Oρατός είναι ο κίνδυνος η Ελλάδα να διολισθήσει σε βαθιά ύφεση από την εφαρμογή των μέτρων αν αυτά δεν συνοδευτούν και από αναπτυξιακό σχεδιασμό και όταν εξέλθει από αυτή η οικονομία της να είναι πολύ διαφορετική από ό,τι σήμερα.
Οι απόψεις οικονομολόγων και επιχειρηματιών συγκλίνουν στο ότι δεκάδες οργανισμοί και φορείς του Δημοσίου δεν θα υπάρχουν (θα έχουν καταργηθεί ή συγχωνευθεί), αρκετοί κλάδοι της βιομηχανίας θα εκλείψουν, ενώ άλλοι θα ανδρωθούν, οι αυτοαπασχολούμενοι θα μειωθούν, όπως και οι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, ενώ οι άνεργοι θα είναι περισσότεροι από σήμερα, όπως και τα άτομα στα όρια της φτώχειας.
Παράλληλα, όλο και περισσότεροι Ελληνες θα εργάζονται με το σύστημα της μερικής απασχόλησης, ενώ θα πρέπει να ξεχάσουμε τη σημερινή μορφή λειτουργίας του Δημοσίου και των μορφών απασχόλησης σε αυτό.
Εξάλλου, δεν αποκλείεται να δούμε «κοινωνικά ξεσπάσματα», ενώ δεδομένες θα πρέπει να θεωρούνται πολλές αλλαγές στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Η ύφεση δεν θα πλήξει μόνο την οικονομία, αλλά και ορισμένα παρακλάδια της παραοικονομίας, ενώ άλλα παρακλάδια της θα ανθήσουν. Συγχρόνως, θα δούμε πολλές επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών με έδρα άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ να εγκαθίστανται στην Ελλάδα (λόγω της απελευθέρωσης των υπηρεσιών), όπως και πολλούς επαγγελματίες άλλων χωρών-μελών, οι οποίοι θα διευκολυνθούν να ασκήσουν το επάγγελμά τους λόγω της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων και της αναγνώρισης των επαγγελματικών προσόντων. Ο βαθμός και η έκταση των αλλαγών θα εξαρτηθούν κυρίως από την αποφασιστικότητα που θα δείξει η κυβέρνηση στην προώθηση διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων.
Τόσο οι διαρθρωτικές αλλαγές όσο και οι μεταρρυθμίσεις έχουν καθυστερήσει σημαντικά, παρά τις επανειλημμένες και επίμονες προτροπές και συστάσεις του Εurogroup, του Εco/Fin, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και άλλων διεθνών οργανισμών.
Ολοι συμφωνούν ότι στην Ελλάδα συνδυάζεται η δημοσιονομική κρίση με ευρύτερες μακροοικονομικές ανισορροπίες, οι οποίες οφείλονται σε σοβαρά ενδημικά διαρθρωτικά προβλήματα, ενώ την τελευταία δεκαετία καταγράφονται σωρευτικές απώλειες ανταγωνιστικότητας.
Ακριβώς για τον λόγο ότι οι αλλαγές έπρεπε να γίνουν πριν από πολλά χρόνια, έχει καταστεί πλέον κατεπείγον να προωθηθούν τουλάχιστον η απελευθέρωση των υπηρεσιών, η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, η αναγνώριση των προσόντων, η εξίσωση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών στο Δημόσιο- συμπεριλαμβανομένων και των Σωμάτων Ασφαλείας- ο νέος αναπτυξιακός νόμος, ο νόμος για την απλούστευση των διαδικασιών αδειοδότησης και λειτουργίας επιχειρήσεων, η παροχή σοβαρών κινήτρων για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων κτλ. Διαφορετικά, η ύφεση θα γίνει πιο βαθιά και η έξοδος από αυτή θα απαιτήσει ακόμα περισσότερα χρόνια και περισσότερες θυσίες.
