«Ξύπνησα στις 5.30και μέσα στο σκοτάδι διέκρινα μια μαύρη φιγούρα να στέκεται δίπλα στο κρεβάτι. Ενιωθα την ατμόσφαιρα βαριά και ζαλιζόμουν, σαν να είχα εισπνεύσει δακρυγόνο. Ο διαρρήκτης είχε μάλλον χρησιμοποιήσει κάποιο ειδικό σπρέι. Πάγωσα από τον φόβο και η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά» διηγείται η Ράνια , κάτοικος βορείων προαστίων. Ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που είχαν την (κακή) τύχη να έλθουν πρόσωπο με πρόσωπο με τον εισβολέα που παραβίασε το ιερό «άσυλο» της κατοικίας τους. Στη θέα της άμεσης απειλής, η σκέψη παραλύει από τον φόβο και το σώμα κινείται οδηγούμενο από το ένστικτο. Τα συναισθήματα χτυπούν «κόκκινο» και- όπως λένε στις ταινίες- «ολόκληρη η ζωή περνάει μπροστά από τα μάτια σου».

«Η μαύρη φιγούρα με την κουκούλα άρχισε να κινείται αργά. Μου έκανε νόημα να μη μιλήσω φέρνοντας το δάχτυλο στο στόμα. “Δεν μιλώ και δεν πάω πουθενά”ήταν το μόνο που είπα. Παρέμεινα ακίνητη στο κρεβάτι μου.Ο διαρρήκτης έφυγε προς το σαλόνι. Δεν άκουγα αν υπήρχαν συνεργοί, ούτε τι ακριβώς γινόταν. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν “Θεέ μου,ας μη μου κάνει κακό”» θυμάται ακόμη τρομαγμένη.

Υπάρχουν βέβαια και άτομα που μπαίνουν σε ένα είδος «αυτόματου πιλότου» μπροστά στη θέα του κινδύνου αντιδρώντας με μια ανεξήγητη ψυχραιμία που συχνά αιφνιδιάζει ακόμη… και τον ίδιο τον διαρρήκτη. «Βγήκα στο μπαλκόνι μέσα στη νύχτα και βρήκα μπροστά μου έναν άγνωστο άνδρα που είχε σκαρφαλώσει. Πέτρωσα και ενστικτωδώς χαμογέλασα, ξεστομίζοντας:“Γεια σας, τι θέλετε;”. Ηταν σαν να μην ήμουν εγώ αυτή που μιλούσε,είχα παγώσει από τον φόβο και όμως φαινόμουν απόλυτα ψύχραιμη!» διηγείται η Σιργήνα Παπαδημητρίου, βοηθός μικροβιολόγου από τη Θεσσαλονίκη.

«Ο διαρρήκτης σάστισε. “Λάστιχο”ψέλλισε, δείχνοντας το λάστιχο στο μπαλκόνι. “Γιώργο! ” φώναξα εγώ στον άνδρα μου,χωρίς ίχνος τρόμου,σαν να τον καλούσα να έλθει να εξυπηρετήσει έναν γείτονα!Στο άκουσμα ανδρικού ονόματος ο διαρρήκτης σκαρφάλωσε κάτω από το μπαλκόνι και έφυγε τρέχοντας» αναφέρει. Οχι πανικός!

Σε περίπτωση που αντιληφθείτε διαρρήκτη μέσα στο σπίτι σας, οι «ειδικοί» συνιστούν… ψυχραιμία. Ο αστυνομικός κ. Αντώνης Λιακόπουλος επισημαίνει ότι, αν ο πολίτης έλθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον κακοποιό, θα πρέπει να μην τον πανικοβάλει και να μην του επιτεθεί, καθώς υπάρχει ενδεχόμενο ο δράστης να φέρει όπλο ή μαχαίρι και να κινδυνεύσει η ζωή του. Οπως τονίζει, οι διαρρήκτες πλέον δεν έχουν κανέναν σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή. Το θύμα πρέπει να παραμείνει ψύχραιμο, ακόμη και αν ξυπνήσει και αντιληφθεί τον δράστη στο διαμέρισμά του. «Είναι καλύτερο να συνεχίσουμε να κάνουμε ότι κοιμόμαστεαπό το να ξυπνήσουμε και να πανικοβάλουμε τον δράστη» σημειώνει ιδιοκτήτης εταιρείας σεκιούριτι. Ο ποινικολόγος κ. Μιχάλης Δημητρακόπουλος τονίζει από νομικής απόψεως: «Ο αμυνόμενος δικαιούται να προστατεύσει την απειλούμενη ζωή, τη σωματική ακεραιότητα, την ελευθερία, την ιδιοκτησία. Το πλήγμα όμως που θα προκαλέσει στον επιτιθέμενο δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το αναγκαίο μέτρο, το οποίο κρίνεται κυρίως από την επικινδυνότητα της επιθέσεως (π.χ. οπλισμένος δράστης), το είδος της απειλούμενης βλάβης (π.χ. διάρρηξη στην κατοικία όπου κοιμάται η οικογένεια), τον τρόπο και την ένταση της επίθεσης (π.χ. βίαιη συμπεριφορά, απειλές ενωμένες με κίνδυνο ζωής)» . Σημειώνει επίσης ότι «ο νόμος αφήνει ατιμώρητο τον αμυνόμενο, που υπερβαίνει μεν τα όρια του αναγκαίου μέτρου, αλλά αυτό οφείλεται στον φόβο και στην ταραχή που του προκάλεσε η προηγούμενη επίθεση του δράστη».

