Πέρυσι ο κοσμολόγος Τζορτζ Ελις έκλεισε τα 70 και οι φίλοι του έκαναν ένα πάρτι για να το γιορτάσουν. Εκφωνήθηκαν ευχές, σερβιρίστηκαν ποτά και μεζεδάκια, όλα προς τιμήν του μεγάλου θεωρητικού του Πανεπιστημίου του Κέιπ Τάουν που θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ειδικούς στη Γενική Σχετικότητα. Οι ομοιότητες όμως με τα συνηθισμένα πάρτι γενεθλίων σταματούν εδώ.
Κατ΄ αρχήν η γιορτή προς τιμήν του κ. Ελις, η οποία έλαβε χώρα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, διήρκεσε τρεις ημέρες, ενώ η λίστα των προσκεκλημένων απαρτιζόταν αποκλειστικά από φυσικούς, αστρονόμους και φιλοσόφους της επιστήμης. Είχαν έρθει όλοι για να συζητήσουν αυτό που ο τιμώμενος θεωρεί την πιο επικίνδυνη ιδέα στην επιστήμη: τη θεωρία ότι το Σύμπαν μας δεν είναι παρά ένα μικροσκοπικό κομμάτι ενός απίστευτα απέραντου και ποικιλόμορφου Πολυσύμπαντος.
Προς μεγάλη ανησυχία του κ. Ελις και πολλών συναδέλφων του, το Πολυσύμπαν πολύ γρήγορα από απλή εικασία εξελίχθηκε σε θεωρία η οποία τείνει να αποκτήσει κύρος. Υπάρχουν ικανοί λόγοι για αυτό. Αρκετοί τομείς της θεωρητικής φυσικής- η κβαντομηχανική, η Θεωρία των Χορδών και ο κοσμικός πληθωρισμός – φαίνονται να συγκλίνουν στην ιδέα ότι το Σύμπαν μας είναι μόνο μία «μονάδα» μέσα σε ένα άπειρο και συνεχώς επεκτεινόμενο σύνολο ασύνδετων μεταξύ τους παράλληλων συμπάντων.
Επιπλέον το Πολυσύμπαν προσφέρει μια ευλογοφανή απάντηση σε ένα εξοργιστικά δυσεπίλυτο ερώτημα: Γιατί η ποσότητα της σκοτεινής ενέργειας του Σύμπαντος έχει την απίθανη τιμή που έχει; Καμία θεωρία του Σύμπαντός μας δεν μπορεί να το εξηγήσει. Αν όμως υπάρχουν αμέτρητα σύμπαντα πέρα από τον κοσμικό μας ορίζοντα και το καθένα έχει μια δική του τιμή για την ποσότητα της σκοτεινής ενέργειας που περιέχει, η τιμή που εμείς παρατηρούμε δεν είναι απλώς πιθανή αλλά αναπόφευκτη.
