Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004
● Ε-mail: epistoles@tovima.gr
Για τον φόνο του μαθητή και τα παρεπόμενα
▅ «Εξοστρακισμός»
Ο κ. Μιλτιάδης Ιωαννίδης γράφει:
Πόσες «συγγνώμες» από την πολιτεία είναι ικανές να απαλύνουν τον πόνο των γονιών που κήδευσαν το παιδί τους; Οι πολιτικοί μας ταγοί διατυμπανίζουν μεγαλόστομα ότι «θα υπάρξει παραδειγματική τιμωρία». Αραγε αξίζει να τους εμπιστευθούμε; Ενας ειδικός φρουρός σκότωσε εν ψυχρώ ένα παιδί 15 χρόνων. Εξοστρακίστικε η σφαίρα ή μήπως η δημοκρατία μας;
▅ «Να φύγω!»
Η κυρία Βάσω Αμπελογιάννη, από την Αρτα,γράφει:
Εχω μείνει εμβρόντητη από την έκταση των επεισοδίων, το πλήθος, την οργή… Εχω μείνει εμβρόντητη και από την αντίδραση της πολιτείας, του κράτους, της αντιπολίτευσης. Πρέπει να σκεφτούμε το γιατί και το πώς φτάσαμε ως εδώ. Το κράτος δεν παρέλυσε, δεν καταλύθηκε απόψε… Αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Εντάξει, στην Αθήνα είναι οι «γνωστοί-άγνωστοι» κουκουλοφόροι που τα καίνε… Ολη η Ελλάδα όμως δεν κατοικείται από κουκουλοφόρους. Πρέπει να κατανοήσουμε όλοι μας ότι το κράτος και η πολιτεία έχουν καταλυθεί και ακυρωθεί στη συνείδηση του έλληνα πολίτη, πολύ νωρίτερα. Ξέρετε πότε; Τότε που «αυτοκτονούσε» ο υπάλληλος της Vodafone, τότε που παρακολουθούσαν το τηλέφωνο του Πρωθυπουργού, τότε που ο manager της Vodafone έπαιρνε το βραβείο του «manager της χρονιάς». Τότε που «οι κουμπάροι» κανόνιζαν τις μίζες, τότε που οι γενικοί γραμματείς υπουργείων πηδούσαν από τα μπαλκόνια και οι έγκριτοι δημοσιογράφοι συναλλάσσονταν με την εξουσία. Τότε που κάποιοι επένδυαν σε ομόλογα το δημόσιο χρήμα. Τότε που η διαμαρτυρόμενη εκπαιδευτική κοινότητα έγινε σε μια νύκτα «κουκουλοφόρος και κωλόπαιδο». Τότε που «έκαιγε» την Ελλάδα και τους κατοίκους της «ο στρατηγός άνεμος». Τότε που οι μοναχοί κάνανε μπίζνες με τους υπουργούς και τις γυναίκες τους. Και όλα αυτά μόνο μέσα σε 4,5 χρόνια. Πρέπει να έχεις ταλέντο για να τα καταφέρεις τόσο καλά. Και επανερχόμαστε πάλι στο παλιό ερώτημα «Ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα;». Ο κουκουλοφόρος, ο μιζαδόρος, ο κουμπάρος, ο πουλημένος δημοσιογράφος, ο γενικός γραμματέας-εραστής, «ο στρατηγός άνεμος», ο ηγούμενος της μονής που γυρνάει τα υπουργεία για να πουλήσει ημερολόγια και βιβλία της μονής. Παλιά για να φύγεις από εδώ χρειαζόσουν διαβατήριο. Ευτυχώς πλέον γίνεται και με ταυτότητα. Μη μας αναγκάσετε να τη χρησιμοποιήσουμε.
