Η επιτυχία της Νότιας Κορέας για την παράδοση τεσσάρων πυρηνικών αντιδραστήρων στο Αμπου Ντάμπι, ξεπερνώντας τη γαλλική κοινοπραξία Αreva- ΕDF- GDF Suez- ΤotalΑlstom-Vinci, αποτελεί καμπή. Για πρώτη φορά μια αναδυόμενη χώρα επιβάλλεται στις εξαγωγές ενός κλάδου που ήταν αποκλειστικό προνόμιο της γαλλικής Αreva, της αμερικανικής General Εlectric και της αμερικανο-ιαπωνικής Τoshiba- Westinghouse. Οι κορεατικοί, κινεζικοί και ρωσικοί όμιλοι θα γίνουν επίφοβοι ανταγωνιστές σε έναν κλάδο όπου τα κριτήρια είναι η τεχνολογία, η ασφάλεια και η τιμή.
Η αγορά είναι τεράστια, ίσως πάνω από 1.000 δισ. δολάρια σε επενδύσεις ως το 2030. Αν 31 χώρες εκμεταλλεύονται σήμερα 440 αντιδραστήρες (σημαντικό τμήμα των οποίων θα πρέπει να ανανεωθεί), καμιά σαρανταριά άλλες- κυρίως αναδυόμενεςαναζητούν πρόσβαση σε αυτή την πηγή ενέργειας για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους σε ηλεκτρισμό, να ετοιμαστούν για την περίοδο μετά το πετρέλαιο και να βελτιώσουν το «ισοζύγιο του άνθρακα».
Πάνω από 400 προγράμματα, σε διάφορα στάδια, βρίσκονται σε διαδικασία μελέτης και θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν ως το 2030, σύμφωνα με την Παγκόσμια Πυρηνική Οργάνωση, την ομάδα πίεσης των βιομηχάνων του κλάδου. Η Ιαπωνία προβλέπει να κατασκευάσει τουλάχιστον 14 πυρηνικούς σταθμούς τα επόμενα 20 χρόνια, σύμφωνα με την ιαπωνική εφημερίδα «Νikkei Βusiness Daily». Αλλά τα 400 αυτά σχέδια παγκοσμίως ίσως δεν καταστεί δυνατό να ολοκληρωθούν ελλείψει υλικών, ειδικευμένης εργατικής δύναμης ή και «πυρηνικής κουλτούρας» σε πολλές χώρες. «Υπολογίζουμε περίπου 10 με 25 χώρες να εγκαινιάσουν τον πρώτο τους πυρηνικό σταθμό ως ο 2015» εξήγησε ο Γιουκίγια Αμάνο, επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας. Η Νότια Κορέα και ο πρόεδρός της Λι Μιούνγκ Μπακ, ο επονομαζόμενος και «μπουλντόζερ» από τότε που ήταν επικεφαλής της Ηyundai, έχουν μεγάλες φιλοδοξίες. Μετά το Αμπου Ντάμπι η εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας Κepco υπέγραψε στις 10 Μαρτίου με την τουρκική ΕUΑS μια προκαταρκτική συμφωνία για να κατασκευάσει πυρηνικό σταθμό στη Βόρεια Τουρκία. Η Αγκυρα, που είναι ανοικτή και σε άλλες εταιρείες, θέλει να αποκτήσει γρήγορα ισχύ 8.000 με 10.000 μεγαβάτ.
Διαπραγματεύεται λοιπόν και με τη ρωσική Rosatom για έναν αντιδραστήρα στο νότιο τμήμα της χώρας.
Η Κίνα, που εξακολουθεί να εξαρτάται από τους Αμερικανούς και τους Γάλλους για τους αντιδραστήρες τρίτης γενιάς, θέλει να εξάγει πιο παλιά μοντέλα. Η CGΝΡS, που αγόρασε δύο γαλλικούς αντιδραστήρες τρίτης γενιάς ΕΡR, έχει «κινεζοποιήσει» τους σταθμούς δεύτερης γενιάς που είχε αγοράσει από τη Framatome τη δεκαετία του ΄60. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της Κιάν Ζιμίν, η CGΝΡC πρέπει «να αποκτήσει τις αναγκαίες γνώσεις για να κατασκευάζει σταθμούς 100% κινεζικούς».
O σο για τη Ρωσία, που είχε στιγματιστεί από το Τσερνόμπιλ, επανέρχεται δυναμικά. Επικεφαλής της κρατικής Rosatom, ο Σεργκέι Κιριένκο θυμίζει ότι είναι η ΕΣΣΔ που έφτιαξε, το 1954, τον πρώτο πυρηνικό σταθμό παγκοσμίως. Η Rosatom έχει επιλέξει τον δρόμο των συνεργασιών, και αν κλείσει η στρατηγική συμφωνία που διαπραγματεύεται με τη γερμανική Siemens, ο γερμανο-ρωσικός ανταγωνισμός θα είναι ιδιαίτερα έντονος. Ακόμη κι αν θεωρεί ότι η αγορά είναι «παγκόσμια», ο Κιριένκο εξετάζει κατά πρώτο λόγο τις «αδελφές χώρες» της τέως Σοβιετικής Ενωσης ή και φιλικές χώρες όπως η Ινδία, όπου- όπως ανακοίνωσε- θα κατασκευάσει 12 αντιδραστήρες, τους μισούς πριν από το 2017. Το Ιράν, η Τουρκία και ο αραβικός κόσμος βρίσκονται επίσης στο στόχαστρο. Αλλά η Rosatom έχει φιλοδοξίες ως και στη Λατινική Αμερική. Η Νότια Κορέα στοχεύει περισσότερο στην Ασία και στις χώρες του Κόλπου. Η Κίνα μπορεί να ανταγωνιστεί την Ιαπωνία στην Ασία, όπου προγράμματα πυρηνικής ενέργειας έχουν ξεκινήσει η Ταϊλάνδη, οι Φιλιππίνες, το Βιετνάμ, η Βιρμανία και η Μαλαισία.
