ΚΑΘΕ φορά που ο κ. Παναγιώτης Γιαννάκης προχωρούσε στον απολογισμό μιας διοργάνωσης,η αγαπημένη αναφορά του γινόταν για το «ταξίδι».Πριν από μερικά βράδια στο ΣΕΦ και ενώ είχε πληροφορηθεί από τα… ραδιόφωνα ότι ο κύκλος του ως ομοσπονδιακού προπονητή
της Εθνικής ανδρών είχε κλείσει, ο νυν κόουτς του Ολυμπιακούχρησιμοποίησε την ίδια λέξη («ταξίδι») για να περιγράψει μια θητεία που άρχισε τον Μάρτιο του 2004,λόγω της γνωστής ιστορίας με το βουλευτικό ασυμβίβαστο του νυν υφυπουργού Αθλητισμού κ.
Γιάννη Ιωαννίδη, και ολοκληρώθηκε ουσιαστικά μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου,αλλά τυπικά την
περασμένη Πέμπτη.Ο απολογισμός;Χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2005,αργυρό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ 2006,τέταρτη θέση στο Ευρωμπάσκετ 2007 και δύο φορές πέμπτη θέση στους Ολυμπιακούς του 2004 και του 2008. Για όλα αυτά,αλλά κυρίως για το ότι ο «Δράκος» άγγιξε με το μαγικό ραβδί του την Εθνική βγάζοντάς την από την ανυποληψία προηγουμένων
διοργανώσεων και προσδίδοντάς της σοβαρή υπόσταση και υπόληψη στο παγκόσμιο μπασκετικό στερέωμα και επαγγελματισμό σε όλα τα επίπεδα, δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν ότι το διαζύγιο θα έπρεπε να βγει με διαφορετικό τρόπο εκ μέρους της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης, η οποία βρίσκεται σε αναζήτηση του διαδόχου του.
«Με αφορμή δημοσιεύματα του Τύπου,η ΕΟΚ διευκρινίζει ότι η συνεργασία με τον Παναγιώτη Γιαννάκη είχε χρονικό ορίζοντα ως τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Παράλληλα επισημαίνεται ότι οι σχέσεις της ΕΟΚ με τον Παναγιώτη Γιαννάκη διατηρούνται σε άριστο επίπεδο» ανέφερε απλώς η ανακοίνωση που εξέδωσε η ομοσπονδία μπάσκετ, ωστόσο ούτε τα δημοσιεύματα προέκυψαν από το πουθενά, ούτε οι σχέσεις της διοίκησης της ΕΟΚ (τουλάχιστον όλων των μελών της) με τον πρώην πλέον ομοσπονδιακό προπονητή είναι και τόσο άριστες!
Είναι προφανές, φυσικά, ότι και ο κ.Παναγιώτης Γιαννάκηςέχει κάνει τα λάθη του και ίσως το μεγαλύτερο να ήταν η απόφαση να εργαστεί παράλληλα σε δύο πάγκους, της εθνικής ομάδας και του Ολυμπιακού, την τεχνική ηγεσία του οποίου ανέλαβε τον περασμένο χειμώνα προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων. Αν η ΕΟΚ του ξέκοβε εξ αρχής την προοπτική της παράλληλης απασχόλησης ή ο ίδιος αποχωριζόταν τον μανδύα του «στρατιώτη της Εθνικής» τσαλακώνοντας σε έναν βαθμό το… υπερκομματικό προφίλ του, δεν θα είχαμε το άγριο παρασκήνιο με πρωταγωνιστές τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό και την ΕΟΚ σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου.
▅Χωρισμός μευπονοούμενα
Με ένα ειλικρινές«Παναγιώτη,σε ευχαριστούμε για την προσφορά σου, αλλά δεν μπορείς να συνεχίσεις σε διπλό ταμπλό»εκ μέρους της Ομοσπονδίας και με μια δήλωση από τον «Δράκο» του τύπου«είναι τεράστια η πρόκληση που μου ανοίγεται στον Ολυμπιακό,κατά συνέπεια δεν μπορώ να συνεχίσω στο τιμόνι της Εθνικής», δεν θα είχε δημιουργηθεί η παραμικρή παρεξήγηση, ούτε το τέλος της εργασιακής σχέσης του κ. Γιαννάκη με την ΕΟΚ θα ανακοινωνόταν από… ραδιοφωνική συχνότητα!