▅ «Παρακολουθούνται»
Ο κ. Λεωνίδας Παπαμερκουρίου, από την Ερμούπολη της Σύρου,γράφει:
Σήμερα έχουμε τους αναρχικούς, τους αντιεξουσιαστές και όσους άλλους νομίζουν ότι η καπιταλιστική κοινωνία των γονέων τους θα διορθωθεί με τη ρίψη μερικών μολότοφ. Οι νεαροί αισθάνονται ελεύθεροι στη δήθεν δημοκρατική δυτική κοινωνία μας. Νομίζουν ότι αφού δεν υπάρχει Μακρόνησος και Γυάρος μπορούν να κάνουν ό,τι τους αρέσει για να αισθάνονται ήρωες. Οι «γνωστοί-άγνωστοι» της παλαιότερης εποχής πολλαπλασιάστηκαν και έγιναν πλέον γνωστοί. Εκείνο που δεν έγινε είναι το γεγονός ότι οι ίδιοι δεν έχουν αντιληφθεί τον ρόλο που έχουν αναλάβει εθελοντικά να παίξουν στη σημερινή δυτική κοινωνία. Η τρομοκρατία και όλες οι παράλληλες οργανώσεις αφήνονται να δρουν ελεύθερα ενώ ταυτόχρονα παρακολουθούνται στενά με όλα τα σύγχρονα μέσα. Ο νεαρός Αλέξης ήταν ένα τυχαίο θύμα. ▅ «Ευσυνείδητοι»
Ο Κωνσταντίνος Λιανός,μαθητής,από την Αθήνα,γράφει:
Ο Αλέξης, ας μου επιτραπεί η έκφραση, εκτελέστηκε από έναν «ειδικό» φρουρό στα Εξάρχεια. Αυτή είναι μία πράξη καταδικαστέα. Στη συνέχεια έγιναν λάθη απαράδεκτα που με τίποτα δεν αντιπροσωπεύουν την Ελληνική Αστυνομία. Ολοι τώρα βγαίνουν και κατηγορούν την κυβέρνηση, που σίγουρα κουβαλά μεγάλο μερίδιο ευθύνης, αλλά εμείς, οι «ευσυνείδητοι» πολίτες, τι κάνουμε; Τώρα, που τα γράφω αυτά, γίνεται η κηδεία του αδικοχαμένου μαθητή και την ίδια στιγμή πολλοί άνθρωποι τον «τιμούν» πετώντας δακρυγόνα, πέτρες, γιαούρτια, αβγά και δεν ξέρω τι άλλο. Αυτό κάνουμε εμείς, που θέλουμε να μας αποκαλούν ευσυνείδητους πολίτες! Αναρχικοί, που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τον Αλέξη, καταστρέφουν τις περιουσίες πολιτών που δεν φταίνε καθόλου, τουναντίον θρηνούν τον χαμό του Αλέξη. Μαθητές τα βάζουν με την Αστυνομία. Να πω κάτι σ΄ εσάς τους διαδηλωτές; Οι διαδηλώσεις πρέπει να γίνονται ειρηνικά, με το πρώτο αβγό που θα πετάξεις χάνεται η αξία της διαμαρτυρίας σου. Ο πολιτικός χώρος προσθέτει αλάτι στις πληγές μας. Η κυβέρνηση φανερώνεται ανίκανη να αντιμετωπίσει τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Η αντιπολίτευση απλώς μοιράζει ευθύνες. Η Αστυνομία, από την άλλη, δείχνει μια κάκιστη εικόνα. Σταματήστε να καίτε την Αθήνα, σταματήστε να τα βάζετε με αστυνομικούς, σταματήστε τις άστοχες διαμαρτυρίες. Αν θέλετε να διαμαρτυρηθείτε, κάντε το ειρηνικά κι εγώ θα έρθω μαζί σας.
