Γκρέμισμα; Οφθαλμαπάτη! Δυσθεώρητη και τρομερή. Θρίαμβος η ελεύθερη πτώση των δύο μεγάλων σχηματισμών. Ετσι ακριβώς. Μόνο οκτώ μονάδες κάτω; Ε, αυτό είναι ρεκόρ. Τόσο απώλεσε το πράσινο στρατόπεδο, το κυβερνητικό. Ψυχραιμία, για να καταλάβετε τι εννοώ.
Ο χορός του Ζαλόγγου για τον μισθωτό εκλαμβάνεται σαν μελαγχολικό τανγκό από τον Λαό.
Και για να συνειδητοποιήσουμε πόσο ασήμαντη είναι η πτώση του ΠαΣοΚ, να λάβετε υπόψη σας πως οι απαντήσεις στη δημοσκόπηση ελήφθησαν εν θερμώ. Μόλις την επομένη της εξαγγελίας των μέτρων που μας έστειλαν αδιάβαστους στο κενό. Επομένως, όσο περνάει ο καιρός ένας ένας θα επανακάμπτουν στον ίδιο δικομματισμό. Και κάτι ακόμη. Ελάχιστοι εξ αυτών των προσωρινών αναχωρητών κατευθύνθηκαν σε άλλο κόμμα. Αριστερό, οικολογικό ή ακροδεξιό. Η συντριπτική πλειοψηφία περιμένει με τα πόδια στο τσιγκέλι απαντώντας «δεν ξέρω» τι θα κάνω από εδώ και μπρος. Οσο για τη Νέα Δυστυχία, ε, η κυρία κουρέλιασε κάθε προηγούμενο λογαριασμό. Οχι μόνο δεν εισέπραξε μισό δράμι δυσαρέσκειας από αυτόν τον πανικό, αλλά από πάνω έχασε όσο ακριβώς και το ΠαΣοΚ. Που πάει να πει μάνι μάνι δύο γκολ. Το πρώτο για την άθλια οικονομική πολιτική της Νέας Δημοπρασίας. Το δεύτερο για την πλάτη που τώρα βάζει στον Πρωθυπουργό. Αθλια ως κυβέρνηση, αθλιότερη ως αντιπολίτευση η παράταξη του Αντώνη Σαμαρά. Το συμπέρασμα απλό. Το σύστημα αντέχει σε αυτόν τον σεισμό. Η Αριστερά δεν πείθει και παραμένει κάτω από το δέκα τοις εκατό. Γιατί ο κόσμος έχει συνηθίσει στην ιδέα να πληρώνει αυτός και μόνο αυτός τον λογαριασμό. Σου λέει, καπιταλισμό έχουμε. Επομένως, από ποιον θα τα πάρουν; Από τον τραπεζίτη; Τους έγδαραν το κρανίο και από πάνω τους λένε ευχαριστώ. Η επανάσταση μπορεί να περιμένει.
