Δύσκολες ημέρες
Παραμονή Χριστουγέννων, μεσημέριασε, δεν ήρθε κανένα παιδί, καμιά κομπανία να μου πει τα κάλαντα, ώρα να αφήσω την πρωτεύουσα, είμαι ανεπιθύμητος στην πόλη, πρέπει να φύγω. Υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή από το να μην έρθει κανείς να σου πει τα κάλαντα; Πώς θα φύγουν οι καλικάντζαροι αν δεν ευλογήσουν το σπίτι οι παιδικές φωνές; Πώς να απολαύσεις τα μελομακάρονα αν δεν σε έχουν αποκαλέσει «άρχοντα», με τι καρδιά να αντιμετωπίσεις το μέλλον αν δεν σου ευχηθούν « εδώ που τραγουδήσαμε πέτρα να μη ραΐσει κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει »; Στον πρώτο σεισμό, παρ΄ το κάτω το σπίτι· στο πρώτο κρυολόγημα, πάει και ο νοικοκύρης.
* Δεν λέω, οι ημέρες είναι δύσκολες, βγήκαν καλάσνικοφ, κάηκαν τόσα μαγαζιά, τόσες τράπεζες, αυτοκίνητα, σκοτώθηκε ένα παιδί, τραυματίστηκε ένα άλλο, αλλά γιατί σε τόσα σπίτια πήγαν και είπαν τα κάλαντα και δεν ήρθαν σε μένα; Με έχουν ξεγράψει, η κοινωνία με απομονώνει, με πήραν είδηση τι κουμάσι είμαι και με αποφεύγουν.
* Να το έκαναν του Γιώργου Παπανδρέου αυτό, που δυσφήμησε τη χώρα στα ξένα μέντια αφηγούμενος στους δημοσιογράφους τα συνθήματα που έλεγαν οι διαδηλωτές κατά της κυβέρνησης, όπως τον κατηγόρησαν στη Βουλή ο Κώστας Καραμανλής και η Ντόρα Μπακογιάννη, θα μου άξιζε τέτοια τιμωρία: διότι όλη η υφήλιος έχει την καλύτερη γνώμη για τη χώρα μας και τους άξιους υπουργούς που μας διαφεντεύουν, πώς βγαίνεις εσύ κύριε και την υπονομεύεις;
* Κυρίως έχουν άριστη άποψη για τα δημόσια οικονομικά, σκοτώνονται οι τραπεζίτες ποιος θα πρωτοδώσει στον Αλογοσκούφη χρήματα για να τα βγάλει πέρα. Εχουν εντυπωσιαστεί από την ικανότητά του να φουσκώνει στους εθνικούς λογαριασμούς τα παλαιά ελλείμματα και να ξεφουσκώνει τα τωρινά, τον θαυμάζουν για την ταχυδακτυλουργική του δεξιότητα να αυξάνει το ΑΕΠ με ένα και μόνο χτύπημα στο πληκτρολόγιό του και σκέφτονται «αυτός έχει βρει την κότα με τα χρυσά αβγά, γιατί να μην του δανείσουμε; Και αφού είναι τόσο πλούσιος, γιατί να μην πάρουμε κάτι παραπάνω;». Και έτσι κοντεύουμε να πληρώνουμε 3% ακριβότερα από τους Γερμανούς τα δάνεια, όταν επί λογιστή Σημίτη πληρώναμε, οι άχρηστοι, όσο και οι Γερμανοί.
