O κ. Ευ. Βενιζέλος μοιάζει σαν να δίνει συνεχώς λάθος ραντεβού με την Ιστορία. Ο άνθρωπος που δεν κατάφερε να κερδίσει τη μάχη για την ηγεσία του ΠαΣοΚ απέναντι στον κ. Γ. Παπανδρέου, και που πέρασε αρκετούς μήνες στη σιωπή θεωρώντας ότι δεν υπάρχει για αυτόν ρόλος στο κόμμα του, αντί να χαθεί θεωρείται σήμερα μια από τις εφεδρείες του πολιτικού συστήματος για την έξοδο από την κρίση.

Στην πρόσφατη δημοσκόπηση της Κάπα Research, σχεδόν το 50% των πολιτών αναζητεί άλλο πρόσωπο πέραν των κκ. Κ.Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου, για να ξαναδώσει αξιοπιστία στην πολιτική. Ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό; Στη σχετική ερώτηση, ο κ. Βενιζέλος προηγείται με 28,4%, ακολουθούν οι «άλλοι» και ο «κανένας» με 26,7% και 25,4% αντιστοίχως, και στις επόμενες θέσεις βρίσκονται: η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη με 23,3%, ο κ. Α.Λοβέρδος με 14% και ο κ. Δ.Αβραμόπουλος με 13,2%.

Θα περίμενε κανείς μια τέτοια δημοτικότητα να διασφαλίζει στον κ. Βενιζέλο άνεση επιλογών εντός του κόμματός του. Αν ισχύει κάτι τέτοιο θα φανεί το προσεχές διάστημα, ιδίως την εποχή όπου θα καταρτίζονται οι λίστες για τις ευρωεκλογές. Κυκλοφορεί έντονα στο παρασκήνιο ότι ο κ. Βενιζέλος (ή εναλλακτικά ο κ. Λοβέρδος) είναι πιθανόν να τοποθετηθεί επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του ΠαΣοΚ. Οι Βρυξέλλες, όπου, όπως πιστεύουν έμπειροι βουλευτές, πηγαίνουν οι νέοι για να μάθουν και οι παλαιότεροι για να αποστρατευθούν, δεν είναι η καλύτερη εξέλιξη για δύο κορυφαία στελέχη με φιλοδοξίες. Οσοι αναρωτιούνται πώς θα αντιδράσει σε μια τέτοια περίπτωση ο κ. Βενιζέλος, είναι ενδεικτική η άποψή του ότι «το παιχνίδι για τη χώρα παίζεται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο» . Τα σενάρια που τον τοποθετούν σε διάφορες θέσεις, κυβερνητικές ή μη, τον ενοχλούν πολύ και τα θεωρεί αστεία και γραφικά.

▅ Πειθαρχίαστην ηγεσία
Περίπου ένας χρόνος έχει περάσει από την τραυματική διαδικασία της 11ης Νοεμβρίου 2007 και θεωρεί ότι η στάση του δικαίωσε όλο το ΠαΣοΚ. Ανθρωποι που ήταν κοντά του εκείνο το διάστημα τονίζουν ότι ετέθη προ σοβαρών διλημμάτων, αποδεχόμενος το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας χωρίς εγγυήσεις («σκέφτηκε ακόμη και το ενδεχόμενο να φύγει» αποκαλύπτουν οι ίδιες πηγές), με τεράστιο προσωπικό κόστος. Εκτοτε επιδεικνύει πειθαρχία και νομιμοφροσύνη απέναντι στην ηγεσία του κόμματος. Αποδέχτηκε τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, μαζί με τους κκ. Θ.Πάγκαλο και Χρ. Παπουτσή, και υποστήριξε ακόμη και επιλογές της ηγεσίας με τις οποίες ο ίδιος διαφωνούσε, όπως π.χ. η διαχείριση του βίντεο με τη νοθεία στην ψηφοφορία για τη συνταγματική αναθεώρηση ή το αίτημα για σύσταση προανακριτικής επιτροπής, όπου συνέταξε το σχετικό κείμενο, συμμετέχοντας στην άτυπη ομάδα συντονισμού των κινήσεων του ΠαΣοΚ μαζί με τους κκ. Ι.Ραγκούση, Δ. Ρέππα και Φ.Πετσάλνικο.

Οι προσωπικές σχέσεις των κκ. Παπανδρέου και Βενιζέλου ήταν ανέκαθεν δύσκολες. Πάντως ο κ. Βενιζέλος όλους τους προηγούμενους μήνες έμεινε πιστός στην απόφαση που έλαβε την επόμενη κιόλας ημέρα των εσωκομματικών εκλο γών: «Στηρίζω,δεν μιλάω,είμαι στο ΠαΣοΚ». Ο κ. Παπανδρέου εκτίμησε τη στάση του και σε μια περίοδο όπου το ΠαΣοΚ τυραννιόταν από τη δημοσκοπική καθήλωση και την εσωκομματική γκρίνια τού παραχώρησε μια θέση κοινοβουλευτικού εκπροσώπου – κατ΄ άλλους θέλησε να μοιράσει τις ευθύνες για την προβληματική πορεία του κόμματος.