▅ Η ανέλπιδη ελπίδα του να είσαι Ελληνας
Ο κ. Αλέξης Στεφανάκης γράφει:
Εφόσον οι πολιτικοί μας έχουν μεταλλαχθεί σε άβουλα, ακαρύδωτα και σπιθαμιαία ανθρωπάκια, κομματικής κοπής και κοντόκαννης λογικής, ας φύγουν πλέον και οι 300 από δω να μην τους βλέπουμε άλλο. Είναι οι λυμεώνες της ελπίδας μας και οι εφιάλτες των ονείρων μας. Οταν κοιμάμαι βλέπω μόνο τα καθημερινά, τα ασήμαντα, τα επιβιωτικά.
Κοντά πλέον σαράντα ετών ασφυκτιώ. Με στραγγαλίζει η κοινότοπη ρητορεία, με δολοφονεί η ατολμία, αλλά πιο πολύ με γεμίζει ενοχές η δική μου η ανυπαρξία δράσης.
Είναι πια φανερό πως αυτοί οι 300 έχουν έρθει για να ξεφτίσουν και να ξεφτιλίσουν ακόμη και αυτόν τον συμβολικό αριθμό, συνώνυμο της ανδρείας, της γενναιότητας, της πίστης και της αυταπάρνησης.
Η εικόνα των προηγούμενων ημερών διέλυσε τις ψευδαισθήσεις και απίθωσε τον καθρέπτη της αλήθειας ενώπιόν μας. Ο καθρέπτης αυτός δεν είχε χρώματα, δεν είχε μπλε, δεν είχε πράσινο, δεν είχε κόκκινο, αλλά ήταν γεμάτος μαύρες τρύπες: Κενό εξουσίας, κενό ευφυΐας, κενό στρατηγικής, κενό αποφασιστικότητας, κενό εγκεφαλικής λειτουργίας…
Πλέον τα κομματικά χρώματα με φοβίζουν και τα βρίσκω επικίνδυνα. Προφανώς με την υπεργενίκευση αυτή αδικώ κάποιους, αλλά και μόνο ότι ανέχονται τη συνύπαρξη με τους υπολοίπους, φανερώνει την ψυχική τους ένδεια και ακινησία. Κάθε επιπλέον μέρα παραμονής τους προδιαγράφει τον βέβαιο βυθισμό μας στον πάτο της απελπισίας και την ανέλπιδη ελπίδα τελικώς του να είσαι Έλληνας.
▅ «Τάχα ξεσηκωμός»
Ο κ. Νίκος Δ.Παπαμιχάλης γράφει:
Ολοι ζήσαμε τα πρόσφατα δραματικά γεγονότα με τον θάνατο του μικρού Αλέξη και τις καταστροφές των μεγάλων πόλεων της Ελλάδας που απέδειξαν πόσο λίγη είναι η κυβέρνηση, πόσο λίγος είναι ο κύριος Καραμανλής. Εάν λάβομε υπόψη μας ότι μέσα στη ΝΔ τον κύριο Καραμανλή τον θεωρούν σαν αναντικατάστατο, σαν Μεσσία, φανταστείτε σε τι επίπεδο ικανότητας είναι οι άλλοι. Αυτό όμως που θεωρώ απαράδεκτο είναι οι κραυγές και ο ξεσηκωμός των καναλιών και μέσω αυτών επωνύμων και ανωνύμων για τον τάχα ξεσηκωμό των νεαρών μετά τον θάνατο του άτυχου μαθητή. Είναι δυνατόν να ακούγονται και να λέγονται τέτοια πράγματα; Το πρώτο αποτέλεσμα ήταν να γίνουν αυτές οι τεράστιες καταστροφές, το δεύτερο θα είναι κάθε χρόνο την ίδια μέρα να επαναλαμβάνονται και το τρίτο και χειρότερο, με όλα αυτά τα εγκώμια που ακούστηκαν για τα παιδιά των 15 και 16 ετών που πετροβολούσαν τους αστυνομικούς και έσπαζαν και έκαιγαν τις πόλεις της Ελλάδας και όλα όσα ακούστηκαν εις βάρος της αστυνομίας, θα είναι να αποκτήσουν ακόμη περισσότερο θράσος, ακόμη περισσότερη δύναμη σε εισαγωγικά και να μη λογαριάζουν πλέον κανέναν. Πού είδαμε τα προβλήματα των νέων και όλα όσα ακούστηκαν, ότι τάχα δεν θα έχουν σύνταξη, ότι τάχα θα είναι άνεργοι κ.