Το αιώνιο ελληνικό φως
* Και για την εξωτερική πολιτική τής Ντόρας Μπακογιάννη έχουν την καλύτερη άποψη, ιδίως από τότε που είπε το ιστορικό «βέτο» κατά της ένταξης της Μακεντόνιγιας στο ΝΑΤΟ- και τώρα θα προσπαθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να αποδείξει ότι δεν έθεσε ποτέ βέτο, ήταν ομόφωνη απόφαση η μη ένταξη, τα περί βέτο τα έλεγε στην Ελλάδα για να το ακούν οι ελληνοφύλακες και να απολαμβάνουν ονειρώξεις ξύπνιοι. * Από την κυβερνητική πολιτική συνολικά είχαν ήδη γοητευθεί από εκείνο το μακρινό θέρος του 2007, τότε που η Ολυμπία ήταν ξανά σε όλα τα κανάλια για τη μεγαλοπρεπέστερη τελετή αφής που είχε γίνει στην ιστορία της, όλος ο Κρόνιος λόφος είχε γίνει δάδα, μετέφερε το μήνυμα της Ελλάδας που σέβεται αυτούς που ανακήρυξε προγόνους της και τους τιμά και μυεί τα παιδιά στα Αρχαία Ελληνικά από τα γεννοφάσκια τουςέπρεπε να φωνάζουν στη γλώσσα του Πλάτωνα τα συνθήματά τους κατά την αναπαράσταση των πυρκαϊών που έγινε φέτος στο κέντρο της Αθήνας.
Το αιώνιο ελληνικό φως το ξέρουν, εκείνο που παραξένεψε φέτος το παγκόσμιο κοινό ήταν οι κουκουλοφόροι – περίμεναν να τους δουν να φορούν χλαμύδες.
* Μα τι κάθομαι και γράφω χριστουγεννιάτικα- ο κόσμος απολαμβάνει γαλοπούλες γεμιστές, τα σπίτια φωτίζονται από τα λαμπάκια των χριστουγεννιάτικων δέντρων, στα τραπέζια επάνω σωροί τα μελομακάρονα, οι δίπλες, οι κουραμπιέδες, τα παιδιά περιμένουν πώς και πώς τον Αϊ-Βασίλη να τους φέρει δώρα- και εγώ γράφω για τους κουκουλοφόρους;
* Είναι που δεν ήρθαν να μου πουν τα κάλαντα, είναι και εκείνοι οι πυροβολισμοί κατά της κλούβας των ΜΑΤ με καλάσνικοφ που μου καταστρέφουν τα Χριστούγεννα· πριν από 23 χρόνια, το 1985, όταν είχε σκοτωθεί ο άλλος πιτσιρικάς, ο Μιχάλης Καλτεζάς, από σφαίρα αστυνομικού, λίγες ημέρες μετά η «17Ν» είχε βάλει βόμβα σε κλούβα των ΜΑΤ, είχε δολοφονήσει έναν αστυνομικό και είχε τραυματίσει τρεις-τέσσερις. Κάποιοι το θυμήθηκαν, κάποιοι ζήλεψαν τη θανατηφόρο δόξα της, είναι φανερό.
Η αλυσίδα της βίας
Και θα αρχίσουν πάλι οι διατριβές περί πρακτόρων, περί σκοτεινών κέντρων που αποσταθεροποιούν τη γαλήνια και ισορροπημένη Ελληνική Δημοκρατία ή περί της αβεβαιότητας που νιώθουν οι νέοι, περί της ανεργίας και της έλλειψης προοπτικών που ωθούν στην κουκουλοφορία και στην τρομοκρατίααλλά τότε πώς εξηγείται ότι ανέκαθεν υπάρχουν νεκροί στις διαδηλώσεις, ότι επί 30 σχεδόν χρόνια δολοφονούσε η «17Ν» και έβαζε βόμβες ο ΕΛΑ και τόσες άλλες μικρές οργανώσεις που τις έχουμε ξεχάσει;
Δεν έχουν άλλες χώρες να αποσταθεροποιήσουν τα σκοτεινά κέντρα; Ενδημεί η κρίση και η αβεβαιότητα στην Ελλάδα; Ή μήπως φταίει το ότι πάντα υπάρχουν κάποιοι που θα δικαιολογήσουν και τη χειρότερη βία στο όνομα της «αντίστασης», του «αγώνα», της «ανυπακοής»; Γίνονται πουθενά αλλού στην Ευρώπη, στον κόσμο όλο, καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων κάθε χρόνο από ανήλικους μαθητές και από φοιτητές;
* Εχω κουραστεί να το γράφω και να το ξαναγράφω: πολιτιστικό φαινόμενο είναι η βία στην Ελλάδα, την αναπαράγει η κουλτούρα μας, κουλτούρα εμφύλιου πολέμου που συνεχίζεται δεκαετίες τώρα. Είμαστε βίαιη κοινωνία, παντού στην Ευρώπη γιορτάζουν το τέλος του Α Δ ή του Β Δ Παγκόσμιου Πολέμου, εμείς γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου, την αρχή. Αν δεν αλλάξει αυτό, αν δεν πάψουμε να λατρεύουμε τους πολέμαρχους, τους ήρωες, αν δεν πάψουμε να παριστάνουμε τα θύματα για να μπορούμε να γινόμαστε θύτες, η βία στη χώρα μας δεν θα μειωθεί.
