Την περασμένη Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου έφυγε από τη ζωή ο Κωνσταντίνος Σέκερης, ομότιμος καθηγητής Βιοχημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου των Παιδικών Χωριών SΟS.
Γεννημένος το 1933 και περήφανος για την αναπλιώτικη καταγωγή του, ο Κωνσταντίνος Σέκερης είχε εξ ανάγκης μια κοσμοπολίτικη παιδική ηλικία: ακολουθώντας τον πατέρα του, υπουργό Παιδείας στην κυβέρνηση Τσουδερού, ολοκλήρωσε την πρωτοβάθμια εκπαίδευσή του μεταξύ Αθηνών, Κρήτης, Αιγύπτου, Αφρικής και Αμερικής. Επέστρεψε στη μεταπολεμική Αθήνα για τις γυμνασιακές σπουδές του και φοίτησε στην Ιατρική Σχολή των Αθηνών.
Η ερευνητική σταδιοδρομία του άρχισε στη Γερμανία, όπου κατέφυγε μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεών του. Εγινε δεκτός στο εργαστήριο του βραβευμένου με Νομπέλ καθηγητή Α. Βudenant στο Πανεπιστήμιο του Μarburg, όπου πραγματοποίησε τη διατριβή του στις στεροειδείς ορμόνες και ειδικότερα στην εκδυσόνη. Η βαθμιαία ιεραρχική άνοδός του του επέτρεψε να επεκτείνει τα ερευνητικά ενδιαφέροντά του: μελέτησε την επαγωγή της σύνθεσης του ενζύμου ντόπα-αποκαρβοξυλάση από την ορμόνη εκδυσόνη, μελέτησε το ίδιο το ένζυμο και διερεύνησε τη δυνατότητα μετάφρασης του μηνύματος που το κωδικοποιεί σε πειράματα in vitro και in vivo. Μελέτησε τον υποδοχέα της κορτιζόλης και ξεκίνησε τις πρώτες προσπάθειες καθαρισμού του, ασχολήθηκε με τις RΝΑ πολυμεράσες Β και C στα έντομα και στα θηλαστικά, απομόνωσε μια σειρά ρυθμιστικές πρωτεΐνες του κυττάρου και διερεύνησε τον ρόλο των όξινων πρωτεϊνών που περιβάλλουν το DΝΑ.
Το 1974 ο Κωνσταντίνος Σέκερης εξελέγη διευθυντής του Ινστιτούτου Κυτταρικής Ερευνας, το οποίο αποτελούσε τμήμα του νεοϊδρυθέντος τότε Αντικαρκινικού Κέντρου της Γερμανίας στη Χαϊδελβέργη. Επρόκειτο για μεγάλη διάκριση, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι την ίδια θέση διεκδικούσαν γερμανοί επιστήμονες. Την ερευνητική πορεία που άρχισε στη Γερμανία συνέχισε στη χώρα μας: επέστρεψε το 1977 κατόπιν προσκλήσεως του καθηγητού Λεωνίδα Ζέρβα προκειμένου να αναλάβει τη διεύθυνση του Ινστιτούτου Βιολογικών Ερευνών στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ), θέση που διατήρησε ως το 2000.
Είναι δύσκολο να δοθεί σε λίγες γραμμές το σύνολο του ερευνητικού και διδακτικού έργου του Κωνσταντίνου Σέκερη ή να απαριθμηθούν οι πολλές τιμητικές διακρίσεις του. Οσοι είχαν την ευτυχία να τον γνωρίσουν από κοντά μαρτυρούν ότι πρόκειται για έναν «γεννημένο αριστοκράτη», «ένα πλάσμα σπάνιας ευγένειας», αλλά και έναν «αγωνιστή ο οποίος δεν έπαψε ποτέ να μάχεται για ό,τι θεωρούσε σωστό και δίκαιο». Με τι παθιαζόταν ο Κωνσταντίνος Σέκερης; Με τη βασική έρευνα την οποία συνέχισε ακόμη και μετά την επίσημη συνταξιοδότησή του. «Χωρίς βασική έρευνα,δεν υπάρχουν εφαρμογές.Είναι σαν να προσπαθεί κανείς να χτίσει χωρίς θεμέλια» έλεγε πάντα. Αλλά και με κάτι ακόμη: με την προσπάθεια να εξασφαλίσει έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά των Παιδικών Χωριών SΟS.
Η βαθύτατη θλίψη και το αίσθημα ορφάνιας που προκαλεί η απώλεια του Κωνσταντίνου Σέκερη, τόσο στη βιολογική κοινότητα όσο και στον Διεθνή Οργανισμό των Παιδικών Χωριών SΟS, ίσως απαλυνθεί γνωρίζοντας ότι έφυγε έτσι όπως το είχε επιθυμήσει: όρθιος, κατά τη διάρκεια εκπλήρωσης των υποχρεώσεών του στο Παιδικό Χωριό SΟS στο Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης. Ο Κωνσταντίνος Σέκερης ήταν παντρεμένος σε δεύτερο γάμο με την κυρία Εύη Πρωτόπαπα. Αφήνει επίσης πίσω του τον γιο του Ευάγγελο, διπλωμάτη, και τρία εγγόνια, την Αικατερίνη, την Καλλιόπη και τον μικρό Κωνσταντίνο, ο ερχομός του οποίου τού είχε δώσει προσφάτως μεγάλη χαρά.
ΥΓ.: Παρακαλώ ας μου επιτραπεί μια προσωπική σημείωση: Είχα την τύχη να ανήκω στους μαθητές του Κωνσταντίνου Σέκερη ο οποίος με καθοδήγησε και στα πρώτα ερευνητικά βήματά μου κατά τη διάρκεια της διπλωματικής εργασίας μου στο ΕΙΕ. «Αντίο,Δάσκαλε.Σε ευχαριστώ για όλα».