λπ. Μόνο ντροπή προκαλούν και τίποτε άλλο. Αυτοί δεν είναι οι ίδιοι οι νέοι που κάθε βράδυ γεμίζουν όλα τα μπαρ και τα κλαμπ της Αθήνας και κάθε πόλης. Αυτοί δεν είναι οι νέοι που προτιμούν να κάθονται στις καφετερίες αντί να πάνε να εργαστούν το καλοκαίρι στις διακοπές τους όπως κάνουν στις άλλες χώρες (Αμερική, Β. Ευρώπη), με αποτέλεσμα αυτές τις δουλειές να τις κάνουν οι οικονομικοί μετανάστες; Οχι ότι όλα είναι ρόδινα, αλλά όχι και όπως τα ακούγαμε από τηλεοράσεις, λόγιους και έξυπνους. Είμαι 52 χρονών και βλέπω αστυνομικό και τον σέβομαι και την ίδια ώρα βλέπω δεκάδες 15χρονα να τους βρίζουν και να τους πετούν πέτρες. Αν αυτό θεωρείται πρόοδος, καλά πάμε.
▅ «Σύρραξη»
Ο δρ Θεόδωρος Βάρελης, θεολόγος-ψυχολόγος,γράφει:
Πληγώνομαι διπλά με όσα συμβαίνουν. Είμαι βέβαιος ότι οι νέοι έχουν απόλυτο δίκιο. Ο φόνος του μικρού Αλέξη ήταν απλά η αφορμή. Τα τελευταία χρόνια ειλικρινά απορούσα πώς είναι δυνατόν ο κόσμος στην Ελλάδα να ανέχεται πλέον αυτή την κατάσταση και να μην «παίρνει με τις λεμονόκουπες» αυτούς που κυβερνούν. Το μόνο ενδιαφέρον του κράτους(;) είναι πώς να αυξήσει και να εισπράξει τους φόρους. Πληρώνουμε για αστυνόμευση και δεν έχουμε. Το αντίθετο μάλιστα (βλέπε επίσης το ξυλοφόρτωμα του κύπριου φοιτητή, τον φόνο της γυναίκας στη Λευκίμμη και τον εξευτελισμό των κατοίκων της κ.λπ.). Πληρώναμε χρόνια για ιατρική περίθαλψη και δεν έχουμε. Πληρώναμε για σύνταξη και όπως πάει το πράγμα και αυτό κινδυνεύει. Πληρώνουμε για τις σπουδές των παιδιών μας και παιδεία δεν έχουμε. Σπουδάζουμε τα παιδιά μας και γίνεται «πλιάτσικο» με τον διορισμό των «δικών τους παιδιών» κάθε φορά. Πληρώνουμε… πληρώνουμε… Από την άλλη βλέπουμε τον χορό των κλεμμένων εκατομμυρίων. Υπουργοί κλέβουν. Αλλοι πέφτουν από τα μπαλκόνια. Αλλοι διορίζουν μέχρι τον σκύλο τους στο Δημόσιο. Αλλοι χτίζουν αυθαίρετα. Είχαμε δείξει εμπιστοσύνη στην Εκκλησία. Να όμως που ο Εφραίμ φρόντισε να μας απογοητεύσει. Λυπούμαι τους καλούς αστυνομικούς, είναι σίγουρα η συντριπτική τους πλειοψηφία καλοί, δυστυχώς όμως είδαμε τι μπορεί να προκαλέσει ένας κακός αστυνομικός, όταν οι νέοι σήμερα έχουν καταπιεστεί τόσο πολύ. Ολόκληρη σύρραξη. Είμαι 57 χρονών και είμαι εξοργισμένος. Φανταστείτε να ήμουν δεκαπεντάχρονος.
