Τον περασμένο χρόνο ζωγράφισε, τραγούδησε και έκανε επίδειξη των ικανοτήτων του στο τζούντο. Αυτήν την εβδομάδα ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν ξεδιπλώνει το ταλέντο του στη συγγραφή. Αύριο θα δημοσιευθεί το πρώτο άρθρο του σε ρωσικό περιοδικό, υπό τον τίτλο «Γιατί είναι σκληρό να απολύεις ανθρώπους». Ενώ οι προηγούμενες δραστηριότητές του αποτελούσαν προπαγάνδα των προσωπικών ικανοτήτων του, το άρθρο αυτό φαίνεται ότι έχει πιο σοβαρό σκοπό. Γραμμένο για το μηνιαίο περιοδικό «Ρώσος Σκαπανέας» θεωρείται η πρώτη δημόσια ομολογία από τον κ. Πούτιν της κλίμακας των εσωτερικών συγκρούσεων που μαίνονταν στο Κρεμλίνο, κατά τη διάρκεια των οκτώ ετών της προεδρίας του.
«Οι διενέξεις μέσα σε μια ομάδα, ειδικά μέσα σε μια μεγάλη ομάδα,πάντα υπάρχουν» γράφει σε αποσπάσματα που διέρρευσαν. «Αυτά συμβαίνουν κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο, απλώς επειδή μεταξύ των ανθρώπων υπάρχει πάντα σύγκρουση συμφερόντων» εξηγεί ο ρώσος πρωθυπουργός.
Οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν ότι, κατά τη διάρκεια της προεδρίας του κ. Πούτιν, είχε ξεσπάσει ανηλεής μάχη μεταξύ των πιο φιλελεύθερων, μετριοπαθών και των πιο ακραίων, σκληροπυρηνικών στελεχών που κινούνταν μέσα και γύρω από το Κρεμλίνο. Αυτές οι συγκρούσεις φαίνεται πως συνεχίζονται ως σήμερα καθώς ο σχετικά φιλελεύθερος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ και οι στενοί συνεργάτες του αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις σκληροπυρηνικής ομάδας συντηρητικών, πρώην αξιωματικών της ΚGΒ. Πολλοί αναλυτές πιστεύουν πως ο κ. Πούτιν έπαιζε εξισορροπητικό ρόλο, που εμπόδιζε τις δύο πλευρές να εξαπολύσουν ολοκληρωτικό πόλεμο μεταξύ τους. «Μπορώ να πω ειλικρινά πως όσο ήμουν πρόεδρος , αν δεν επενέβαινα σε κάποιες καταστάσεις, δεν θα υπήρχε εδώ και καιρό κυβέρνηση στη Ρωσία» γράφει.
Οσον αφορά τη «μέθοδο Πούτιν» για τις απολύσεις, παρουσιάζεται, τουλάχιστον στο χαρτί, ως ιδιαίτερα ανθρώπινη. Ο Πρωθυπουργός υποστηρίζει ότι ποτέ δεν άκουγε κουτσομπολιά, ποτέ δεν ανέχθηκε να κακολογούν κάποιον πίσω από την πλάτη του, και ότι καλούσε πάντα στο γραφείο του τον υποψήφιο προς απόλυση, δίνοντάς του την ευκαιρία να υπερασπιστεί τον εαυτό του. «Ορισμένες φορές μοιάζει σαν κάποιος να πρέπει απλώς να παραμεριστεί σαν ενοχλητικό αγριόχορτο. Αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως δεν είναι πάντα έτσι» γράφει.