Ως επίλογο της τετραετούς θητείας του στην «επίσημη αγαπημένη», μια ομάδα η οποία κατάφερε να ξαναφέρει τους Ελληνες κοντά στο μπάσκετ σκορπώντας υπερηφάνεια (αλήθεια, ποιος θα ξεχάσει την ιστορική νίκη επί των ΗΠΑ στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Ιαπωνίας;), ο τέως ομοσπονδιακός προπονητής επέλεξε λόγια βγαλμένα από την καρδιά του, αλλά και υπονοούμενα:
«Είμαι οπαδός της Εθνικής.Είμαιόμωςκαι οπαδός της σειράς των πραγμάτων. Η διοίκηση είναι για να διοικεί, ο προπονητής για να προπονεί και οι παίκτες για να παίζουν.Στη ζωή δεν πιστεύω ότι υπάρχουν κύκλοι. Υπάρχει ταξίδι στο οποίο έχεις την τύχη να βιώσεις εμπειρίες και καλές στιγμές.Εγώ σέβομαι απεριόριστα τις αποφάσεις της διοίκησης για την ομάδα,και φυσικά την αγάπη και τη στάση μου δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν άνθρωποι οι οποίοι με φανατισμό και εμπάθεια με πιέζουν κατά καιρούς να έχω άλλη στάση. Πέντε σερί καλοκαίρια τα παιδιά και οι άνθρωποι που δούλεψαν για την ομάδαμού χάρισαν συγκλονιστικές στιγμές. Τα παιδιά έχουν ταλέντο, απλώς αυτό που χρειάζεται είναι υποστήριξη.Ολοι πρέπει να είμαστε οπαδοί της Εθνικής και όποτε χρειάζεται πρέπει όλοι να τη βοηθάμε».
▅Ο προεδρικός χρησμός…
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ευρωπαϊκής ζώνης της FΙΒΑ και ισχυρό παράγοντα του ελληνικού μπάσκετ κ.
Γιώργο Βασιλακόπουλοο«προπονητής της Εθνικής δεν μπορεί να εργάζεται και ως προπονητής μεγάλου συλλόγου».
Οσο για τον αντικαταστάτη τού κ. Γιαννάκη και κάποια ονόματα που έχουν ακουστεί;
«Δεν υπήρξε θέμα Ρενέσες και Ερνάντεθ. Στηρίζω το ελληνικό μοντέλο.Το ισπανικό ή το αμερικανικό μοντέλο δεν το κατανοώ. Εμείς διδάξαμε όλους πώς αναπτύσσεται το μπάσκετ.Δεν θα προσχωρήσουμε σε άλλο μοντέλο.Βέβαιαεξαρτάται από την πραγματικότητα που δημιουργείται την εκάστοτε χρονική περίοδο.Δεν το κρύβω ότι προτιμώ έλληνα προπονητή, αλλά αν θεωρηθεί ότι σε συγκεκριμένη συγκυρία ο ξένος μπορεί να δώσει καλύτερη προοπτική,δεν θα σταθούμε σε δογματισμούς. Δεν αντιμετωπίζουμε με δογματισμό τόσο σοβαρά ζητήματα. Εχουμε χρόνο για να αποφασίσουμε ως τις επίσημες δραστηριότητες(Ευρωμπάσκετ Πολωνίας, 7-20 Σεπτεμβρίου 2009).
Αυτό θα συμβεί περίπου την άνοιξη και όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά»σχολίασε μεταξύ άλλων ο κ. Βασιλακόπουλος δίνοντας τροφή για σκέψεις, σενάρια και υποθέσεις, αλλά όχι και ξεκάθαρες κατευθύνσεις.
▅Οι υποψήφιοι μνηστήρες
Κρίνοντας (και) από τα λεγόμενα του ισχυρού παράγοντα του ελληνικού μπάσκετ, οι τάσεις στην ελληνική ομοσπονδία αναφορικά με τα στοιχεία που θα συγκεντρώνει ο ιδανικός διάδοχος του «Δράκου» είναι αντικρουόμενες. Ας αρχίσουμε από το ισχυρότερο σενάριο. Ο κ. Βασιλακόπουλος τρέφει εκτίμηση προς τον έλληνα προπονητή και σύμφωνα με τις ενδείξεις σημαντική θέση στις προτιμήσεις του κατέχουν ο τέως προπονητής της ισπανικής Παμέσα Βαλένθια κ.
Φώτης Κατσικάρης και ο τέως τεχνικός του ΠΑΟΚ κ.Αργύρης Πεδουλάκης. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι συνιστά τροχοπέδη η απόλυση των δύο προπονητών από τους συλλόγους τους στο ξεκίνημα σχεδόν της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου, ωστόσο άλλοι αντιπαρατάσσουν το επιχείρημα ότι τη στιγμή που θα πραγματοποιηθεί η πρόσληψη του νέου κόουτς της Εθνικής το θέμα θα έχει ξεχαστεί και όλοι θα μιλούν για δύο ικανότατους προπονητές, με σπουδαίες γνώσεις και προσωπικότητα.
Στο ελληνικό σενάριο, δεν θα πρέπει να θεωρείται αμελητέα ποσότητα ο κ.
