Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση την οποία βιώνουμε είναι αποτέλεσμα της διόγκωσης της virtual οικονομίας που έδρασε ανεξέλεγκτα, ελλείψει του απαραίτητου ρυθμιστικού πλαισίου.
Τα τελευταία δέκα χρόνια, και ενώ η παγκοσμιοποίηση έλαβε τις σημερινές της διαστάσεις, οι εθνικές κυβερνήσεις εξακολούθησαν, ως επί το πλείστον, να δρουν σε εθνικό επίπεδο, αδιαφορώντας για τις ζυμώσεις που πραγματοποιούνταν διεθνώς. Η ανακολουθία των πολιτικών που χαράχθηκαν και του νέου περιβάλλοντος που είχε εν τω μεταξύ διαμορφωθεί είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία διασυνοριακών κενών. Τα κενά αυτά και την έλλειψη της απαραίτητης διασύνδεσης εκμεταλλεύτηκαν οι επιτήδειοι manager που κατάφεραν να παραπλανήσουν τους ελλιπείς ελεγκτικούς μηχανισμούς. Στο γεγονός αυτό οφείλεται και το ότι η οικονομική κρίση, η οποία ξεκίνησε από το real estate στις Ηνωμένες Πολιτείες, πήρε διαστάσεις domino. Οι κυβερνήσεις που έχουν ήδη αντιδράσει στην κρίση έχουν συνειδητοποιήσει τα αίτια και έχουν εντοπίσει ότι θα βρεθούν οι απαραίτητες λύσεις μέσα από την παρακολούθηση των αγορών και τον περιορισμό της έκθεσης σε χρηματοπιστωτικούς κινδύνους, προχωρώντας στη δημιουργία μιας νέας έννομης τάξης του οικονομικού συστήματος.
Το ερώτημα που τίθεται πλέον πιο επιτακτικά από ποτέ είναι ποιος θα είναι ο ρόλος των κυβερνήσεων στο νέο αυτό σύστημα. Η σύνοδος των G20 σηματοδοτεί μια νέα εποχή και ουσιαστικά αποτελεί ένα άτυπο πλανητικό υπουργικό συμβούλιο που καλείται να λάβει καίριες αποφάσεις σε ζητήματα που πλέον αγγίζουν όλα τα κράτη του κόσμου, έμμεσα ή άμεσα.
Η οικονομική κρίση αποτελεί κατά κάποιο τρόπο κρίση του γιγαντισμού της παγκοσμιοποίησης. Ηταν απαραίτητη μια διορθωτική κίνηση, προκειμένου να προχωρήσουμε σε μια νέα εποχή της παγκοσμιοποίησης, πιο συνειδητοποιημένη και λιγότερο άναρχη από την προηγούμενη. Ασφαλείς προβλέψεις για τη διάρκεια της κρίσης δεν μπορεί να κάνει κανείς υπό τις παρούσες συνθήκες. Προσωπικά πιστεύω ότι το παγκόσμιο σύστημα με τη διασύνδεση των δικτύων και την αμεσότητα της ενημέρωσης παρουσιάζει αντιδράσεις που σε κύκλους είναι πολύ γρήγορες. Σε κάθε περίπτωση είναι γρηγορότερες από το αναμενόμενο, γιατί οι όποιες εκτιμήσεις γίνονται στηρίζονται κυρίως σε ιστορικά δεδομένα, τα οποία καταρρίπτουν οι σημερινοί ρυθμοί διάδοσης των πληροφοριών. Το βάθος της κρίσης αυτής, ωστόσο, είναι μεγαλύτερο από αυτό που υπολογίζεται, διότι είναι συνέπεια συσσώρευσης προβλημάτων που ξεπερνά τα 10 χρόνια.
Σε αυτό το περιβάλλον είναι δεδομένο ότι θα έχουμε πτώση του καταναλωτικού προϊόντος, που στηρίχθηκε σε υπερδανεισμό. Η μείωση της κατανάλωσης έχει ήδη κάνει αισθητή την παρουσία της, τόσο σε κυβερνητικό όσο και σε οικογενειακό επίπεδο. Οι προηγούμενες γενιές δεν διανοούνταν να ζουν με επαχθή δανεισμό, ενώ οι σημερινοί νέοι θεωρούν σχεδόν δεδομένη την ύπαρξη των πιστωτικών καρτών. Η κρίση αυτή θεωρώ ότι μπορεί να λειτουργήσει επικουρικά για την κοινωνία, δημιουργώντας πιο στέρεες βάσεις και προκαλώντας αναθεώρηση αξιών.
Οσον αφορά τον αντίκτυπο της κρίσης στους διαφόρους κλάδους της οικονομίας, θεωρώ ότι δεν θα μείνει κανείς αλώβητος. Ο κλάδος των τυχερών παιχνιδιών ίσως λόγω της φύσης του να παρουσιάζει μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στους κλυδωνισμούς. Ωστόσο βλέπουμε ότι οι πιο ανεπτυγμένες αγορές και κλάδοι, όπως αυτός των καζίνων, ήδη πλήττονται σοβαρά, με αρκετές αμερικανικές λοταρίες να δηλώνουν ήδη μείωση κερδών και μεγάλες εταιρείες στο Λας Βέγκας να βρίσκονται στα πρόθυρα της πτώχευσης.
Το ζητούμενο για τις επιχειρήσεις σήμερα δεν είναι πλέον ποια θα έχει τα περισσότερα κέρδη, αλλά ποια θα επιδείξει τη μεγαλύτερη οικονομική αντοχή, διασφαλίζοντας την εργασία στους εργαζομένους της και την επένδυση των μετόχων της. Στην Ιntralot εγγυούμαστε και τα δύο.
