Στα 44 χωρίς δουλειά. Χωρίς σταθερό εισόδημα, εκτός από τα 430 ευρώ που παίρνει από τον ΟΑΕΔ Μαρκοπούλου. Και ό,τι βοηθάει η οικογένεια. Χωρίς καμιά σιγουριά και κανένα δεδομένο.
Ο Τάσος Σμετόπουλος απολύθηκε τέτοιες μέρες πέρυσι. Ηταν 17 Δεκεμβρίου του 2007 όταν η εταιρεία συνδρομητικής τηλεόρασης στην οποία δούλευε ως υπάλληλος γραφείου- στην εξυπηρέτηση πελατών επί δυόμισι χρόνια- τού κοινοποίησε την απόλυσή του. Η επίσημη εκδοχή ήταν «διαφορές με τη διοίκηση της εταιρείας».
Η αλληλουχία των γεγονότων όμως δίνει άλλη χροιά. Ουσιαστικά, λέει, πρόκειται για απόλυση λόγω συνδικαλιστικής δράσης. Κάπως έτσι ως σήμερα κυνηγά στα δικαστήρια την επαναπρόσληψή του. «Στις 5 Δεκεμβρίου του 2007 είχαμε καταθέσει με άλλους συναδέλφους αίτηση στο Πρωτοδικείο Αθηνών για ιδρυση συλλόγου εργαζομένων. Η απόλυση ήταν εκδίκηση» εξηγεί.
Εδώ και έναν χρόνο τα βγάζει πέρα τσίμα τσίμα. Ολα είναι πολυτέλεια, λέει, «ακόμη και να πιεις έναν καφέ». Η διασκέδασή του είναι ταινίες σε DVD, επισκέψεις σε φιλικά σπίτια, βόλτες και περατζάδες «όπως τότε που ήμασταν πιτσιρικάδες», άλλοτε στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, άλλοτε στην παραλία ως τη Βουλιαγμένη. Εχει δικό του σπίτι στη Νέα Σμύρνη και τουλάχιστον δεν πληρώνει νοίκι, αλλά τρέχουν οι υποχρεώσεις προς τράπεζες από δάνειο που είχε πάρει. Το δώρο που περιμένει εφέτος τα Χριστούγεννα είναι η ελπίδα της δικαίωσης.
Εχει έτσι κάτι να περιμένει. Αλλοι 400.000 άνεργοι στη χώρα, πολλοί «φρέσκοι» ελέω διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης που άρχισε να πλήττει και την Ελλάδα πρώτα από την περιφέρεια, πήραν προκαταβολικά τον «μποναμά» αυτών των γιορτών στην ουρά του ΟΑΕΔ.
Και δεν ξέρουν τι να περιμένουν.
Μια «πολυτέλεια» που ονειρεύεται ο Τάσος είναι να μπορούσε να πάει τα Χριστούγεννα στην Ιθάκη με τη διάθεση να απολαύσει την αλμύρα, τη βόλτα δίπλα στην άμμο, αφήνοντας πίσω τις έγνοιες. Ξεσκάει διαβάζοντας. Αυτές τις μέρες τελειώνει ένα βιβλίο του Ανατόλ Φρανς «Οι θεοί διψούν», που περιγράφει εικόνες από τη Γαλλική Επανάσταση το 1789.
Βάζει μουσική. Αγαπάει τους Αctive Μember και το τραγούδι τους «Φυσάει κόντρα». Και συνεχίζει να βλέπει τι συμβαίνει γύρω του. Χαρακτηρίζει παράλογο «εμείς οι μεγάλοι, που δεν σεβαστήκαμε τίποτα γύρω, που χτίσαμε τον κόσμο της αρπαχτής, που καταστρέψαμε το περιβάλλον, να ζητάμε από τα νέα παιδιά να μη χαλάσουν αυτό που είναι δικό μας, αλλά για κείνα ανυπόφορο και ανήθικο.
Χρειάζεται μεγάλη κατανόηση».
Δεν θα κάνει χριστουγεννιάτικα δώρα. «Μου λείπει αυτό. Πόσο μου άρεσε να ψάχνω τις γιορτινές μέρες για να βρω μικρά δωράκια, ταιριαστά στους φίλους που τα πρόσφερα».
Τουλάχιστον ο Τάσος χαίρεται που ο σύλλογος των εργαζομένων, για τον οποίο πάλεψε να υπάρχει, στέκει πια στα πόδια του.