Ηλίας Ζούρος, ο οποίος έχει παρουσιάσει σημαντικά δείγματα γραφής στην ομάδα όπου εργάζεται από πέρυσι, στον Πανελλήνιο, ενώ στους κόλπους της ΕΟΚ συζητείται και το σενάριο της… πολυμετοχικότητας, δηλαδή της παρουσίας δύο ή και τριών προπονητών στον πάγκο της Εθνικής, όπως χρόνια τώρα κάνουν οι Αμερικανοί στην «Ντριμ Τιμ».
▅Η βαλκανική επιλογή
Την ίδια στιγμή, πιθανότητες συγκεντρώνει η… βαλκανική λύση και δη της «γιουγκοσλαβικής σχολής» με τον «ισόβιο» προπονητή της Παρτιζάν Βελιγραδίου, τον Μαυροβούνιο κ.
Ντούσκο Βουγιόσεβιτς, ενώ ακούγεται και το όνομα του σέρβου «σοφού» του ευρωπαϊκού μπάσκετ κ.
Ντούσαν Ιβκοβιτς . Το μεγάλο πλεονέκτημά τους έναντι των άλλων ευρωπαίων συναδέλφων τους είναι ότι στις ομάδες τους εφαρμόζουν περίπου την ίδια αγωνιστική φιλοσοφία με αυτή που ανέβασε δύο φορές την Εθνική Ελλάδας στο πόντιουμ των μεταλλίων.
Ας μη λησμονούμε ότι αμφότεροι οι προπονητές έχουν άριστη σχέση με τον συνάδελφό τους στον Παναθηναϊκό κ.
Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς(ο πρώτος είναι επιστήθιος φίλος, ο δεύτερος και κουμπάρος), συνεπώς γνωρίζουν λεπτομερώς το έμψυχο δυναμικό και ανά πάσα στιγμή είναι ενήμεροι για την πρόοδο ή τη στασιμότητα των ελλήνων παικτών.
Το ότι και οι δύο εργάζονται σε εθνικές ομάδες, ο μεν κ. Βουγιόσεβιτς στο Μαυροβούνιο, ο δε κ. Ιβκοβιτς στη Σερβία, ασφαλώς περιπλέκει την κατάσταση. Αν και η προοπτική της συνεργασίας με μια ομάδα του βεληνεκούς της Εθνικής Ελλάδας πιθανότατα θα έκανε τον Μαυροβούνιο να το σκεφθεί πολύ σοβαρά. Οσο για τον «Ντούντα», θα τον έφερνε σίγουρα σε πολύ δύσκολη θέση και θα ήταν σχεδόν απίθανο να αφήσει στα κρύα του λουτρού την πατρίδα του, που τον έχει τόσο πολύ ανάγκη στο ξεκίνημα μιας νεανικής προσπάθειας.
Ο ευσεβής πόθος Ετορε Μεσίνα
Εφόσον θεωρείται εξωφρενικά τρελό το σενάριο να αποκτηθεί ισπανός προπονητής (ακούστηκαν τα ονόματα των κκ.
Πέπου Ερνάντεθ,Αϊτο Ρενέσες)- και γιατί βρίσκεται μακριά από την ελληνική πραγματικότητα και γιατί η χώρα του, παγκόσμια πρωταθλήτρια και αργυρή ολυμπιονίκης Ισπανία, είναι βασική ανταγωνίστρια της Ελλάδας-, ας αναφέρουμε τον ευσεβή πόθο της ΕΟΚ που δεν είναι άλλος από τον ιταλό κόουτς της ΤΣΣΚΑ Μόσχας κ.
Ετορε Μεσίνα. Φημολογείται ότι η ελληνική πλευρά έχει πλησιάσει τον Ιταλό βολιδοσκοπώντας τις προθέσεις του και διαπιστώνοντας ότι οι οικονομικές απαιτήσεις του είναι ιδιαίτερα υψηλές.
Η ΕΟΚ όμως γνωρίζει ότι αν καταφέρει να «ψήσει» τον «Εκτορα», ούτως ώστε να αποχωριστεί την κρύα Μόσχα και να αναζητήσει θερμότερο κλίμα, αυτομάτως αποκτά έναν εκ των κορυφαίων (μαζί με τον προπονητή του Παναθηναϊκού κ.
Ομπράντοβιτς) προπονητών της Ευρώπης.
Σε κάθε περίπτωση η ελληνική ομοσπονδία θα πρέπει εγκαίρως να μεριμνήσει για την εύρεση του αντικαταστάτη τού κ.
Γιαννάκη. Μια τέτοια προοπτική θα είναι συμφέρουσα για όλους και πρωτίστως για τους ίδιους τους αθλητές, οι οποίοι δεν θα είναι αναγκασμένοι να γκρινιάζουν (και με το δίκιο τους), όπως έκαναν πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ρίχνοντας τα χαρτιά για το ποιος προπονητής θα τους κοουτσάρει…
