«Λούλου, δυναμική, επαναστάτρια, χειραφετημένη. Εχει μάθει να αντιμετωπίζει τη ζωή, έχει άλλη άποψη γι’ αυτήν. Υπάρχει μέσα στην κοινωνία αλλά τη βλέπει από άλλη ματιά. Αφήνει τους άλλους να κινούν τα νήματα τους, ενώ ταυτόχρονα είναι ο καθρέπτης της ψυχής τους. Δεν ξέρεις αν είναι αθώα ή ένοχη. Και δεν ξέρεις τι φταίει. Εμαθε να ζει μέσα από ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής. Και έχοντας αυτό σαν βάση αρχίζουμε να την δικαιολογούμε. Είναι πολύ πιο έξυπνη, πιο ικανή από όλους γι’ αυτό και γίνεται το μεγαλύτερο τέρας… Και το μεγάλο τέρας τρώει το μικρό».
Ερεθίσματα που γεννήθηκαν με την πρώτη ανάγνωση του έργου του Φρανκ Βέντεκιντ, ερεθίσματα τα οποία οδήγησαν τον σκηνοθέτη Αντώνη Καλογρίδη να επιλέξει τη «Λούλου» για να την μεταμορφώσει σε παράσταση στη θεατρική σκηνή της Αθηναΐδας. Ενα κείμενο κλασικό μέσα από μια ματιά σύγχρονη. Τι μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο; Και πόσο διαφορετική μπορεί να είναι μια τέτοια ματιά; «Επηρεάζεσαι από το σήμερα και πάντα υπάρχει μια επαφή με το κοινό. Το να ανεβάσω τη «Λούλου» με τον κλασικό της τρόπο είναι κάτι που δεν το γνωρίζω. Το ανεβάζω με τον τρόπο που το έχω διαβάσει. Εχοντας στα χέρια σου ένα τέτοιο κείμενο, στην πρώτη επαφή σου μαζί του παίρνεις στοιχεία από την καθημερινότητα, ενώ παράλληλα αφήνεις τη φαντασία σου να καλπάσει. Στοιχεία που έχεις συλλέξει ο ίδιος μέσα από τα βιώματα και τις εμπειρίες σου. Φυσικά υπάρχει μια σταθερή γραμμή πίσω από όλα αυτά. Η αξία του όμως είναι ο τρόπος που θα το δεις. Αλλωστε τα κλασικά στοιχεία υπάρχουν. Οι σχέσεις, για παράδειγμα, είναι κάτι κλασικό, δεν αλλάζουν. Αυτό συμβαίνει σε έργα τέτοιου είδους, ειδικά όταν μπλέκεται το ερωτικό στοιχείο. Η διαστροφή είναι και τώρα, είναι και τότε. Και τελικά η ματιά γίνεται κλασική και ταυτόχρονα σύγχρονη».
Η ηρωίδα αποτέλεσε το πρώτο ερέθισμα για το ανέβασμα της παράστασης. Οχι όμως το μοναδικό…
«Είναι από τα έργα που όταν τα διαβάζεις διαπιστώνεις μια συνεχή εξέλιξη στους χαρακτήρες. Είναι ενδιαφέρον το πώς δημιουργούνται όλοι σιγά σιγά και πώς γίνονται τέρατα. Το θέμα τους δεν είναι η Λούλου. Είναι ο εγωισμός τους, θέλουν να την κάνουν κτήμα τους. Σημαντική είναι και η έλλειψη επικοινωνίας. Αποτέλεσμα αυτής; Ο καθένας κάνει τον δικό του μονόλογο, λειτουργεί ο εξπρεσιονισμός και το θέατρο του παραλόγου. Στη συνέχεια οι ήρωες εμπλέκονται στο παιχνίδι της κατάκτησης και στο παιχνίδι της αξιοπρέπειας. Την κατακτούν και τους κατακτά. Θέλει την αγάπη και την προστασία και την βρίσκει μόνο στον Τζακ, επειδή είναι ο μόνος αληθινός στο έργο. Η αγάπη στη Λούλου εμφανίζεται σε όλες τις μορφές της οι άντρες, η γυναίκα, ο πατέρας… Μόνο η μητρότητα απουσιάζει. Και αυτό γιατί δεν είναι δυνατόν η Λούλου να φέρει στον κόσμο παιδιά. Δεν είναι αυτός ο στόχος της».
Ποια είναι τελικά η Λούλου; «Είναι μια μαριονέτα σε επανάσταση. Στο τέλος επαναστατεί και κινεί η ίδια τα νήματά της».
Η παράσταση του έργου του Φρανκ Βέντεκιντ «Λούλου» παρουσιάζεται στην Αθηναΐδα (Ιερά οδός και Καστοριάς 34-36, τηλ. 3480.000), σε μετάφραση Πέτρου Μάρκαρη, σκηνοθεσία Αντώνη Καλογρίδη, σκηνικά Μαγιού Τρικεριώτη, μουσική Ελένης Λομβάρδου και επιμέλεια κίνησης Αγγελικής Στελλάτου. Πρωταγωνιστούν οι Νατάσσα Καλογρίδη, Δημήτρης Καμπερίδης, Σοφία Σεϊρλή, Γεράσιμος Γεννατάς, Γρηγόρης Γαλάτης, Γιώργος Καραμίχος κ.ά.
ΤΟ ΒΗΜΑ σε συνεργασία με την «Αθηναΐδα» προσφέρει στους αναγνώστες του 100 ατομικές προσκλήσεις για την παράσταση της «Λούλου» την Τετάρτη 12/12 και ώρα 21.00. Οι προσκλήσεις θα δοθούν με σειρά προτεραιότητας σε όσους τηλεφωνήσουν στο τηλ. 3480.000.
