«Συγκινούμαι ειλικρινά, όταν άνθρωποι του μόχθου με πιάνουν στον δρόμο και μου λένε “για την πατρίδα, και τον μισθό μουνα θυσιάσω”. Είναι μία απτή απόδειξη του μεγαλείου του ελληνικού λαού, που απαντά και στην ατέρμονη και στην άδικη δυσφήμησή του, τον τελευταίο καιρό». Η φράση που διατύπωσε ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου συζητήθηκε όχι μόνο γιατί θεωρήθηκε προάγγελος των κυβερνητικών εξαγγελιών για τα νέα μέτρα, αλλά και γιατί διέπεται από έντονο ρομαντισμό. Υπάρχουν ακόμη πολίτες που «θυσιάζονται» για την πατρίδα;

« Πείτε με ρομαντική, αλλά εγώ θα θυσίαζα τη σύνταξή μου» δηλώνει η κυρία Αλεξάνδρα Σπανού, συνταξιούχος τραπεζικός. « Νομίζω ότι υπάρχουν περιθώρια να προσφέρει ο καθένας.Δεν μπορούμε πια να ζούμε με δανεικά, εξυπηρετώντας ένα life style, καταναλωτικό και αδηφάγο, με κάρτες και πλαστικό χρήμα. Και το λέω αυτό, με πλήρη συνείδηση, καθώς ανήκω στη μεσαία τάξη, και έχω ανοικτά μέτωπα οικονομικών υποχρεώσεων. Εχω δύο γιους που σπουδάζουν, και άντρα ιατρό, όχι όμως του Κολωνακίου… Υπάρχει και κάτι ακόμη:πιστεύω ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο πιο καθαρός- εν ζωή- πολιτικός. Και ότι κάτι θα καταφέρει, με όλη αυτή την προσπάθεια».

« Θα έδινα τον… μισό μισθό μου για την πατρίδα! Και θα κρατούσα τον άλλο μισό, για τα παιδιά μου, την οικογένεια μου » τονίζει ο κ. Γ. Κοσσάρας, ιδιωτικός υπάλληλος. «Γεγονός είναι, πάντως, ότι με συγκινούν ακόμη έννοιεςόπως αυτή της πατρίδας. Πιστεύω ότι όσο και αν έχουν απαξιωθεί τα τελευταία χρόνια, είναι βαθιά ριζωμένες μέσα μας. Ειδικάσε μια τόσο δύσκολη περίσταση. Τα μέτρα που λαμβάνονται, βρίσκονταιάλλωστεστη σωστή κατεύθυνση. Το μόνο που ελπίζω είναι να μην «ήλθαν για να μείνουν»,να είναι προσωρινά, και η ζωή μας να ξαναγυρίσει το συντομότερο δυνατόν στους κανονικούς ρυθμούς της». Η καχυποψία που γεννά η ίδια η ελληνική πραγματικότητα, λειτουργεί ανασταλτικά για κάποιους πολίτες.

«Οχι, δεν θα έδινα τον μισθό μουγια την Ελλάδα, έτσι γενικώς και αορίστως» υπογραμμίζει η κυρία Ναταλία Βασιλείου, ιδιωτικής υπάλληλος. « Ευχαρίστωςόμωςθα τον διέθετα σε πρόσωπα που έχουν ανάγκη, σε ανθρώπους που πονούν ή βρίσκονται σε στέρηση, υπό την προϋπόθεση ότι τους γνωρίζω. Σημασία έχει τα λεφτά να πιάνουν τόπο.

Δεν θα ξεχάσω την ιστορία με τη βοήθεια που συγκεντρώναμε για ξένη χώρα που είχε πληγεί:τα ποσά,αλλά και τα είδη πρώτης ανάγκης, δεν έφθασαν ποτέ στον προορισμό τους».

Ο συγγραφέας κ. Κ. Κατσουλάρης λέει «ναι» στις θυσίες, αρκεί να συνοδεύονται από αλλαγή φιλοσοφίας ζωής.

« Παλεύω σκληρά για να βιοπορίζομαι, οπότε από μια άποψη είμαι κι εγώ ένας βιοπαλαιστής» δηλώνει, συγκεκριμένα. «Κι εγώ, όπως κι ο άνθρωπος στον οποίο αναφέρθηκε ο Πρωθυπουργός, είμαι έτοιμος για οικονομικές θυσίες, αρκεί αυτές όχι μόνο να πιάσουν τόπο υπέρ όσων έχουν μεγαλύτερες ανάγκες από εμένα, αλλά και να οδηγήσουν σταδιακά σε μια συνολική αλλαγή φιλοσοφίας σχετικά με τον τρόπο που ζούμε και καταναλώνουμε ».

«Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο…»
Η δήλωση του Πρωθυπουργού, αλλά και η πρόταση που κατέθεσε ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Φ. Πετσάλνικος για τη δημιουργία ταμείου στήριξης της Ελλάδας, στάθηκαν αφορμή για να βγει στο προσκήνιο ο νεοσύστατος- μόλις έξι μηνών- Σύλλογος Ανήσυχων Πολιτών Φλώρινας.

Ο πρόεδρος του συλλόγου κ. Τρ. Σουμπάσης τονίζει, μιλώντας στο «Βήμα», την ανάγκη αφύπνισης όλων των Ελλήνων, όχι μόνον αυτών που διαμένουν εντός των συνόρων, αλλά παγκοσμίως.

Εμπορος το επάγγελμα, ο κ. Σουμπάσης βλέπει σταδιακά τους τζίρους να συρρικνώνονται και εκτιμά ότι η κατάργηση ή η μείωση μισθών θα προκαλέσει οδυνηρές παρενέργειες στην αγορά.

« Με μισθούς της τάξεως των 1.500 ευρώτα μέτρα θα νεκρώσουν την εμπορική κίνηση » τονίζει ο ίδιος. « Ηλθε η ώρα να συνεισφέρουν αυτοί που έχουν χρήματα, και γενικότερα όσοι αγαπούν τη χώρα, σε ανοικτό λογαριασμό για τον σκοπό αυτόν. Εχουμεεπιπλέον προτείνει τη διοργάνωση τηλεμαραθωνίου. Ο δικός μας σύλλογος είναι διατεθειμένος να κάνει την αρχή, στο μέτρο των δυνάμεών μας».