▅ «Σοφοί»
Ο κ. Αθ. Θεοδωράκης, πολιτικός επιστήμων,πρώην αν/τής ΓΔ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,από τις Βρυξέλλες,γράφει:
Η υπέρβαση της βαθιάς κρίσης που περνά η χώρα πρέπει να γίνει κύρια προτεραιότητα. Προτείνω να συσταθεί άμεσα Επιτροπή Σοφών, αποτελούμενη από ανεξάρτητες και καταξιωμένες προσωπικότητες της χώρας, υπό την Προεδρία του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Χρ. Κίττα. Η ευθιξία του, η ευθυκρισία του και η απόφασή του να παραμείνει στη θέση του ύστερα από παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια αποτελούν λαμπρά δείγματα ευαισθησίας και σωφροσύνης. Η Επιτροπή αυτή θα πρέπει εντός ενός μηνός να συντάξει ένα υπόμνημα με συγκεκριμένες προτάσεις για τον χώρο της Παιδείας. Το υπόμνημα αυτό θα δοθεί στη δημοσιότητα για δημόσια διαβούλευση ώστε πριν από το τέλος του ακαδημαϊκού έτους να διατυπωθεί ένα ολοκληρωμένο «Εθνικό Σχέδιο για την Παιδεία της χώρας στον 21ο αιώνα». Προτείνω η όλη προσπάθεια να τεθεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
▅ «Βιτρίνα»
Η 17χρονη Αιμιλία Καραντζούλη και ο 18χρονος Γκόραν Γκάγκιτς γράφουν:
Το σκοτάδι της νύχτας του Σαββάτου σκέπασε όλη την κοινωνία. Καζάνι που έβραζε από καιρό και τώρα άρχισε να ξεχειλίζει. Επρεπε να πεθάνει ένα παιδί για να αρχίσουμε να ξυπνάμε. Νομίζουμε πως ο κ. Παπούλιας χαρακτήρισε «τραύμα στο κράτος δικαίου» τη δολοφονία του Αλέξανδρου. Σωστά. Το είδαμε το τραύμα και μάλιστα ήταν θανάσιμο. Το κράτος δικαίου είναι που ψάχνουμε να βρούμε. Γιατί το κράτος που γνωρίζουμε εμείς μόνο από δικαιοσύνη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Ας αναλάβετε επιτέλους τις ευθύνες σας. Ο αστυνομικός αυτός θεωρήθηκε κατάλληλος από μια πολιτεία την οποία εσείς επιλέξατε. Δικό σας δημιούργημα είναι όλο αυτό. Η βιτρίνα της Δημοκρατίας ράγισε. Και έτσι είδαμε όλοι όσοι δεν βλέπαμε τι στην πραγματικότητα είμαστε.