Και μετά τι;
Πώς ξεπερνά κάποιος την εισβολή αγνώστου στο σπίτι του και το τετ α τετ με έναν κακοποιό; «Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου βράδυ στο σπίτι» αποκαλύπτει θύμα τέτοιας διάρρηξης. «Ζητώ από φίλουςνα κοιμηθούν μαζί μου, διότι φοβάμαι πολύ και ξυπνάω σε κάθε θόρυβο». «Τα άτομα που έρχονται τετ α τετ με τον εισβολέα βασανίζονται για καιρό από την αίσθηση ότι παραβιάστηκε όχι μόνο το χωρικό τους “άσυλο” αλλά και η ίδια η ψυχή τους» σχολιάζει η δρ Λίζα Βάρβογλη , ψυχολόγος, επιστημονική συνεργάτις της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Βασανίζονται από εφιάλτες και αναπτύσσουν εμμονές, “παίζοντας” διαρκώς στη μνήμη τους το τραυματικό γεγονός με όλες του τις λεπτομέρειες».

5 ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΟ ΣΟΚ
Ενισχύστε την ασφάλεια του σπιτιού σας
ΛΑΒΕΤΕόλα τα απαραίτητα μέτρα (π.χ. κλειδαριά ασφαλείας, συναγερμό κτλ.)

ώστε το επίπεδο ασφαλείας του σπιτιού σας να θεωρείται επαρκές σύμφωνα με τους ειδικούς. Η αντικειμενική ασφάλεια θα ενισχύσει με τη σειρά της και την υποκειμενική αίσθηση ασφάλειας που βιώνετε.

Μιλήστε για την εμπειρία σας
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕτις λεπτομέρειες του τραυματικού περιστατικού με άτομα που εμπιστεύεστε.

Μόνο αν «βγάλετε στο φως» τις σκοτεινές μνήμες που σας βασανίζουν θα μπορέσετε σιγά σιγά να ελευθερωθείτε από αυτές.

Μην αλλάζετε συνήθειες
ΜΗΝ ΕΠΙΛΕΞΕΤΕτην «εύκολη» λύση τού να αποφύγετε τον τόπο ή τις συνθήκες όπου συνέβη το δυσάρεστο περιστατικό (π.χ. να αποφεύγετε να μείνετε μόνοι στο σπίτι ή να επιθυμείτε να αλλάξετε διαμέρισμα κτλ.). Η φοβική ψυχολογία θα σας ακολουθήσει όπου και αν πάτε, άρα καλύτερα να την αντιμετωπίσετε τώρα,προτού διογκωθεί.

Μην κατηγορείτε τον εαυτό σας
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να γνωρίζετε ότι αν, λόγου χάρη, είχατε επιτεθεί στον διαρρήκτη ή τον είχατε κυνηγήσει δεν θα συνέβαινε μεγαλύτερο κακό; Οι ενοχές και οι αυτοκατηγορίες απλώς ενισχύουν τις τραυματικές αναμνήσεις και σας εμποδίζουν να προχωρήσετε με τη ζωή σας.

Σταματήστε τα εφιαλτικά σενάρια
ΕΙΝΑΙλογικό να φοβάστε ότι το τραυματικό γεγονός θα ξανασυμβεί,ωστόσο αυτό είναι πολύ λιγότερο πιθανό,ειδικά αν έχετε λάβει όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις.Συνεπώς οι καταστρεπτικές σκέψεις λειτουργούν απλώς σαν αλυσίδες που σας κρατούν ακινητοποιημένους σε ένα οδυνηρό περιστατικό το οποίο το πιο πιθανόν είναι ότι δεν θα επαναληφθεί.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ
«Πανικοβλήθηκα…»

ΑΚΟΜΗκαι για τους τυχερούς που δεν θρηνούν ούτε σωματικές βλάβες ούτε υπέρογκα χρηματικά ποσά, η εμπειρία της διάρρηξης προκαλεί έντονο σοκ και «στοιχειώνει» τους εφιάλτες τους για ημέρες. «Πανικοβλήθηκα, για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια που μένω μόνη μου νιώθω να απειλούμαι. Κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν κλείδωσα την πόρτα εκείνη τη νύχτα και δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι ότι η δική μου συμπεριφορά “προκάλεσε” τον διαρρήκτη» αναφέρει η Μαριάννα Ζαφειρέλλη (φωτογραφία), που πρόσφατα βίωσε το «σοκ» της εισβολής στο σπίτι της. «Μου πήραν μόνο την τσάντα, η οποία ευτυχώς περιείχε ελάχιστα χρήματα. Ωστόσο, στο μυαλό μου “παίζουν” διαρκώς σενάρια για το τι χειρότερο θα μπορούσε να είχε συμβεί και σε τι τραγωδία θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί το περιστατικό» προσθέτει.