Δεν υπήρξε καμία εξέγερση. Εκατομμύρια πολίτες δεν πρόλαβαν να εξεγερθούν. Προτού βγουν στους δρόμους, στοιχεία του υποκόσμου τους εκφόβισαν με τις πράξεις τους και τους κράτησαν στα σπίτια τους. Η «εξέγερση του υποκόσμου»- τυχαία ή προσχεδιασμένα- ματαίωσε την εξέγερση των πολιτών. Το κέντρο της Αθήνας δεν το έκαψαν οι φοιτητές, οι μαθητές, ο λαός ή οι αναρχικοί. Οποιος περπάτησε τη Δευτέρα το βράδυ στις οδούς Πανεπιστημίου, Σόλωνος και Ακαδημίας θα μπορούσε να δακρύσει ακόμη και χωρίς τη βοήθεια των δακρυγόνων, αφού θα διαπίστωνε ότι στην καταστροφή της πόλης πρωτοστατούσαν ομάδες του κοινού εγκλήματος. Εύγε στον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Χρήστο Κίττα για την παραίτησή του, που έχει αξία παιδαγωγική και πέφτει σαν βαρύ χαστούκι στην τάξη των ασήμαντων που δεσπόζουν στον δημόσιο βίο, ενώ το μόνο που γνωρίζουν είναι να κόβουν κορδέλες και να χειροκροτούν την υποκρισία τους. Διπλή θλίψη προκαλεί το γεγονός ότι η καταστροφή δημοσίων κτιρίων και περιουσιών ήταν το τίμημα για να ανακτήσει η έννοια της «ευνομούμενης Πολιτείας» στοιχειώδη βαρύτητα στη συνείδηση των πολιτών μετά το στυγνό έγκλημα της αφαίρεσης της ζωής ενός 15χρονου παιδιού. Το γεγονός ότι κανένας μας δεν δέχθηκε να εξετάσει ούτε για ένα δευτερόλεπτο την πιθανότητα το έγκλημα να οφείλεται σε αστάθμητους παράγοντες δείχνει ότι νευραλγικοί θεσμοί έχουν χάσει το κύρος και την υπόστασή τους.
Με άλλα λόγια, το χάος έχει κατατροπώσει προ πολλού τη διακυβέρνηση του κ. Κ. Καραμανλή. Αποτυχημένοι υπουργοί ανεμίζουν ακόμη την κουρελιασμένη σημαία με το δίλημμα «Καραμανλής ή χάος». Ποιο είναι όμως το «χάος» από το οποίο δήθεν μας «προστατεύει» ο κ. Καραμανλής; Μήπως χωρίς τον κ. Καραμανλή η ίδια η Βουλή θα είχε παραχωρηθεί στη Μονή Βατοπαιδίου λίγο προτού παραδοθεί στις φλόγες έπειτα από «επεισόδια κουκουλοφόρων» ; Μήπως όλα αυτά θα συνέβαιναν ενώ στο υπουργείο Οικονομίας θα ετοιμάζονταν να κηρύξουν στάση πληρωμών; Και μήπως ταυτόχρονα οι εταίροι της χώρας θα συζητούσαν χαμηλόφωνα το κατά πόσο ένα κράτος-μέλος της ΟΝΕ που διολισθαίνει στην πτώχευση μπορεί ακόμη να παραμένει στην ευρωζώνη; Καθώς βρισκόμαστε κοντά σε κάποια από τα παραπάνω είναι εμφανές ότι το χάος δεν αποτρέπεται, αλλά ταυτίζεται με τη διακυβέρνηση Καραμανλή.
Από την άλλη πλευρά ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν έχει κατορθώσει να αλλάξει την εντύπωση αρκετών ότι υστερεί σε πολλά. Ωστόσο είναι ένας πολιτικός με αξιοσημείωτη αντοχή, αναγνωρισμένη υπευθυνότητα και μια σχεδόν ιεραποστολική αποφυγή λαϊκιστικών επιλογών. Η αντιπολιτευτική του στρατηγική διευκόλυνε τη Νέα Δημοκρατία σε πολλά. Και δεν έχει αποφύγει ιστορικά λάθη, όπως ήταν η αποπομπή του κ. Κ. Σημίτη, του ισχυρότερου συμβόλου μιας Ελλάδας που δεν υποκύπτει στον χειρότερο εαυτό της και βρίσκει την αυτοπεποίθηση να αλλάζει τη μοίρα της. Ελπίζεται ότι ο κ. Παπανδρέου θα διορθώσει τα λάθη του, θα εκφράσει το σύνολο της προοδευτικής παράταξης και θα κατακτήσει με τις πρωτοβουλίες του τον σεβασμό μιας συναισθηματικής, απρόβλεπτης και στρεψόδικης κοινής γνώμης όπως είναι η ελληνική. Διότι το ΠαΣοΚ εκφράζει τη μοναδική δυνατότητα που διαθέτει η χώρα για να δώσει τέλος στο χάος της διακυβέρνησης Καραμανλή και γι΄ αυτό δεν έχει ούτε το περιθώριο, αλλά ούτε και το δικαίωμα να αποτύχει.