Ο κ. Βενιζέλος αξιοποίησε τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου και από μείζων εσωτερικός εχθρός έχει μετατραπεί σε προνομιακό συνομιλητή του προέδρου του ΠαΣοΚ. Παράλληλα η κοινοβουλευτική παρουσία του και ο τρόπος που κινείται στο εσωκομματικό πεδίο βοήθησαν στο να γεφυρωθεί το ψυχικό χάσμα που είχε δημιουργηθεί με τους «παπανδρεϊκούς» βουλευτές. Η καχυποψία δεν έχει εξαλειφθεί εντελώς αλλά με το ΠαΣοΚ μπροστά στις θύρες της εξουσίας κανένας δεν έχει όρεξη να ασχολείται με τέτοια ζητήματα. Είναι χαρακτηριστική η αποστροφή στον λόγο στενού συνεργάτη του κ. Παπανδρέου: «Και να δημιουργηθεί κάποια παρεξήγηση με τον Βενιζέλο,θα είναι τυχαία,αποκλείεται να υπάρχει πρόθεση».

Οπως σημειώνουν έμπειρα κοινοβουλευτικά στελέχη του κόμματος είναι σαφές ότι έπειτα από το ρήγμα που δημιούργησε σε μερίδα των ψηφοφόρων του ΠαΣοΚ η «διαγραφή» του κ. Κ. Σημίτη, η συμπόρευση με τον κ. Βενιζέλο (αν όχι και μια προσπάθεια επαναπροσέγγισης με τον πρώην πρωθυπουργό) είναι αναγκαία για να κατακτήσει το ΠαΣοΚ την αυτοδυναμία. Ολες οι δυνάμεις θα παίξουν τον ρόλο τους, παρατηρούν. Ο βουλευτής Θεσσαλονίκης, εξάλλου, σε ανησυχίες που εκφράζουν βουλευτές περί αποκλεισμού προσώπων από τυχόν μελλοντική κυβέρνηση ΠαΣοΚ, εξαιτίας της στάσης τους στις εσωκομματικές εκλογές της 11ης Νοεμβρίου, αφήνει να εννοηθεί ότι ο ίδιος θα αποτρέψει κάτι τέτοιο. Στις υπόνοιες ότι ενδεχομένως να έχει προηγηθεί κάποιου είδους συνεννόηση με τον κ. Παπανδρέου ο ίδιος το διαψεύδει. «Κινούμαι μονομερώς, με βάση τις δικές μου επιλογές και γνώμονα το συμφέρον της παράταξης και του τόπου» υποστηρίζει.

▅ Ενιαίο εθνικό σχέδιο κατά της κρίσης
Σε αντίθεση με την κυρίαρχη άποψη στο ΠαΣοΚ ότι οι εκλογές δεν αργούν, ο κ. Βενιζέλος πιστεύει πως ο κ. Καραμανλής δεν έχει διαμορφώσει εκλογική στρατηγική και ότι θα θελήσει να περάσει τον κάβο των ευρωεκλογών «αγοράζοντας» πολιτικό χρόνο. Μόνο αν υπάρξουν τραγικά αποτελέσματα θα αναγκαστεί να θέσει διλήμματα στους πολίτες, επισημαίνει στους συνομιλητές του.

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, κατά τον κ. Βενιζέλο, βρίσκεται ακόμη στην αρχή της και πιστεύει ότι η λύση δεν είναι ούτε ένα σχέδιο αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας ούτε η «πράσινη» ανάπτυξη: «Η χώρα χρειάζεται ένα μεγάλο ενιαίο εθνικό σχέδιο για την υπέρβαση της κρίσης» επισημαίνει. Ηταν από τους λίγους που επέμενε σταθερά στην ανάγκη στόχευσης του ΠαΣοΚ στη μεσαία τάξη και όχι μόνο στα χαμηλά εισοδήματα (και στις αριστερές στροφές) ενώ πρώτος έκανε λόγο για έναν σύγχρονο κεϊνσιανισμό και για τον νέο ρόλο του κράτους- στο συνέδριο του περασμένου Μαρτίου η ομιλία του θεωρήθηκε από πολλούς εκτός τόπου και χρόνου.

Από τον Σεπτέμβριο και μετά οι θέσεις αυτές υιοθετήθηκαν από την ηγετική ομάδα. Αν ο κ. Βενιζέλος κάνει σχέδια για το μέλλον, τα κρατάει κρυφά ακόμη και από τους πιο έμπιστους πολιτικούς φίλους του, οι οποίοι πάντως θεωρούν ότι το ΠαΣοΚ χρειάζεται να αποκτήσει σαφή και ενιαία πρόταση διακυβέρνησης και να μην πελαγοδρομεί ανάμεσα στις διαφορετικές απόψεις διαφόρων στελεχών.