«Μαχαίρι στην καρδιά της κοινωνίας»
Ο κ. Βασίλης Ν.Καλύβης, μηχανολόγος μηχανικός, από τον Χολαργό της Αθήνας,γράφει:
Θεωρώ ηθική υποχρέωση, όντας πατέρας ενός μικρού παιδιού περίπου οκτώ ετών, να καταθέσω τους προβληματισμούς μου για τη νέα γενιά της πατρίδος μου αναφορικά με τα πρόσφατα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Ομολογώ ότι η δημοσιευθείσα στον Τύπο επιστολή φίλων του 16χρονου θανόντος Αλέξη Γρηγορόπουλου (δόθηκε στη δημοσιότητα από την ομοσπονδία των καθηγητών πανεπιστημίων) με προβλημάτισε βαθύτατα αφυπνίζοντάς με συνειδησιακά. Μήπως το περιεχόμενο της εν λόγω επιστολής μέσα από το πρίσμα της νεανικής ματιάς και εφηβικής αθωότητας φωτίζει μια εκτυφλωτική πικρή αλήθεια που φοβόμαστε και αρνούμαστε να αντικρίσουμε; Μια αλήθεια που πονάει; Μια αλήθεια που καθρεφτίζει την παρακμή της κοινωνίας όπου ζούμε; Μια αλήθεια που φανερώνει και αναδεικνύει περίτρανα τη σαθρότητα του παιδαγωγικού συστήματος και του θεσμού της οικογένειας, που είναι οι θεμέλιοι λίθοι της πολιτισμένης και συντεταγμένης κοινωνίας; Η ανωτέρω επιστολή είναι μαχαίρι στην καρδιά της κοινωνίας μας! Μιας κοινωνίας που πάσχει από την έλλειψη ιδανικών, που βομβαρδίζεται καθημερινώς από μηνύματα εξιδανίκευσης της ύλης και απαξίας του πνεύματος, δημιουργώντας πρότυπα άνευ ουσίας, επιφανειακά, επιδερμικά, χωρίς ειδικό βάρος. Μιας κοινωνίας που παρακμάζει καθημερινώς μέσα σε ένα οικονομικό αλισβερίσι με αιχμή του δόρατος τη χειραγώγηση των ανθρώπινων επιθυμιών από τους «επιστήμονες» της προπαγάνδας. Αυτούς όλους τους σύγχρονους συνειδητούς ή, ακόμη χειρότερα, ασυνείδητους «Λένι Ρίφενσταλ» που κατηγορούν οι νέοι σήμερα μέσα από την αναζήτηση των ιδανικών τους που κάποτε ήταν και δικά μας ιδανικά, που όμως τελικώς τα ξεχάσαμε, τα απεμπολήσαμε ή τα εμπορευματοποιήσαμε και, τέλος, τα ξεπουλήσαμε γυρνώντας αδιάφορα την πλάτη μας στο μέλλον, στο μέλλον όλων μας!
«Μήπως πρέπει να γίνει πιο σκληρό το κράτος;»
Ο κ. Θεμ. Χρ. Σαράκος, από την Εκάλη της Αττικής,γράφει:
Η περιγραφή των θλιβερών γεγονότων από τα μέσα ενημέρωσης είναι αντικειμενική; Η πολιτική ηγεσία της χώρας εξέφρασε όπως έπρεπε τη λύπη της για τις ζημιές που έγιναν σε καταστήματα και περιουσίες; Η μεγάλη μερίδα του λαού μας μήπως θα έπρεπε να αντιδράσει περισσότερο (όχι βέβαια με βία και καταστροφές); Μήπως τα αντανακλαστικά των πολιτών έχουν μειωθεί; Μήπως πρέπει το κράτος να γίνει πιο σκληρό, με συλλήψεις και αυστηρές ποινές σε ενόχους βίας;
«Ας ενώσουμε ειρηνικά τις δυνάμεις μας»
Ο κ. Δημήτρης Ψευτογκάς,χειρουργός ορθοπαιδικός, από τα Γρεβενά,γράφει:
