Μπορεί, ασφαλώς, σε ορισμένους να φαίνεται απολύτως φυσικόκαι από μια πλευρά να είναι. Στο κάτω-κάτω η δικαστική διαδικασία σε μια χώρα δεν είναι εξαρτημένη από εκείνη σε μιαν άλλη. Κι ούτε η δικαστική προσέγγιση είναι απαραίτητο να ταυτίζεται, ακόμη και αν η άλλη χώρα είναι κατά τεκμήριον σοβαρότερη. Παρά ταύτα μέχρι στιγμής καταγράφεται ένα παράδοξο. Στη Γερμανία, απ΄ όπου εκπήγασε το σκοτεινό ποτάμι χρήματος της Siemens, ο χερ Σίκατσεκ που έστελνε το «χαρτί» τιμωρήθηκε για πλημμέλημα με αναστολή. Στην Ελλάδα, όπου εξέβαλλε ένα παρακλάδι του συγκεκριμένου ποταμού, μαύρισε ο τόπος από τα κακουργήματα και άρχισαν οι προφυλακίσεις. Και αυτό χωρίς να έχουμε μέχρι στιγμής τίποτε το απτό για το ποιος πήρε τι και για ποιον λόγο.

Υπάρχει βέβαια μια εξήγηση. Οχι, προς Θεού, εκείνη που διαβλέπει πολιτική σκοπιμότητα πίσω από τις διώξεις και τον χρόνο των απολογιών.

Αλλά ότι η ελληνική Δικαιοσύνη, απόλυτα ανεξάρτητη και ξένη προς τις ενδεχόμενες «παραχωρήσεις» της γερμανικής, είναι αποφασισμένη να βρει την αλήθεια- ας είναι μόνο για να προστατεύσει το ταμείο της Siemens από τους τρυποκάρυδους που καρπώθηκαν οφέλη εις βάρος της εταιρείας και μάλιστα δεν τα δήλωσαν ως φορολογητέο εισόδημα.

Αν οι Γερμανοί συγχωρούν τον Σίκατσεκ που τα μοίραζε, εμείς δεν κάνουμε το ίδιο με εκείνους που τα πήραν- κι ας μην είναι ούτε πολιτικοί ούτε κρατικοί λειτουργοί.

Ας είμαστε σοβαροί όμως. Οτι τα εταιρικά στελέχη έχουν συχνότατα άδηλες αμοιβές το ξέρουμε. Οτι τα κόμματα- έστω, τα «αστικά»στηρίζονται και σε εισφορές επιχειρηματιών, επίσης το ξέρουμε (βλ. και Μayo), εξ ου και αποτελεί διαρκές αίτημα η διαφάνεια στην πολιτική χρηματοδότηση. Στην ανάκριση της Siemens το κυρίως ζητούμενο, αυτό που ενδιαφέρει, είναι άλλο: μήπως επιτέλους αποδειχθεί ό,τι όλοι υποπτευόμαστε, ότι δηλαδή όλες οι μεγάλες κρατικές προμήθειες εμπεριέχουν αντάλλαγμα εις κροτούν προς λειτουργούς και πολιτικούς.

Αν η Siemens έδωσε ενίσχυση στο ΠαΣοΚ μέσω του κ. Τσουκάτου δεν είναι βέβαια αδιάφορο, αλλά δεν είναι νέο. Και οι εφοπλιστές του Σίτι έδιναν στη ΝΔ. Το ζήτημα είναι τι και πώς δόθηκε για να «κλείσουν δουλειές».

Ο χορός εκατομμυρίων του «μαύρου ταμείου» είναι αλήθεια ότι φέρνει υπό οιαδήποτε εκδοχή στην επιφάνεια έναν κόσμο υπόγειο, του οποίου η αποφορά σκεπάζεται υπό την πολυτέλεια και τα σκούρα κοστούμια. Χωρίς όμως την απόδειξη της πολιτικής εμπλοκής, χωρίς την ανίχνευση των τελικών αποδεκτών, δεν θα έχουμε παρά μια εταιρική λαθροχειρία. Η υπόθεση Siemens είναι σκάνδαλο μόνο αν είναι πολιτικό σκάνδαλο.

Η προστασία του ταμείου της εταιρείας ποσώς ενδιαφέρει τους Ελληνες. Οσο για τη φοροδιαφυγή των στελεχών της, έχουμε μπροστά στα μάτια μας χιλιάδες γνωστές offshore να φορολογήσουμε πρώτα.