* Και βρέθηκε ξαφνικά ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς να ανταγωνίζεται τον Γιώργο Αλκαίο! Για τις ανάγκες της Γιουρο(θλιβερο)βίζιον. Οχι ότι ο σέρβος συνθέτης είναι ο Μπετόβεν ώστε να δικαιούται το Carnegie Ηall, αλλά κάτι περισσότερο έχει κάνει από το«Δακρυγόνα μες στα μάτια μου/ Και μαζεύω τα κομμάτια μου/ Δακρυγόνα με τυλίγουνε και με πνίγουν/ Δακρυγόνα στο σεντόνι μου/ Και κλεισμένο το μπαλκόνι μου».΄Η από το«Πες πως θα ξεχάσεις χάρη στο ζητάω/ όμως μη με βγάλεις από το μυαλό»-τι θέλει να πει ο ποιητής;
* Για ποιον, όμως, λόγο ο Μπρέγκοβιτς συμμετέχει σε αυτή την πανευρωπαϊκή ανοησία; Για τους ίδιους, υποθέτω, λόγους που συμμετείχαν πέρυσι ο (από καιρό τελειωμένος) Αντριου Λόιντ Γουέμπερ και η (διάσημη στη Γαλλία αλλά σχετικά άγνωστη στα μεγαλοπρεπή Βαλκάνια) Πατρίτσια Κας. Για να αναζωπυρώσουν τα αποκαΐδια μιας καριέρας κάποτε λαμπρής αλλά τώρα σε κρίση, για να «τσιμπήσουν» κανέναν νέο θαυμαστή. Ελα όμως που η ιστορία της Γιουροβίζιον, ειδικά τα τελευταία 20 χρόνια, αποδεικνύει ότι η δόξα του εκάστοτε νικητή είναι εξαιρετικά σύντομη…
* Ποιος θυμάται την νταρντάνα με τις προβιές από την Ουκρανία, τη Σβετλάνα, που είχε κατατροπώσει τον εθνικό μας Sakis;
Την Τουρκάλα Χατισέ με το χαρέμι της; Τον Νορβηγό που μας είχε πάρει το κεφάλι με το βιολί του στην αδιάκοπη, από τα ελληνικά κανάλια, επανάληψη του τραγουδιού του; Θα μου πείτε, ποιος Ελληνας θυμόταν τον Γιώργο Αλκαίο που θα μας εκπροσωπήσει εφέτος…
* Διάττων αστέρας του εγχωρίου ξεφαντώματος ο τραγουδιστής βρήκε με τη συμμετοχή του στον διαγωνισμό μια ευκαιρία να μας θυμίσει ότι υπάρχει. Και το κατάφερε με τον πιο άγαρμπο τρόπο. Το τραγούδι του, το «Οπα», είναι εμφανώς για τα πανηγύρια. Ο,τι πρέπει για ένα πανηγυράκι σαν τη Γιουροβίζιον;
* Ο,τι πρέπει για να επιβεβαιώσουμε (για άλλη μία φορά) την κατάντια της εγχώριας μουσικής παραγωγής. Αν το «όπα» είναι ό,τι καλύτερο μπορέσαμε ως κράτος να στείλουμε στην Ευρώπη, τότε όπα και ξανά όπα μας! (Και… μικρέ, πιάσε μία βλίτα και ένα τζατζίκι ακόμα!)
* «Εκαψα το χθες, νύχτες μου παλιές, / θρύψαλα οι αναμνήσεις έγιναν κι αυτές/ Μνήμες και φωνές άδικες ευχές/ κι άφησα σε μια γωνία ανοιχτές πληγές/ Εκαψα το χθες νύχτες μου παλιές/ όνειρα και εφιάλτες ρίχνω στις φωτιές/ Δάκρυα καυτά ψέματα πολλά/ μοιάζουν σα βουβή ταινία που δεν βλέπω πια. / Ωπα!» * Οπα στα μούτρα μας, λοιπόν! «Περασμένα ξεχασμένα κι όλα απ΄ την αρχή ξανά».Να το δούμε ως ένα έμμεσο μήνυμα προς την κακιά Ευρώπη που μας κατηγορεί για τα αμαρτωλό παρελθόν μας; Μήπως τελικά, δεν αντιλαμβάνομαι το (βαθιά) κρυμμένο νόημα; Τη διαμαρτυρία του στρατευμένου Αλκαίου προς όλους όσοι μας σέρνουν τα εξ αμάξης;«Ολα θα τ΄ αλλάξω/ και θα το φωνάξω!».Εκείνο δυστυχώς που κανένας ως φαίνεται δεν μπορεί να αλλάξει είναι η κακογουστιά που, μέσα από την τηλεόραση, την έχουμε φορέσει ως δεύτερο δέρμα.
* Ο υπουργός Πολιτισμού Παύλος Γερουλάνος έκανε λόγο για μείωση του τέλους που πληρώνουμε προς την ΕΡΤ. Αμήν και πότε, από τη στιγμή που η ΕΡΤ προάγει τον πολιτισμό του «Οπα». Τουλάχιστον εφέτος δεν προβλέπονται λόγω στενότητας οι πολυέξοδες περιοδείες που έκαναν τις προηγούμενες χρονιές οι άλλοι συμμετέχοντες. Λόγω του οικονομικού… όπα που ζούμε και θα ζούμε για πολλά χρόνια ακόμη όλα θα είναι σεμνά και ταπεινά, λένε. Ομως, η κακογουστιά είναι εκκωφαντική. Φωνάζει! Φωνάζει και θυμίζει στους εκτός συνόρων όλα όσα θα θέλαμε να ξεχάσουν. Κυρίως το ότι είμαστε απελπιστικά όπα.
Βοήθειά μας!
* Ομως, τι να λέμε τώρα; Ζούμε στη χώρα όπου οι φιλόδοξες πορνοστάρ βγαίνουν σε εκπομπές της μεσημεριανής ζώνης και εξηγούν γιατί έκαναν πεολειχία on camera. Οπα μας!
