Τραγωδία δίχως τέλος στο χωριό Καλύβια Αγρινίου. Η μητέρα ενός εκ των πέντε κυνηγών οι οποίοι είχαν δολοφονηθεί τον Νοέμβριο του 2006 και η 16χρονη κόρη της έδωσαν τέλος στη ζωή τους το βράδυ της Κυριακής. Δίπλα τους βρέθηκε το μπουκάλι με το δηλητηριώδες φυτοφάρμακο που είχαν πιει και δύο ιδιόχειρα σημειώματα, στα οποία εξηγούσαν τους λόγους που τις οδήγησαν στο απονενοημένο διάβημα. Τα πτώματά τους εντόπισε τα μεσάνυχτα ο 23χρονος γιος της 52χρονης, όταν επέστρεψε στο σπίτι του από την Αθήνα όπου είχε μεταβεί για τον ποδοσφαιρικό αγώνα Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός.
Ολοι γνώριζαν την άσχημη ψυχολογική κατάσταση της 52χρονης μετά τη δολοφονία του 17χρονου τότε γιου της. Κανείς ωστόσο δεν περίμενε ότι τέσσερα χρόνια μετά θα αποφάσιζε να αυτοκτονήσει. Την Κυριακή το βράδυ έγραψε ένα σημείωμα στο οποίο ανέφερε ότι δεν άντεχε πλέον να ζει μετά τον θάνατο τού παιδιού της και τόνιζε πως «θα πάω να τον συναντήσω». Στο τέλος ζητούσε από την κόρη και τον γιο της να συνεχίσουν τη ζωή τους και να προσέχουν. Οπως λένε οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ., η τελευταία της φράση δείχνει ότι δεν είχαν πάρει από κοινού την απόφαση της αυτοκτονίας με τη 16χρονη.
Η 16χρονη ανησύχησε και πήγε να δει τι κάνει η μητέρα της. Μόλις την είδε νεκρή σοκαρίστηκε. Διάβασε το σημείωμα που είχε αφήσει η 52χρονη και πήρε την απόφαση να την ακολουθήσει. Εγραψε με τη σειρά της σημείωμα στο οποίο μεταξύ άλλων ανέφερε ότι «βρήκα τη μαμά νεκρή. Δεν μπορώ άλλο αυτή τη ζωή, θα πεθάνω και εγώ. Βασίλη, να είσαι δυνατός και να προσέχεις» και ακολούθως ήπιε ό,τι είχε απομείνει από το φυτοφάρμακο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η 16χρονη είχε επηρεαστεί σημαντικά από την απώλεια του αδελφού της, χωρίς ωστόσο να έχει αναφέρει ποτέ ότι σκεφτόταν την αυτοκτονία. «Φαίνεται ότι δεν ξεπέρασαν τελικά ποτέ τον θάνατο του δικού τους ανθρώπου», σχολίαζαν χθες κάτοικοι της Καμαρούλας Αγρινίου την αυτοκτονία της μάνας και της κόρης. «Οπως και όλοι μας, έτσι και αυτή η οικογένεια ήταν αγροτική. Το κορίτσι μόλις είχε τελειώσει το γυμνάσιο και πήγε σε μια σχολή. Η κοινωνία μας είναι συγκλονισμένη από αυτό που συνέβη. Ηταν φιλήσυχοι και ήρεμοι άνθρωποι και έδιναν αγώνα για τη ζωή» σημείωσε ο πρόεδρος του Δημοτικού Διαμερίσματος της Καμαρούλας Αγρινίου κ. Κων. Δανιάς.
Χρόνια και στιγμιαία απόγνωση
Ηταν προσχεδιασμένη η αυτοκτονία των δύο γυναικών ή πράξη που βασίστηκε στην παρόρμηση; Για την 52χρονη μητέρα τριών παιδιών, η οποία έκοψε πρώτη το νήμα της ζωής της το βράδυ της Κυριακής, ήταν μάλλον μια πράξη καλά μελετημένη όλα αυτά τα χρόνια. Η 16χρονη κοπέλα όμως μπορεί να ενέργησε πιο παρορμητικά, «αντιγράφοντας» τη μητέρα της.
Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν οι ειδικοί επιστήμονες. Αυτό όμως που έχει σημασία και πρέπει να επισημανθεί είναι το τεράστιο κενό στο κομμάτι της πρόληψης σε ό,τι αφορά τις ψυχικές παθήσεις. Κενό το οποίο «μεγαλώνει» όσο αυξάνονται και οι ανάγκες.
Στο Αγρίνιο _ ένας νομός 300.000 κατοίκων _ λειτουργεί Κέντρο Ψυχικής Υγείας. Πλην όμως έχει μόνο έναν γιατρό: τον διευθυντή κ. Χρ. Σκαμνέλο. Ο ίδιος, μαζί με δύο ψυχιάτρους του ΕΣΥ και έναν «δανεικό» ψυχολόγο από το πρόγραμμα «Ψυχαργώς», προσπαθούν κάθε μήνα να δουν και να δώσουν λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν 500 άνθρωποι.
«Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια,
όταν δολοφονήθηκαν οι πέντε κυνηγοί, είχε επισκεφθεί την άτυχη μητέρα ομάδα ειδικών από το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής. Την είδαν, της έδωσαν τα τηλέφωνά μας, αλλά εκείνη δεν μας τηλεφώνησε» δηλώνει ο κ. Σκαμνέλος. Οπως λέει, «αν δεν διοριστούν ψυχίατροι, αν δεν αποκτήσουμε κινητή μονάδα ούτως ώστε να μπορούμε να πηγαίνουμε σε κάθε άνθρωπο που έχει ανάγκη, θα έχουμε κι άλλα τέτοια περιστατικά».
Σύμφωνα με την ψυχολόγο – γνωσιακή ψυχοθεραπεύτρια κυρία Μίνα Χριστοπούλου, «μια μητέρα είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστεί τον χαμό του παιδιού της. Θα μπορούσε η σχέση με τα άλλα δύο παιδιά να λειτουργήσει παρηγορητικά για την ίδια. Για κάποιους λόγους όμως δεν λειτούργησε έτσι». Σε ό,τι αφορά τη 16χρονη κοπέλα _ συνεχίζει _ αποφάσισε να τελειώσει τη ζωή της όταν είδε τη μητέρα της. Δεν άντεξε στη σκέψη ότι είχε μείνει μόνη στον κόσμο. «Η αυτοκτονία της μητέρας θα μπορούσε να είναι προσχεδιασμένη. Η κόρη όμως», προσθέτει η κυρία Χριστοπούλου, «πρέπει να ήταν πιο παρορμητική. Αντέγραψε τη διαδικασία της μητέρας της».
