H νέα σκηνή του Φεστιβάλ Αθηνών
Στον «δυναμικό» χώρο της οδού Πειραιώς, λίγο πιο κάτω από το «Εργοστάσιο» της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, βρίσκεται το πρώην εργοστάσιο Τσαούσογλου. Ενας επιβλητικός, κι ωστόσο εγκαταλελειμμένος επί χρόνια βιομηχανικός χώρος ο οποίος παραχωρήθηκε από τον σημερινό ιδιοκτήτη του, την Εθνική Τράπεζα, στο Φεστιβάλ Αθηνών προκειμένου να διαμορφωθεί και να φιλοξενήσει ορισμένες από τις «εναλλακτικές» παραστάσεις της εφετινής διοργάνωσης. H επέκταση εξάλλου σε χώρους πέραν του Ηρωδείου (εκτός του πρώην «Τσαούσογλου», εκδηλώσεις θα φιλοξενηθούν εφέτος, μεταξύ άλλων, στο θέατρο Πόρτα, στο Μουσείο Μπενάκη, στο Σχολείον της Ειρήνης Παπά, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών αλλά και στο «Κοτοπούλη»- Ρεξ) ήταν ένας από τους στόχους που εκφράστηκαν εξαρχής από τον νυν πρόεδρο του ΔΣ του Φεστιβάλ Αθηνών, Γιώργο Λούκο.
H αλήθεια είναι ότι μια βόλτα, προ 15πενθημέρου περίπου, στο κτίριο επί της Πειραιώς 260 και συνακολούθως μια ματιά στην εγκαταλελειμμένη εικόνα του μάς προκάλεσε ερωτήματα για το κατά πόσον τα πάντα θα είναι έτοιμα ως την προγραμματισμένη πρεμιέρα της 3ης Ιουνίου. «Μπορώ να σας βεβαιώσω πως θα είμαστε καθ’ όλα πανέτοιμοι» μας διαβεβαίωσε, ωστόσο, χαμογελώντας ο τεχνικός σύμβουλος του Ελληνικού Φεστιβάλ κ. Κώστας Χαραλαμπίδης με ύφος που «πρόδιδε» πως δεν ήταν η πρώτη φορά που αντιμετώπιζε την ερώτηση. Ο ίδιος εξηγεί τη φιλοσοφία του όλου εγχειρήματος:
«Πρόκειται για έναν βιομηχανικό χώρο ο οποίος έχει κηρυχθεί διατηρητέος από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων και, στο πλαίσιο αυτό, η πρόθεση είναι να διαφυλαχθεί η φυσιογνωμία του. Με δεδομένο αυτό, καταλαβαίνει κανείς πως οι παρεμβάσεις έχουν περιορισμένο χαρακτήρα. Γενικά μιλούμε για κατασκευές αρκετά ευέλικτες, οι οποίες μπορούν να προσαρμοστούν στις διαφορετικές ανάγκες και απαιτήσεις των φιλοξενούμενων παραστάσεων ενώ, σε δεδομένη στιγμή, υπάρχει η δυνατότητα να αξιοποιηθούν σε άλλους χώρους του Φεστιβάλ».
Οπως μας πληροφορεί ο κ. Χαραλαμπίδης, ο προϋπολογισμός της αναδιαμόρφωσης του κτιρίου φθάνει τα 400.000 ευρώ. Σε ό,τι αφορά το – εκτάσεως 1800 τ. μ. – βασικό κτίριο, η προϋπάρχουσα οροφή από αμίαντο έχει ήδη ξηλωθεί και αντικατασταθεί από νέα. Αμεσα προβλέπεται η τοποθέτηση λυόμενης σκηνής διαστάσεων 16X16 η οποία θα παρέχει και τη δυνατότητα αλλαγής ύψους, ενώ εξίσου λυόμενη και μετακινούμενη θα είναι η κερκίδα των περίπου 500 θέσεων για τους θεατές. Οι προκατασκευασμένοι οικίσκοι που θα αποτελέσουν τα καμαρίνια καταλαμβάνουν έκταση περίπου 300 τ.μ. ενώ προβλέπεται και πάρκινγκ χωρητικότητας 100 – ίσως και περισσότερων – αυτοκινήτων.
Ο κ. Χαραλαμπίδης επισημαίνει ότι ήδη έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες επαφές με τα σχήματα που θα φιλοξενηθούν στην Πειραιώς, έτσι ώστε ο αναδιαμορφωμένος, πλέον, χώρος να ανταποκρίνεται στις τεχνικές απαιτήσεις τους.
