Η ώρα είναι 20.00 ακριβώς. Η αλήθεια είναι ότι σήμερα είμαι ιδιαίτερα αγχωμένη λόγω των εξελίξεων του ρομποτικού πολέμου ο οποίος μαίνεται αμείωτος στην Ιαπωνία. Αραγε θα τα καταφέρω; Παίρνω μια βαθιά ανάσα και περιμένω για το «enter» του σκηνοθέτη το οποίο, για πολλοστή φορά, θα μου δώσει την ψηφιακή «ώθηση» για να παρουσιάσω τα γεγονότα που τρέχουν στον πλανήτη. Το σήμα πέφτει και η οθόνη είναι και πάλι όλη δική μου. «Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας. Είναι το εικονικό δελτίο ειδήσεων του Future ΤV με την Πιξελίν…».
Ολα φαίνονται τόσο απλά, τόσο τέλεια, τόσο εικονικά. Εν έτει 2035 η τεχνολογία έχει καταφέρει να απομακρύνει πια για πάντα τους παρουσιαστές από την τηλεόραση. Τη θέση τους έχουμε πάρει πλέον εμείς: η τελευταία προηγμένη γενιά νοημόνων, αγέραστων, τρισδιάστατων εικονικών χαρακτήρων avatar με δυνατότητα πιστής αναπαράστασης των ανθρώπινων εκφράσεων.
Η εγκαθίδρυσή μας στα τηλεοπτικά δρώμενα, φυσικά, δεν έγινε εν μία νυκτί. Χρειάστηκαν χρόνια αγώνα, προκειμένου η ψηφιακή επανάσταση να κερδίσει τελικά το παιχνίδι της τηλεπαρουσίασης. Μάλιστα κάποια από εμάς, κατά κάποιο τρόπο, συνεχίζουμε την καριέρα γνωστών παρουσιαστών.
Δανειζόμενα τα γνώριμα προς το κοινό χαρακτηριστικά τους και μιμούμενα τον επιτυχημένο τρόπο παρουσίασης, επάξια πλέον έχουμε αντικαταστήσει τους πραγματικούς δημοσιογράφους. Και με το αζημίωτο φυσικά, καθώς τα μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα, προκειμένου να κερδίσουν το δικαίωμα της εικονικής αντιγραφής τους, παραχώρησαν στους μεγάλους αστέρες ποσά «εξοπλισμένα» με πολλά μηδενικά.
Δεν θα ξεχάσω ότι στην αρχή της προσωπικής μου καριέρας τα πράγματα δεν ήταν και τόσο ρόδινα. Η κριτική που δεχόμουν ήταν δριμύτατη, ακόμη και αν πίσω από τον συντονισμό της κάθε κίνησης και έκφρασης του προσώπου μου βρισκόταν ένα ολόκληρο επιτελείο προγραμματιστών.
Σιγά σιγά, με την εφαρμογή της πρωτοποριακής λειτουργίας Τalk & Τhink για περιπτώσεις όπου στο κείμενο που είχε καταχωρισθεί στο σύστημα υπήρχαν αναγραμματισμοί, αρχίσαμε να γευόμαστε πώς είναι να σκέφτεσαι, να έχεις δική σου κρίση, να μην υπακούς τυφλά στις εντολές των άλλων αλλά να έχεις άποψη, φωνή.
Η μεγάλη αλλαγή ξεκίνησε γύρω στις αρχές του 2000. Τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς έκανε την εμφάνισή του το πλέον αναγνωρίσιμο πρόσωπο στην ιστορία των avatar: η Αnanova, η πρώτη τρισδιάστατη παρουσιάστρια ειδήσεων του ομώνυμου ειδησεογραφικού διαδικτυακού πρακτορείου, θυγατρική του γαλλικού ομίλου κινητής τηλεφωνίας Οrange.
Η 28χρονη πολύγλωσση κοπέλα με τα πράσινα μαλλιά είχε σχεδιαστεί με σκοπό τη μετάδοση των τελευταίων ειδήσεων μέσω Διαδικτύου ή κινητών τηλεφώνων.
Αρκετά σημαντικό ρόλο στις ταχύτατες τεχνολογικές εξελίξεις, όμως, ίσως να έπαιξαν τελικά και οι διάφοροι διαδικτυακοί εικονικοί κόσμοι όπως, π.χ., το Second Life, από όπου ξεκίνησαν μερικές από της ιδέες οι οποίες στη συνέχεια κατέκτησαν και τον πραγματικό κόσμο.
