Πρόσφατα γίναμε θεατές πρωτοφανών σε έκταση και πάθος ταραχών που οδήγησαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας από ένα πλήθος νέων κατά κύριο λόγο ανθρώπων που επεκτάθηκαν σε όλα τα αστικά κέντρα της χώρας.
Για τις ζημιές αυτές κάποιοι πιστεύουν ότι πρέπει να φταίει το άσυλο! Πρέπει μέσα σε κάποιους ελάχιστους χώρους όπου ισχύει να γεννήθηκαν οι καταπατητές του, να ανδρώθηκαν και να γαλουχήθηκαν σε όλες τις παράνομες μεθόδους τους. Να εκπαιδεύτηκαν να μετακινούνται ακολουθώντας παράξενες υπόγειες διαδρομές ώστε να εμφανίζονται σε τόσα σημεία της πρωτεύουσας και της χώρας καλύπτοντας εθνικά μνημεία, παραδοσιακά δημόσια οικήματα, τράπεζες, οργανισμούς, μέσα μαζικής ενημέρωσης, οργανισμούς κοινής ωφελείας και τοπικής αυτοδιοίκησης και τόσα άλλα.
Ναι, πρέπει να είναι το άσυλο που μόλις καταργηθεί θα εμφανιστεί η υπεύθυνη πολιτεία με τα εντεταλμένα όργανά της και θα απομονώσει τους 100 ή 200 υπευθύνους που ζουν μέσα στους χώρους του τα τελευταία 30 χρόνια και στη συνέχεια με έναν μαγικό τρόπο θα σταματήσει τον ανεξέλεγκτο στρατό δεκάδων γνωστώναγνώστων κακοποιών, Ελλήνων και αλλοδαπών, που λυμαίνονται τη χώρα και θα δώσει ένα τέλος στην απαράδεκτη εικόνα της πατρίδας μας και, το πιο σημαντικό, θα αντιμετωπίσει την κοινωνική έκρηξη που έχει ξεσπάσει πρόσφατα, τα αίτια της οποίας είναι βαθύτερα και υπερβαίνουν τα εκπαιδευτικά προβλήματα.
Αλήθεια, πόσοι πιστεύουν ότι όλα αυτά θα συμβούν με αυτόν τον τόσο απλοϊκό τρόπο; Νομίζω μόνο κάποιοι που είτε δεν θέλουν να σκεφθούν ή πιστεύουν στην ύπαρξη του από μηχανής Θεού, που όμως δεν υπάρχει.
Μην ξεχνάμε ότι άσυλο δεν υπάρχει όταν διενεργούνται κακουργηματικές πράξεις και επομένως δεν απαιτείται η άρση του αλλά η επέμβαση της Δικαιοσύνης.
Υπήρξαν περιπτώσεις που αποτολμήθηκε η άρση του ασύλου αφού είχαν εξαντληθεί όλες οι άλλες διαθέσιμες πρακτικές και αφού η πολιτεία, παρά τη διαπίστωση της παραβίασής του, δεν είχε επέμβει ως όφειλε. Τα στοιχεία είναι κωμικοτραγικά αφού όλα συγκλίνουν στην εν γένει αδυναμία των πολιτειακών αρχών να επέμβουν ακόμη και στις περιπτώσεις αυτές.
Είναι βέβαιον ότι είναι γραφικός ο πανεπιστημιακός που ευρισκόμενος στο γραφείο του στην πρυτανεία σε κάποια στιγμή, προπηλακιζόμενος από μερικές δεκάδες, μη φοιτητές, ταραξίες καλεί την Αστυνομία καταγγέλλοντας αυτή την κακουργηματική πράξη και εισπράττει την απάντηση ότι δεν γνωρίζουν πού είναι το Πανεπιστήμιο . Και μένει μόνος του αμυνόμενος για τη ζωή του και τις ιδέες του και τελικά φυγαδεύεται από τον προστρέξαντα πρύτανη και ομάδα διοικητικών υπαλλήλων. Ναι, πρέπει να είναι γραφικός και ο διατελέσας πρύτανης ο οποίος, αφού ήρε το άσυλο για την απεμπλοκή της οικοδόμησης φοιτητικών εστιών και αξιοποίησής του για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, περιμένει ως σήμερα την επέμβαση της πολιτείας!
Μήπως είναι πολύ να ζητάμε τη φύλαξη τουλάχιστον κάποιων μνημείων της χώρας όπως η τριλογία των ανεκτίμητης αξίας κτιρίων της Ακαδημίας, των Προπυλαίων του Πανεπιστημίου και της Εθνικής Βιβλιοθήκης ή ακόμη του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτου και του Κοινοβουλίου που γλίτωσε οριακά πριν από λίγες ημέρες;
Για τις καταστροφές στον ιδιωτικό τομέα πολλά οικονομικά μέτρα έχουν ήδη εξαγγελθεί και οι όποιες ευθύνες αποδόθηκαν αόριστα στους συνήθεις υπόπτους. Με την πανεπιστημιακή δημόσια περιουσία όμως ουδείς έχει απασχοληθεί. Αλήθεια ποια είναι η έκταση των ζημιών σε επίπεδο χώρας; Υπάρχουν κτίρια κατεστραμμένα, σε βαθμό που ποικίλλει, κινητός εξοπλισμός που έχει κλαπεί ή καταστραφεί, όπως και γενικότερες φθορές που καταλήγουν πάντα στην απώλεια δημόσιου χρήματος και στην παρακώλυση της προσφοράς του κοινωνικού έργου για το οποίο οι χώροι αυτοί είναι εντεταλμένοι. Υπάρχει άραγε κάποιο κονδύλι για την κάλυψη των ζημιών ή οι πολύ περιορισμένες δημόσιες επενδύσεις θα αναλάβουν και πάλι την αντιμετώπισή τους; Μπορεί κάποιος λειτουργός να απευθυνθεί στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας σχετικά; Μήπως η επερχόμενη συζήτηση για το συκοφαντημένο άσυλο θα συμψηφίσει το θέμα των οικονομικών διεκδικήσεων και θα σιγήσει ακόμη και τον πιο δύσκολο πανεπιστημιακό υπεύθυνο από τέτοιες σκέψεις αφού αυτά που έκανε ή δεν έκανε ανά πάσα στιγμή μπορούν να ανασυρθούν και να αποτελέσουν κυρίαρχο θέμα συζήτησης!
Κάποιοι βέβαια πιστεύουν ότι η άρση του ασύλου θα ειρηνέψει τη χώρα, θα προστατέψει τα κτίρια και τις ανθρώπινες ζωές και θα μηδενίσει την εγκληματικότητα. Ας γίνουμε λίγο σοβαροί.
Ο κ. Δ. Ν. Ασημακόπουλος είναι αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
