Η νύχτα της προπερασμένης Πέμπτης δεν ήταν τόσο σκοτεινή ώστε το ψαράδικο «Αλ Χουσεΐν», νηολογίου Καράτσι (Πακιστάν), να μπορούσε να διαφύγει της προσοχής του ταχύπλοου ΚL104 του Ινδικού Ναυτικού που περιπολούσε στα ανοιχτά της ινδικής ακτής, κοντά στη νοητή θαλάσσια διαχωριστική γραμμή Ινδίας- Πακιστάν. Οι δύο χώρες έχουν εντείνει την επιτήρηση της θάλασσας που βρέχει τα παράλιά τους ύστερα από το κύμα των τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον στόχων στην Ινδία τους τελευταίους μήνες. Το ΚL104 έριξε τον προβολέα πάνω στο ψαράδικο, διέκρινε πέντε ή έξι πρόσωπα και το είδε να απομακρύνεται χωρίς να πλησιάσει τα ινδικά ύδατα. Συνηθισμένο φαινόμενο. Πακιστανικά ψαράδικα κάνουν πότε πότε εισβολές στα ξένα νερά, αλλά ακόμη και όταν τα συλλαμβάνει το Ινδικό Ναυτικό αφήνει ελεύθερους τους ψαράδες- που σε καλές ψαριές μόλις βγάζουν το φαγητό της ημέρας για τη φαμίλια τους. Εκείνο που δεν είδε το ΚL104 ήταν η συνέχεια. Η οποία ήταν ανατριχιαστική.
Στα ινδικά νερά ψάρευε εκείνο το βράδυ και το ινδικό «Κιούμπερ» με πλήρωμα επτά άνδρες. Ξαφνικά, δίχως να το καταλάβουν, οι ινδοί ψαράδες δέχτηκαν επίθεση. Τους έδεσαν και τους έσφαξαν με δύο μαχαιριές στον λαιμό και τους πέταξαν στη θάλασσα. Ολους εκτός από έναν, τον καπετάνιο, έναν 50χρονο από κάποιο χωριό κοντά στη Βομβάη. Λίγη ώρα αργότερα, το περιπολικό ΚL104 πέρασε κοντά στο «Κιούμπερ», έριξε τον προβολέα πάνω του αλλά δεν ενδιαφέρθηκε- το ψαράδικο ήταν ινδικό και ψάρευε στα ινδικά νερά. Καθώς όμως «γάζωνε» την περιοχή, οι ναύτες διέκριναν ένα σώμα να επιπλέει και όταν το πλησίασαν είδαν ότι ήταν σχεδόν αποκεφαλισμένο. Υποπτεύθηκαν ότι κάτι συμβαίνει, άλλαξαν πορεία και μία ώρα αργότερα είδαν ένα ψαράδικο να κατευθύνεται στις ινδικές ακτές. Το κυνήγησαν, αλλά όταν βρίσκονταν σε απόσταση λιγότερο από ένα μίλι το έχασαν από τα μάτια τους. Είχε πέσει η βραδινή ομίχλη και ήταν δύσκολο να διακρίνεις ακόμη και τα νησάκια του Κόλπου της Βομβάης. Πέρασε σχεδόν μία ώρα ώσπου να συναντήσουν ξανά το «Κιούμπερ», που έπλεε ακυβέρνητο. Οταν το πλησίασαν, βρήκαν σφαγμένο έναν άνθρωπο δεμένο χειροπόδαρα. Ηταν ο καπετάνιος. Τον άφησαν να ζήσει όταν έσφαξαν τους άλλους, γιατί τον χρειάζονταν να τους οδηγήσει κοντά στις ινδικές ακτές. Οι «επιβάτες» του το είχαν εγκαταλείψει, καθώς φαίνεται μάλιστα πολύ βιαστικά, γιατί είχαν αφήσει κάτι παπούτσια, ένα μεγάλο μπουκάλι με πορτοκαλάδα και ένα κινητό τηλέφωνο.
Ηταν η ομάδα των τρομοκρατών, εκείνων που λίγες ώρες αργότερα επιτέθηκαν στα ξενοδοχεία της Βομβάης, και είχαν χρησιμοποιήσει το ινδικό ψαράδικο για να μην κινήσουν τις υποψίες των ινδικών περιπολικών. Αλλά το κινητό τηλέφωνο τους πρόδωσε. Και κάτι περισσότερο: έδωσε και την ταυτότητά τους. Την επομένη, και ενώ η μάχη στα ξενοδοχεία συνεχιζόταν, οι ινδικές αρχές είχαν «αναγνωρίσει» τέσσερις τηλεφωνικές «συνομιλίες σε ιδιωματική πακιστανική γλώσσα»των τρομοκρατών μέσα από το κλεμμένο ψαράδικο με άτομα στο Πακιστάν. Ηταν αυτό που επέτρεψε στην ινδική κυβέρνηση να δηλώσειότι «διαθέτει αναμφισβήτητη μαρτυρία» πως οι τρομοκράτες είχαν«στενές σχέσεις»με το Πακιστάν. Αμερικανοί ειδικοί και ένα ευρωπαϊκό εργαστήριο ηλεκτρονικών παρακολουθήσεων επιβεβαίωσαν αργότερα όλα τα σχετικά με την«ηλεκτρονική επικοινωνία»μεταξύ τρομοκρατών και Πακιστανών.