Στον παρακείμενο του βασικού κτιρίου χώρο, εκτάσεως 1.300 τ.μ. περίπου, θα διαμορφωθεί μια δεύτερη σκηνή και το μπαρ όπου θα φιλοξενηθούν μεταμεσονύκτια θεάματα: βραδιές ροκ, τζαζ αλλά και ρεμπέτικου, που απευθύνονται σε νέους όλων των ηλικιών. Οπως εξηγεί ο κ. Χαραλαμπίδης, «ο δεύτερος αυτός χώρος θα έχει ανεξάρτητη είσοδο προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε αυτόν και όσοι έρχονται από το Ηρώδειο ή από όπου αλλού…».
Χορός, θέατρο αλλά και μια μπαρόκ όπερα συγκροτούν τον βασικό άξονα εκδηλώσεων που θα φιλοξενηθούν στο κτίριο της Πειραιώς κατά την εφετινή, πρώτη περίοδο λειτουργίας του. H έναρξη θα γίνει με τον χορογράφο Ζοζέφ Νατζ και την παράσταση «Μικρός Εωθινός Ψαλμός» («Petit psaume du matin» 2001) που θα δοθεί στις 3 και 4 Ιουνίου, αποτελώντας «μια μεταφυσική ιλαροτραγωδία επάνω στην ύπαρξη».
Στις 7 και 8 του μηνός τη «σκυτάλη» θα πάρει η Σουζάνα Γιορκ με τον θεατρικό μονόλογο υπό τον τίτλο «Αγάπες γυναικών στον Σαίξπηρ», ενώ στις 11 και 12 του ίδιου μηνός οι εκδηλώσεις θα συνεχιστούν με την ομάδα της Μαγκί Μαρέν και την παράσταση «Περιβάλλον» («Umwelt», 2005). Τολμηρή και ριζοσπαστική, η χορογράφος κατέχει ξεχωριστή θέση στο σύγχρονο γαλλικό τοπίο τόσο για την ικανότητά της να ανανεώνεται όσο και για τη στυλιστική ποικιλία του έργου της.
«’H το πηγάδι ήταν βαθύ ή εκείνοι έπεφταν πολύ αργά γιατί είχαν τον χρόνο να κοιτάζουν ολόγυρα». Τον παραπάνω – αντισυμβατικό όπως άλλωστε και ο χαρακτήρας του καλλιτέχνη – τίτλο έχει η παράσταση του πολυσχιδούς Κριστιάν Ριζό που θα παρουσιαστεί στις 14 και 15 Ιουνίου. Καλλιτέχνης που διαφεύγει τις κατηγοριοποιήσεις, αφού δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χορογράφος με την «κλασική» έννοια του όρου, συνήθως εντάσσει τα δρώμενά του σε περιβάλλοντα με ξεχωριστό σκηνογραφικό ενδιαφέρον.
Τη «Νόρα» του Ιψεν και το «Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ παρουσιάζει η περίφημη Schaubuhne στις 20, 21, 22, 28, 29 και 30 Ιουνίου. Τις νέες αναγνώσεις υπογράφει ο 35χρονος Τόμας Οστερμάγερ, καλλιτεχνικός διευθυντής του βερολονέζικου θεάτρου από το 1999.
Εκπρόσωπος της νέας γενιάς του γαλλικού χορού, ο Ρασίντ Ουραμντάν παρουσιάζει στις 2 και 3 Ιουλίου την παράσταση με τίτλο «Οι διακριτικοί θάνατοι». Στις 9, 10 και 11 του ίδιου μηνός η ομάδα της περίφημης Πίνα Μπάους παρουσιάζει το αυτοβιογραφικό «Καφέ Μίλερ», έργο με το οποίο η σπουδαία χορογράφος πρωτοεμφανίστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών το 1987.
Μια νέα σκηνική εκδοχή της μυθικής Φαίδρας παρουσιάζεται στις 16, 17, 18 και 19 Ιουλίου από το Wooster Group, το διακεκριμένο – τόσο στον κόσμο του θεάτρου όσο και σε αυτόν του χορού, της μουσικής, των εικαστικών και του βίντεο – νεοϋορκέζικο σχήμα. Στις 23, 24 και 25/7, το πρόγραμμα προβλέπει το έργο του Κολτές «Αγώνας νέγρου και σκύλων» από την «Ομάδα 41751» σε σκηνοθεσία του Γάλλου Αρτίρ Νοζισιέλ, ενώ στις 30 και 31/7 η αυλαία θα πέσει με την όπερα του Χέντελ «Ταμερλάνος» σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.