* Βέβαια, το φαινόμενο της λατρείας της βίας έχει να κάνει και με τον εθνικισμό της Δεξιάς που πρέπει συνεχώς να υμνεί τους πολεμικούς αγώνες κατά των Τούρκων και με την αντιστασιακή παράδοση της Αριστεράς που συνεχώς επικαλείται το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Αν είσαι δεξιός πρέπει να είσαι τουρκοφάγος, αν αριστερός πρέπει επιπλέον να είσαι και αντάρτης, δεν ήσαν οι αντάρτες η συνέχεια των κλεφταρματολών του 21; Δεν λέει το σύνθημα « ΕΑΜ- ΕΛΑΣΠολυτεχνείο » στον ρυθμό ακριβώς του « Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών »; Στο Πολυτεχνείο δεν παραπέμπει το φαντασιακό των καταλήψεων κάθε χρόνο; Συνεχείς, γερά δεμένοι ο ένας με τον άλλο οι κρίκοι της βίας, σε μόνιμη κατάσταση εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και αντίστασης.
Και επειδή δεν μας δυναστεύουν ξένοι και δεν υπάρχει κατοχή, εθνικοαπευθερωνόμαστε ο ένας από τον άλλο και κάνουμε ο ένας στον άλλο αντίσταση.
* Προσπαθώ να σκεφτώ κάποιον λαό που να έχει ανακηρύξει τους ληστές των ορέων, τους κλέφτες, σε γεννήτορες της εθνογένεσής του και δεν βρίσκω κανένα, εκτός ίσως από τους Σέρβους με τους «χαϊντούκ», τους δικούς τους ληστές. Βαλκάνιοι και αυτοί.
Επιδεικτική κατανάλωση
* Τι κάθομαι και γράφω χριστουγεννιάτικα- είναι που δεν ήρθαν να μου πουν τα κάλαντα, να μπω σε γιορτινό κλίμα. Αν δεν έρθουν ούτε την Πρωτοχρονιά, θα πηδήξω από τη βεράντα μου, το αποφάσισα.
Και θα είχα κάθε λόγο να είμαι γιορτινός και χαρούμενος- καλύτερα Χριστούγεννα από τα φετινά, με τόσα χιόνια και κρύα και θυελλώδεις ανέμους δεν μπορούσαν να υπάρχουν. Και έχουμε ευχάριστες ειδήσεις στο αντιθερμοκηπευτικό μέτωπο: το 2008 θα είναι το πιο ψυχρό έτος της τελευταίας δεκαετίας, το διάβασα πριν από ημέρες στον «Guardian», κανένα ελληνικό μέσο δεν τη δημοσίευσε την είδηση: για λόγους που θα πρέπει να καταλάβω, ο εθνοκεντρισμός και ο κλεφταρματολισμός συμπλέουν με τον θερμοκηπισμό.
Ισως επειδή ο θερμοκηπισμός επαγγέλλεται το τέλος του κόσμου, άρα και των εχθρών μας, για τούτο είναι τόσο δημοφιλής στη χώρα μας.
