Εφέτος ο Σταμάτης Κραουνάκης επιτελεί θεάρεστο έργο. Τονώνει το αίσθημα της αγάπης και του αυτοσεβασμού την κατάλληλη ώρα, την ώρα της κρίσης… Η παράστασή του με τη Σπείρα Σπείρα, που συμπληρώνει τη δέκατη χρονιά της, μιλάει για την τελευταία ημέρα της καταστροφής με έναν τρόπο λυτρωτικό. Θέλω το «πιο βαθύ σου σ΄ αγαπώ…» λέει ένα τραγούδι… Διότι όντως στα άκρα ο άνθρωπος εκφράζει το συναίσθημά του. Κάθε χρόνο αυτός ο καλλιτέχνης με αυτή την ομάδα ανοίγει όλο και περισσότερο τη βεντάλια της δημιουργίας τους. Κανείς τους δεν έχει τεμπελιάσει. Και όλοι μαζί έχουν ψαχτεί μακριά από επαναλήψεις. Εφέτος το δίωρο πρόγραμμα, χωρίς διάλειμμα, ακολουθεί την κλασική συνταγή, την αριστοφανική: ξεκινάει από τον πάτο για να σε βγάλει στο φως. Σκετς χωρίς διανοητικές παγίδες και τραγούδια πολλά. Ο Κραουνάκης είναι παραγωγικός συνθέτης. Εντεκα καινούργια τραγούδια ακούγονται στο «Αll that μπαζ» που λειτουργούν όπως τα παλιά, είναι δεμένα με το αίσθημα της παράστασης. Συγκίνηση, γέλιο, φαντασία, ρυθμός. Και όταν όλα δείχνουν ότι τελείωσαν, η αυλαία δεν πέφτει… Σαν extra track ενός δίσκου ο Κραουνάκης τραγουδάει, σόλο, αυτά που κάθε ευαίσθητος δέκτης θέλει να ακούσει εκείνη την ώρα προτού βγει στην πραγματική ζωή. Γιατί είναι διαφορετική απ΄ τον σωρό αυτή η δουλειά; Το καταλαβαίνεις την επόμενη ημέρα που έχεις κάτι να θυμηθείς… Κάτι που πείραξε την καρδιά σου.