Είναι γεγονός ότι στο κατώφλι του 2009 ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται ενώπιον κοσμογονικών αλλαγών. Η παγκόσμια κρίση γεννά νέες προκλήσεις, οι οποίες πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα και αποτελεσματικά. Το ζητούμενο αυτό αφορά πολύ περισσότερο τη χώρα μας, καθώς η κρίση φέρνει στην επιφάνεια με πολύ πιο οξυμμένο τρόπο βασικές διαρθρωτικές αδυναμίες της εθνικής οικονομίας. Για να επιτευχθεί ο στόχος της βιώσιμης ανατροφοδοτούμενης ανάπτυξης χρειάζεται δέσμευση και σχέδιο ως προς τον οικονομικό, θεσμικό, τεχνικό και κοινωνικό εκσυγχρονισμό της χώρας. Το πρόβλημα δεν επιλύεται μόνο με παρεμβάσεις και δράσεις περιορισμένης κλίμακας. Αν δεν αντιμετωπισθούν οι χρόνιες αδυναμίες και παθογένειες, αν δεν εμπλουτισθούν τα αναπτυξιακά εργαλεία και δεν εκσυγχρονισθούν οι διαχειριστικοί μηχανισμοί, καμία αληθινά αναπτυξιακή πολιτική δεν θα μπορεί να εφαρμοσθεί και να φέρει αποτελέσματα μεσούσης της κρίσης.
Η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι ο πρωταγωνιστής κάθε οικονομίας. Η ικανότητά της να καινοτομεί και, κατά συνέπεια, να αναβαθμίζεται έχει καταλυτική σημασία. Η καινοτομία ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μιας εθνικής οικονομίας συνδέεται άρρηκτα με την παραγωγικότητα, γι΄ αυτό πρέπει να μπορεί να εφαρμοσθεί παντού. Καινοτομία στην παραγωγή και στην υλοποίηση των νέων ιδεών, στο εργασιακό περιβάλλον των παραγωγικών μονάδων, στην εισαγωγή στην αγορά νέων προϊόντων και στην υιοθέτηση πρωτοποριακών μεθόδων στη διοίκηση και στην προβολή της επιχείρησης. Η αποσπασματικότητα και τα δειλά βήματα δεν μπορούν να δώσουν μακρόπνοες λύσεις. Η δύσκολη περίοδος που διανύουμε απαιτεί συνένωση δυνάμεων ώστε να επιτευχθούν τα άλματα που θα εγγυώνται νέες προοπτικές, νέες δυνατότητες και νέες ευκαιρίες για όλους, και ειδικά για τη νέα γενιά.
