Η συνταγή της επιτυχίας
Είπε κανείς ότι δεν έχει συνταγή η επιτυχία; Και συνταγή έχει και ονοματεπώνυμο. Στην περίπτωση της όπερας τουλάχιστον… Ο λόγος για τον Πίτερ Γκελμπ, διευθυντή της περίφημης Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης, ο οποίος μιλώντας προ ημερών στην ιταλική εφημερίδα «La Repubblica» περιέγραψε μέσα σε λίγες μόνο γραμμές το πώς κατάφερε να μετατρέψει το θέατρό «του» σε πρωτοπόρο των διεθνών εξελίξεων σε διάστημα μιας πενταετίας. Διευθυντής επί μακρόν της Sony Classical, ο Γκελμπ δήλωσε χαρακτηριστικά, ενθυμούμενος την απόφασή του να πει το μεγάλο «ναι» στην πρόκληση της Μet: «Οι φίλοι μου με κορόιδευαν. Μου έλεγαν ότι εγκαταλείπω ένα πλοίο που βουλιάζει για να επιβιβαστώ σε ένα άλλο με την ίδια, όμως, μοίρα». Παρ΄ όλα αυτά, εκείνος κατάφερε να μεταμορφώσει το θέατρο το οποίο, σύμφωνα με τους χαρακτηρισμούς του ίδιου, «αποτελούσε έναν από τους βασικότερους στυλοβάτες της συντήρησης στον χώρο της όπερας και της κλασικής μουσικής».
Προσελκύοντας τη γενιά του iΡod
Ο Γκελμπ υποστήριξε ότι πριν από μία πενταετία, όταν δηλαδή ανέλαβε αυτός το τιμόνι, το πρόβλημα της Μετροπόλιταν ήταν πως το κοινό γερνούσε και μειωνόταν σταθερά. Ο ίδιος είχε μία και μοναδική επιλογή: να ανατρέψει την ελιτίστικη εικόνα επανασυνδέοντας το θέατρο με τον κόσμο. Στο πλαίσιο αυτό το Διαδίκτυο, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και ο κινηματογράφος αποδείχθηκαν καθοριστικοί «σύμμαχοι». Ο «ισχυρός άνδρας» της Μet παραδέχθηκε ότι με τον τρόπο αυτόν κατάφερε να απευθυνθεί και να προσελκύσει σε μεγάλο βαθμό τις νεότερες ηλικίες. Η γενιά του iΡod, είπε, έχει έναν άλλον τρόπο να ακούει μουσική και θα ήταν αυτοκτονία να μην το λάβουμε υπόψη μας. Δεν έκρυψε, βεβαίως, την ικανοποίησή του για το σύστημα των «ζωντανών» μεταδόσεων μέσω υψηλής τεχνολογίας κινηματογραφικών αιθουσών σε ολόκληρο τον κόσμο, το οποίο ξεκίνησε το 2006 και όχι μόνο γνωρίζει ολοένα μεγαλύτερη επιτυχία- χαρακτηριστικός ο πρόσφατος θρίαμβος της «Κάρμεν» με 330.000 θεατές σε 36 χώρες-, αλλά έχει βρει και πολλούς μιμητές.
Οι συνδικαλιστές και ο πρώην
Παρά την αναμφίβολη επιτυχία στους παραπάνω τομείς, πάντως, έχει και ο Γκελμπ την «αχίλλειο πτέρνα» του. Ο λόγος για τις δεκαέξι συνολικά συνδικαλιστικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στη Μετροπόλιταν, με τις οποίες, όπως φαίνεται, το νυν αφεντικό αδυνατεί να τα βγάλει πέρα. Τι να κάνει, λοιπόν; Επαναπροσέλαβε άρον άρον τον (έμπειρο) προκάτοχό του προκειμένου να αναλάβει τις διαπραγματεύσεις για τη νέα σύμβαση εργασίας. Η στάση του θεωρήθηκε αδυναμία από τμήμα του αμερικανικού Τύπου. Μήπως, όμως, τελικά είναι ακριβώς το αντίθετο και απλώς εξηγεί όλα τα προηγούμενα; itoyla@tovima.gr
