Ε ίναι πραγματικά εντυπωσιακό το επίτευγμα της Ούτε Λέμπερ. Θα πίστευε κανείς ότι το ρεπερτόριο που παρουσίασε προχθές στο Ηρώδειο, όσο και αν ασκεί επάνω μας διαχρονική γοητεία, ερμηνευμένο σε κλισεδιάρικες εκτελέσεις θα προκαλούσε νύστα ακόμη και στο κοινό του «Πλοίου της Αγάπης». Τι άλλο να προσθέσει κανείς στο «Νe Μe Quitte Ρas» που δεν το έχει πει ο ίδιος ο Μπρελ, η Νίνα Σιμόν, ο Μαρκ Αλμοντ, ακόμη και η Νατάσα Ατλας; Υπάρχει καλύτερη «Lola» από εκείνη της Ντίτριχ ή ακόμη πόσο ενδιαφέρον μπορεί να ακουστεί το «Βilbao Song» των Μπρεχτ/ Βάιλ μετά τη Λότε Λένια ή και τη Μάριαν Φέιθφουλ; Η Ούτε Λέμπερ όμως- η οποία τείνει να γίνει η αγαπημένη του ελληνικού κοινούαπέδειξε για ακόμη μία φορά ότι τίποτε δεν τελειώνει όταν υπάρχει όραμα, ταλέντο και πολύ σκληρή δουλειά. Το ταλέντο είναι κάτι που ανακάλυψαν όλοι όσοι τής εμπιστεύτηκαν μερικούς από τους σημαντικότερους ρόλους του μιούζικαλ από την αρχή της καριέρας της. Οσο για το όραμα, γνωρίζοντας από μουσική προέβλεψε ότι οι ενορχηστρώσεις έπρεπε να γίνουν διαφορετικές, προκειμένου να συγκινήσουν διαφορετικά το κοινό- γι΄ αυτό και η τζαζ ερμηνεία τους- οι ιστορίες που έλεγε ανάμεσα, ώστε να αποκτήσει ένα κόνσεπτ η συναυλία, αλλά και οι ενδιαφέρουσες συρραφές (medley) που επιχείρησε δημιούργησαν ένα δίωρο όπου παρήλασε ολόκληρη η ιστορία του καμπαρέ.

Τέλος, η σκληρή δουλειά φαίνεται να είναι το τελευταίο που τρομάζει τη 45χρονη Λέμπερ, η οποία μοιάζει με μηχανή κατασκευασμένη από τα καλύτερα υλικά και εκπαιδευμένη τόσο φωνητικά όσο και κινησιολογικά για προγράμματα με τις πιο υψηλές απαιτήσεις. Το «Υukali» ως encore ήταν η κορύφωση μιας εκπληκτικής βραδιάς, μιας από τις καλύτερες της εφετινής σεζόν.