Η πατρίδα μας συγκλονίζεται από τη δολοφονία («δι΄ ασήμαντον αφορμήν») ενός παιδιού στο κέντρο της Αθήνας από αστυνομικό και μάλιστα πατέρα τριών μικρών παιδιών! Ντροπή και όνειδος για τη δημοκρατία μας. Βγαλμένη από μια εφτάχρονη δικτατορία και μια εθνική τραγωδία (Κυπριακό), εδραιώθηκε και έκανε σημαντικά βήματα αυτά τα τριάντα τέσσερα χρόνια ζωής της. Το χέρι που σημάδεψε στην καρδιά τον Αλέξανδρο σημάδεψε βαρύτατα και την καρδιά της δημοκρατίας μας. Το χέρι αυτό που σημάδεψε προχθές (και παλαιότερα) και θα σημαδεύει αύριο είναι το χέρι της αδυναμίας και του αδιεξόδου κάθε διεφθαρμένου συστήματος που θέλει «πραίτορες» και «Ράμπο» να τιθασεύσουν ένα τεράστιο και διογκούμενο λαϊκό κίνημα απέναντι σε αδιέξοδες πολιτικές που διχάζουν, πολώνουν, απαξιώνουν, καταπατούν δικαιώματα, συντρίβουν τα όνειρα και τις ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο. Το κύμα βίας, πυρπολήσεων, λεηλασιών περιουσιών από «γνωστούς αγνώστους» είναι τέκνο της οργής που τρέφεται από την απουσία ευνομούμενης πολιτείας, ελευθερίας, διαλόγου, αξιοκρατίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης. Ολοι οι δημοκρατικοί πολίτες είμαστε αγανακτισμένοι. Απορρίπτουμε τη βία και την αυθαιρεσία, απ΄ όπου κι αν προέρχεται. Αποδοκιμάζουμε απόλυτα όλες τις πράξεις βίας (και κρατικής και ατομικής). Επιδοκιμάζουμε την ειρηνική διαμαρτυρία ενάντια στη βία. Η πατρίδα μας βιώνει μια πολύπλευρη κρίση. Κρίση θεσμών, κρίση αξιών, ηθική και πολιτική κρίση. Λείπει η εμπιστοσύνη, λείπει η ασφάλεια, η ευθύνη, η ανθρωπιά. Περισσεύει ο φόβος, η ιδιοτέλεια, η ανασφάλεια, η ανευθυνότητα, ο αυταρχισμός.
Ποιον έχει κοντά του ο νέος που βλέπει να εμπορευματοποιούνται τα πάντα, που βλέπει τους κόπους και τις θυσίες του (και των γονιών του) να έχουν αντίτιμο ένα υποβαθμισμένο πτυχίο ή την ανεργία και στην καλύτερη των περιπτώσεων ανασφάλιστη εργασία χωρίς ωράριο και δικαιώματα και με αμοιβές των 700 ευρώ;
Χρειάζεται αλλαγή πλεύσης και ριζικές δημοκρατικές ανατροπές στο κράτος, στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην οικονομία, στην ανάπτυξη. Αυτή η κυβέρνηση έδειξε ανοχή στη βία, στην ατιμωρησία, στην αυθαιρεσία (Πακιστανοί, ζαρντινιέρες, πράσινα παπούτσια κ.ά.).
Δεν προστάτευσε τους πολίτες και τις περιουσίες τους. Δεν ανέλαβε τις ευθύνες της. Δεν έχει το ηθικό ανάστημα ούτε τη βούληση αλλά ούτε και τη λαϊκή πλειοψηφία για να δώσει λύσεις δημοκρατικές και κοινωνικά δίκαιες. Αυτή η κυβέρνηση με αλυσίδα σκανδάλων, αποτυχημένη οικονομική πολιτική με ακρίβεια και ασυδοσία των αγορών, κατάργηση του οκταώρου στην πράξη, καταστρατήγηση θεμελιωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων, αφερεγγυότητα (το κράτος για πρώτη φορά χρωστάει τόσα πολλά και σε πολλούς), απουσία από το διεθνές γίγνεσθαι, χωρίς πυξίδα, ελπίδα και όραμα, είναι έτοιμη για κατάρρευση. Τις λύσεις τις δίνει ο κυρίαρχος λαός και μόνον αυτός. Είναι λύσεις δημοκρατικές με τίμιες εκλογές. Είναι λύσεις προοδευτικές που προκύπτουν από διάλογο, συναίνεση και λαϊκή συμμετοχή. Είναι λύσεις ειρηνικές, λύσεις κοινωνικής δικαιοσύνης, αλληλεγγύης, ισότητας με αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ασθενεστέρων, με σεβασμό στον άνθρωπο και στις αξίες. Ας ενώσουμε ειρηνικά και συντεταγμένα τις δυνάμεις μας. Μπορούμε. Αξίζουμε μια καλύτερη πατρίδα.
Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004
● Ε-mail: epistoles@tovima.gr
