Ιστορικό ρεκόρ συρρίκνωσης της οικονομίας της κατέγραψε η Ιρλανδία το 2009, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της στατιστικής της υπηρεσίας (CSΟ). Η υποχώρηση αυτή, κατά 7,1%, μετά το επίσης αρνητικό-3,0% το 2008, έχει βυθίσει τον «κέλτικο τίγρη» σε τουλάχιστον διετή ύφεση, που αποδεικνύεται μια από τις χειρότερες στην ιστορία όλων των αναπτυγμένων χωρών.

Επιπλέον θυμίζει ότι η Ιρλανδία παραμένει «αδύναμος κρίκος» για την Ευρώπη· και ιδιαιτέρως σοβαρά, καθώς πρόκειται για την παραγωγή.

Σε σχέση με το 2007, το ιρλανδικό ΑΕΠ μειώθηκε σχεδόν κατά 13%, αλλά το υπουργείο Οικονομίας της χώρας εξακολουθεί να περιμένει επιστροφή σε θετικό πρόσημο «κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2010». Και άλλοι αναλυτές συμφωνούν στην πρόγνωση, όπως ο Αλαν Μακ Κουέιντ της Βloxhams: «Συνεχίζουμε να προβλέπουμε επάνοδο σε θετική ανάπτυξη στο δεύτερο εξάμηνο, που όμως ετησίως θα μεταφραστεί σε μείωση του ΑΕΠκατά 0,75% και το 2010» εξηγεί, προβλέποντας θετική ετήσια ανάπτυξη μόνο το 2011, με ρυθμό 3%. Ανάλογες είναι και οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έστω και αν είναι ελαφρώς πιο απαισιόδοξες, καθώς βλέπουν ετήσια συρρίκνωση κατά 1,4% εφέτος και αύξηση κατά 2,6% το 2011 (στοιχεία Αmeco). Με απλή προβολή αυτών των στοιχείων, εύκολα μπορεί να υπολογίσει κανείς ότι το επίπεδο παραγωγής του 2007 δεν αναμένεται να το ξαναφθάσει η Ιρλανδία πριν από το 2016- δηλαδή σχεδόν μια δεκαετία!

« Αλλά », γράφει ο γαλλικός «Μonde», «η Ιρλανδία δεν έκρυψε την έκταση των δυσκολιών της με λογιστικές αλχημείες και η ιρλανδική κυβέρνηση υιοθέτησε ήδη από το 2008 μέτρα λιτότητας, για να περιορίσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα. Το 2009υιοθέτησε δύο διαδοχικά προγράμματα λιτότητας, 3 και 4 δισ. ευρώ, με στόχο να σταθεροποιηθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 11,6% του ΑΕΠ εφέτος, μετά το 11,7% το 2009. Με έναν πολύ αντιδημοφιλή κατάλογο μέτρων, επέβαλε γενικευμένη μείωση των επιδομάτων καθώς και μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων κατά 5%-15%».

Η συρρίκνωση και η ύφεση ήταν έτσι το άθροισμα της οικονομικής κρίσης και της δημοσιονομικής πολιτικής και έχουν πλήξει ιδιαίτερα την εργατική δύναμη της Ιρλανδίας, σε σημείο που από το 2009 η χώρα επανήλθε στο παλιό μεταναστευτικό της ισοζύγιο, δηλαδή καθαρή εκροή μεταναστών. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Κοινωνικής και Οικονομικής Ερευνας (ΕSRΙ), από τον Απρίλιο του 2009 ως τον Απρίλιο του 2010 ο αριθμός των εργαζομένων που φεύγουν για δουλειά στο εξωτερικό θα ξεπεράσει τις αντίστροφες εισροές κατά 40.000. Το 1996 ήταν η ιστορική καμπή που, για πρώτη φορά, στην ιστορία της Ιρλανδίας οι μετανάστες που έμπαιναν στη χώρα ήταν περισσότεροι από όσους έβγαιναν. Τώρα επανερχόμαστε στο παραδοσιακό ιρλανδικό «μοντέλο» της εξαγωγής εργατικών χεριών. Με τη διαφορά- και είναι σημαντικήότι τα παραδοσιακά ιρλανδικά εργατικά χέρια ήταν ανειδίκευτης εργασίας, ενώ τώρα είναι περισσότερο μια αιμορραγία «εγκεφάλων» όπως καταγγέλλει η αντιπολίτευση. Σ ύμφωνα με τους υπολογισμούς, κάπου 440.000

ήταν οι άνεργοι τον Ιανουάριο ή 13,8% ως ποσοστό ανεργίας, σύμφωνα με τη Εurostat.

«Και θα ήταν 500.000 αν δεν υπήρχε η δικλείδα ασφαλείας της μετανάστευσης» είχε πει ο Εντα Κένι, επικεφαλής της αντιπολίτευσης, ενώ η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μέρι Κάουλαν είχε φθάσει να πει τότε ότι είναι μια καλή λύση που αρκετοί νέοι διπλωματούχοι βρίσκουν δουλειά στο εξωτερικό! Αλλά το πρόβλημα μοιάζει ακόμη πιο βαθύ απ΄ ό,τι το περιγράφουν οι δείκτες της ανεργίας, καθώς η ίδια η απασχόληση είναι που συρρικνώνεται με εντυπωσιακούς ρυθμούς. Για δεύτερο διαδοχικά έτος οι θέσεις εργασίας συρρικνώθηκαν και μάλιστα για το γ΄ τρίμηνο του 2009 (για το οποίο υπάρχουν στοιχεία) η συρρίκνωση ήταν 8,7%. Μόνο η Εσθονία και η Λετονία την ξεπερνούν- για σύγκριση, η Ευρώπη συνολικά, ή και η Ελλάδα, κατέγραψαν μείωση των θέσεων εργασίας αντιστοίχως της τάξεως του 2%.