Κάπως έτσι είχε πραγματοποιηθεί το 2006 η πρώτη «γνωριμία» του βρετανικού ειδησεογραφικού δικτύου ΒΒC με την εικονική πραγματικότητα του Second Life. Τότε, αν θυμάμαι καλά, ο Πολ Μέισον, οικονομικός συντάκτης του «Νewsnight» και μέλος της συγκεκριμένης διαδικτυακής κοινότητας, είχε προτείνει τη δημιουργία της εικονικής εκδοχής του στούντιο και των παρουσιαστών της επιτυχημένης ενημερωτικής εκπομπής.
Και έτσι και έγινε: με τη μαγική βοήθεια της γραφίστριας Σάρα βαν Γκόρντεν οι τρισδιάστατοι χαρακτήρες avatar του κεντρικού παρουσιαστή Τζέρεμι Πάξμαν και του Πολ Μέισον έκαναν την εμφάνισή τους στο στούντιo του Second Life. Πέρα από την παρουσίαση της εκπομπής, όμως, η γραφίστρια με το αστείρευτο χιούμορ ξετύλιξε και το χορευτικό τους ταλέντο. Ετσι οι λάτρεις τού Πάξμαν είχαν επιπλέον την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τις χορευτικές ικανότητες του γνωστού παρουσιαστή.
Λίγα χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 2008, ένα από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα στην Ιαπωνία, το ΤV Αsahi, ξεκίνησε τη μετάδοση του «Ηoshi-ichi Οwarairyoku Τest», μιας διαδραστικής εκπομπής διάρκειας μιας ώρας όπου οι ενδιαφερόμενοι υπέβαλαν τη συμμετοχή τους από την άνεση του σπιτιού τους με τη βοήθεια του κινητού του τηλεφώνου.
Μέσω της τεχνολογίας SΜS Galaxy της κινεζικής εταιρείας Αrtificial Life οι διαγωνιζόμενοι δημιουργούσαν το προσωπικό τους τρισδιάστατο avatar και στη συνέχεια έπαιζαν ζωντανά με 100.000 άλλους εικονικούς χαρακτήρες, απαντώντας ερωτήσεις και κερδίζοντας πλούσια δώρα.
Λίγο αργότερα, τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, το αμερικανικό δίκτυο CΝΝ αποφάσισε να μεταδώσει τον σχολιασμό της ρεπόρτερ Τζέσικα Γέλιν σχετικά με τα αποτελέσματα των εκλογών της χώρας από το Σικάγο με τη βοήθεια ενός συστήματος εντυπωσιακής ολογραφίας το οποίο στην ουσία μετέφερε την τρισδιάστατη εικόνα της στο κεντρικό στούντιο της Νέας Υόρκης.
Οπως αποκάλυψε η «πρωταγωνίστρια» της βραδιάς, το μυστικό του φουτουριστικού εγχειρήματος κρυβόταν στις 35 κάμερες οι οποίες τη βιντεοσκοπούσαν ταυτόχρονα από διαφορετικές γωνίες, προσδίδοντας στο είδωλό της τη μαγεία των τριών διαστάσεων.
Εντός του πλαισίου των ειδήσεων, όμως, συγκαταλέγονται και οι αθλητικές ειδήσεις όπου οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν επίσης χαρίσει στους λάτρεις των σπορ πλέον το προνόμιο της τρισδιάστατης εικόνας.
Στις ημέρες μας η παρακολούθηση ενός ντέρμπι έχει προ πολλού ξεφύγει από τον ρεαλιστικό ήχο ενός προηγμένου συστήματος home cinema. Τώρα πια, με τη βοήθεια των πανίσχυρων συσκευών τρισδιάστατης προβολής οι οπαδοί βιώνουν το πραγματικό κλίμα του γηπέδου, ενώ έχουν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τους μοναδικούς ελιγμούς των αγαπημένων τους παικτών σαν να βρίσκονταν πραγματικά ανάμεσά τους.
Πρόκειται για μια αλλαγή η οποία είχε αρχίσει να δρομολογείται σταδιακά, ήδη από το 2004, όταν η ομοσπονδία του αμερικανικού πρωταθλήματος ράγκμπι (ΝFL) είχε αρχίσει τις πρώτες προσπάθειες για τρισδιάστατη μετάδοση αγώνων.
Ετσι λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 2008 η ΝFL, ύστερα από αρκετούς πειραματισμούς, πέτυχε τον στόχο της μεταδίδοντας το πρώτο «ζωντανό» ματς μεταξύ των San Diego Chargers και των Οakland Raiders σε κινηματογραφικές αίθουσες της Βοστώνης, της Νέας Υόρκης και του Λος Αντζελες αποκλειστικά και μόνο για εκπροσώπους του Τύπου.
Η καταγραφή του αγώνα πραγματοποιήθηκε με κάμερες 3D της εταιρείας 3ality Digital LLC, ενώ οι παρευρισκόμενοι χρειάζονταν τα ειδικά γυαλιά ώστε να μπορούν να γευτούν τη μαγεία των τριών διαστάσεων.
