Το περιμέναμε, το είπε και επισήμως ο Πρωθυπουργός στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ: « Κάποιοι,παρά την πνευματική τους αποστολή,λειτούργησαν σε βάρος του Δημοσίου.Εκμεταλλεύτηκαν αδυναμίες του κράτους και ενέπλεξαν φορείς και υπηρεσίες ».
΄Ητοι, τα βατοπαιδικά είναι υπόθεση που αφορά « άπληστους μοναχούς και ανίδεους δημόσιουςυπάλληλους », όπως ακριβώς η υπόθεση των ομολόγων αφορούσε « άπληστους χρηματιστές και ανίδεες διοικήσεις Ταμείων » κατά την ιστορική φράση του Γιώργου Αλογοσκούφη. Μήπως και η κυβέρνηση είναι άπληστη όταν απαιτεί να δεχθούμε για δεύτερη φορά την ίδια δικαιολογία; Μήπως θεωρεί εμάς ανίδεους ο κ. Καραμανλής όταν αναφέρει ότι από όσα « σκανδαλώδη έγιναν […] οι πολίτες έχουν πληγωθεί »; Διότι οι πολίτες δεν έχουν πληγωθεί: αγανακτούν όταν ακούν πως για αυτό το κεντρικά σχεδιασμένο έγκλημα κατά της δημόσιας περιουσίας που απαιτούσε τη συνέργεια πολλών ανθρώπων, τον συντονισμό δεκάδων ενεργειών και την ίδρυση πολλών offshores, υπάρχει απλώς « αντικειμενική, πολιτική ευθύνη» – δηλαδή ότι απλώς κάποιοι ανίδεοι υπουργοί υπέγραφαν αγνοώντας πού βάζουν την υπογραφή τους. Οι πολίτες αισθάνονται ότι τους κοροϊδεύουν όταν ακούν το πρωθυπουργικό σώμα να απαγγέλλει « αναλαμβάνω με ευθύτητα το μερίδιο των ευθυνών ». Και ποιες είναι οι συνέπειες της ανάληψης ευθυνών; Προφανώς ο κ. Καραμανλής θεωρεί πως « συνέπεια » αποτελεί η ίδια η δήλωση περί « ανάληψης ευθυνών ». Αλλά αυτό μόνο «ευθύτητα» δεν αποτελεί: πρόκειται για δαιδαλώδες ρητορικό σχήμα που έχει στόχο να αποκρύψει τις υποκειμενικές πολιτικές και ποινικές ευθύνες. Ολοι όμως διαθέτουμε μίτο της Αριάδνης (τη στοιχειώδη λογική) και μπορούμε να ξεφύγουμε από τον λαβύρινθο.