* Και έχω τόσες στοίβες με μελομακάρονα, δίπλες, κουραμπιέδες που είχα αγοράσει για να κεράσω τους καλαντάρηδες· θα πρέπει να τα καταναλώσω όλα μόνος μου, σίγουρα θα βγω με ζάχαρο από αυτά τα Χριστούγεννα.
* Μόνη λύση για να ξεπεράσω την κατάθλιψη να κατέβω στο Κέντρο για ψώνια, για shopping therapy. Ολες οι γιορτές ήσαν πάντα, χιλιετίες τώρα, αφορμή για «επιδεικτική κατανάλωση» όπως λένε οι εθνολόγοι, για σπατάλη όσων με κόπο συγκεντρώνονταν ανάμεσα στις γιορτές ακριβώς για να καταναλωθούν στις ημέρες τους. Αυτή είναι ειρηνική παράδοση που πρέπει να την κρατήσουμε- γιατί αν αποθησαυρίζουμε και δεν καταναλώνουμε θα έρθουν να μας τα πάρουν οι κλέφτες και ποιος ξέρει τι άλλο έθνος μπορεί να δημιουργήσουν μετά, χειρότερο και από το δικό μας. Αρα καταναλώνοντας προσφέρουμε υπηρεσία στις επόμενες γενεές.
Επιπλέον, καταναλώνοντας θα είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω το 2009 που καταφθάνει.
τα πουλιά πάνω απ΄ την πόλη το σμήνος των ανθρώπων η ανάγκη για ησυχία μάλλον θα επιλέξω το βουνό και τη συντροφιά των γονιών μου φέτος. ξυπνάω τρομαγμένη τις νύχτες ότι έχουν, λέει, ήδη πεθάνει από καιρό, κι εγώ μικρό παιδί ορφανό, στο μεγάλο δωμάτιο, ξεχάστηκα από την έγνοια της γιρλάντας στο παράθυρο, στολίδι μιας ζωής που ακροβατεί, αφού δεν ξέρω ζω τώρα ή στο αύριο έχω εναποθέσει όλες μου τις ελπίδες;
η ανάγκη για ησυχία το σμήνος δεν θα το πρόσεχα αν δεν ένιωθα τύψεις για τον τόσο μου θυμό. το σμήνος λέω. η θέα του μέσα από το αυτοκίνητο κι η μουσική από το Τρίτο μου θύμισαν πως πρέπει να θυμηθώ. δεν είναι διόλου απαραίτητος. ούτε καν χρήσιμος. ο θυμός λέω. αλλά αυτή η ξαφνική ελευθερία με αναστατώνει. ίσως γι΄ αυτό τώρα να θέλω τη μαμά μου. τη βεβαιότητα της αγάπης της. την απλότητα της καρδιάς της. δεν είναι όλα τα παιδιά τόσο τυχερά, το ξέρω.
ησυχία θα πάω τελικά. με ένα κουτί μελομακάρονα, ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και την κιθάρα μου. η μαμά θα έχει μαζέψει μάραθα και ρόκα κι ο μπαμπάς θα έχει ανάψει το τζάκι. θα τους τραγουδήσω τα κάλαντα και θα πάρω το φιλί…
Γ.Α.Β. @velivasaki.gr
***
Επειδή μπορεί να παρερμηνευθεί η λεζάντα στη φωτογραφία τής 21/12 (« κάτι σάπιο υπάρχει στις χώρες όπου τα χριστουγεννιάτικα δέντρα χρειάζονται την προστασία της αστυνομίας »), θα διατυπώσω ευθέως το κατ΄ εμέ νόημά της: κάτι σάπιο υπάρχει στις χώρες που υπάρχουν «πολίτες» που τα βάζουν με τα χριστουγεννιάτικα δέντρα.
Μάνος Σημαντήρας Αθήνα ***
Κατάλληλος, καταλληλότερος,ακατάλληλος, ήταν η ανωμαλία στα παραθετικά κατά την πενταετία που μας π(γ)γέρασε
Αβαδαίος Χελμού και Αγράφων
