Ελευθερία- ισότης- αδελφότης ήταν το σύνθημα της επανάστασης που διαμόρφωσε το γενετικό υλικό της σύγχρονης ευρωπαϊκής κοινωνίας. Στην αυγή του 21ου αιώνα δυναμώνει το αίτημα να προστεθεί μία ακόμη λέξη: Διαδίκτυο!
Το δικαίωμα στο Διαδίκτυο είναι πλέον το αίτημα εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οχι των τεχνοκρατών ή των χάκερ αλλά των σύγχρονων πολιτών που απαιτούν ανοικτή πρόσβαση στην πληροφόρηση και τη γνώση. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του ΒΒC που διενεργήθηκε σε 26 χώρες, οι οκτώ στους δέκα ανθρώπους θεωρούν θεμελιώδες δικαίωμα την πρόσβαση στον Παγκόσμιο Ιστό. Είναι εντυπωσιακό μάλιστα ότι αυτή η ισχυρή πλειοψηφία δεν εμφανίζεται μόνο στις χώρες με υψηλή διείσδυση του Διαδικτύου αλλά και σε αυτές που υπολείπονται. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Τουρκίας όπου το ποσοστό των ερωτηθέντων που θεωρούν την πρόσβαση στο Διαδίκτυο θεμελιώδες δικαίωμα προσεγγίζει το 90%- ποσοστό υψηλότερο από ό,τι σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα.
Δυστυχώς τα στοιχεία της έρευνας δεν καλύπτουν την Ελλάδα, αλλά εδώ το ζήτημα έχει τεθεί- και συνταγματικά επιλυθεί- εδώ και σχεδόν μια δεκαετία. Το Σύνταγμα της Ελλάδας ρητά αναφέρει ότι «καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους» (Αρθρο 5α). Βέβαια αυτή η συνταγματική επιταγή πολύ απέχει από το να εκφράζει τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Δέκα χρόνια μετά την έναρξη του περίφημου προγράμματος της Κοινωνίας της Πληροφορίας και αφού ξοδεύτηκαν περί τα 2,5 δισ. ευρώ, ο έλληνας πολίτης συνεχίζει να νιώθει ως παρίας της Ευρώπης. Γιατί και τα κονδύλια που επενδύθηκαν ελάχιστα έχουν αποδώσει (εκτιμάται ότι μόνον το 10% των έργων λειτουργούν αποδοτικά) αλλά και οι εξελίξεις στον υπόλοιπο κόσμο κινούνται γοργά, με αποτέλεσμα το χάσμα ανάμεσα στην Ελλάδα και τις πιο ανεπτυγμένες χώρες αντί να μειώνεται, να μεγαλώνει.
Ετσι, και με δεδομένη την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, το παγκόσμιο αίτημα εδώ παίρνει επιτακτική μορφή. Οχι μόνο γιατί θα διευκολύνει την πρόσβαση των Ελλήνων στην κοινωνία της γνώσης δημιουργώντας προϋποθέσεις ανάπτυξης αλλά και γιατί το Διαδίκτυο αποτελεί πλέον μια αναγκαία υποδομή της σύγχρονης κοινωνίας. Μια υποδομή αντίστοιχη με αυτήν που αποτελούσαν παλαιότερα οι σιδηρόδρομοι, το δίκτυο ηλεκτροδότησης αλλά και οι δρόμοι, η αποκομιδή των απορριμμάτων και η ύδρευση, όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο ο Χαμαντούν Τουρέ, γενικός γραμματέας της Διεθνούς Ενωσης Τηλεπικοινωνιών (ΙΤU) των Ηνωμένων Εθνών.
