«Ποτέ δεν θεώρησα ότι είναι αναγκαίο να κάνω κάθε χρόνο δίσκο για να είμαι στην επικαιρότητα. Ούτε έχει νόημα να δισκογραφείς όταν πιστεύεις ότι το υλικό που έχεις στα χέρια σου είναι μέτριο ή ασήμαντο. Με άλλα λόγια, καλύτερα να σωπαίνεις όταν δεν έχεις κάτι να πεις». Απλά και σταράτα. Η Τάνια Τσανακλίδου επέστρεψε προσφάτως στη δισκογραφία με το άλμπουμ «Προσωπογραφία», ενώ κάθε Δευτέρα και Τρίτη περιμένει το κοινό της στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.
Οκτώ τραγούδια και δύο ορχηστρικές συνθέσεις, κομμάτια που φλερτάρουν με τις μπαλάντες και το ροκ, αλλά και ζεϊμπέκικα και «ηλεκτρικές» στιγμές, ακόμη και τάνγκο περιλαμβάνει ο δίσκος. Η Τάνια Τσανακλίδου υπογραμμίζει ότι ο τίτλος αντικατοπτρίζει πλήρως την πραγματικότητα. «“Προσωπογραφία”, επειδή τα τραγούδια θα μπορούσα να τα έχω γράψει και εγώ σε μια ειλικρινή εξομολόγηση.Περιγράφουν δικά μου αισθήματα.Παραδόξως ο δίσκος μιλάει για έρωτες αλλά…σαν να τους κουνάει από μακριά το μαντίλι».
Με το τραγούδι και την ηθοποιία η Τάνια Τσανακλίδου ασχολείται περισσότερα από 30 χρόνια. «Αυτή η ενασχόλησή μου, μου έχει επιτρέψει να αγγίζω σκοτεινά και οδυνηρά κομμάτια του εαυτού μου, ελευθερώνοντάς με ταυτοχρόνως.Αυτό που η τέχνη προσφέρει σε όλους μας είναι μια βαθύτερη κατανόηση της ύπαρξής μας». Υπάρχουν άραγε πράγματα για τα οποία έχει μετανιώσει; «Η ζωή είναι σοφότερη από εμένα.Την αφήνω να αποφασίζει εκείνη για αυτό που θα μου συμβεί ή που δεν θα μου συμβεί. Τώρα, τις ανοησίες που έχω διαπράξει κατά καιρούς,τις θεωρώ κάτι ανθρώπινο και υγιές. Καλύτερα να μην τις είχα κάνει,αλλά τις έκανα. Και πιστεύω πως έμαθα κάτι». ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ
η Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, λεωφ. Συγγρού 143, Ν. Σμύρνη, τηλ. 210 9315.600.
η Κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Ωρα έναρξης: 21.30.
«Προτιμούσα τους ελεύθερους περιπάτους»
Ολα αυτά τα χρόνια η Τάνια Τσανακλίδου έχει χαράξει την προσωπική πορεία της. « Μου ήταν πολύ απωθητική από παιδί η ιδέα τού να ανήκω σε αγέλη. Προτιμούσα πάντα τους ελεύθερους περιπάτους, οι οποίοι ήταν επικίνδυνοι,ίσως,αλλά άκρως συναρπαστικοί. Από παιδί ήθελα να γνωρίσω τον εαυτό μου, κάτι που δεν σου συμβαίνει ποτέ όταν μένεις κλεισμένος και ασφαλής στο μαντρί».
Πιστεύοντας ότι το τραγούδι είναι «συγκίνηση και μόνο ως τέτοια εκπληρώνει τον σκοπό του», ως πιο σημαντικό στις εφετινές παραστάσεις της στο Γυάλινο θεωρεί το να μοιραστεί ιστορίες «που μοιάζουν προσωπικές αλλά όλοι μπορούν να αναγνωρίσουν σε αυτές και δικά τους αισθήματα. Τελικά, ό,τι είναι προσωπικό, αν δεν… ναρκισσεύεται, είναι ανθρώπινο».
