Το είδαμε και αυτό. Μια μεγαλόπρεπη ανοιχτή παλάμη, κοινώς μούντζα, να σημαδεύει με όλη της τη δύναμη την Αλεξία Καλτσίκη στο Θέατρο Βράχων, την ώρα που η ηθοποιός άρχισε να ερμηνεύει τον ρόλο της στη «Μήδεια» σε σκηνοθεσία Ανατόλι Βασίλιεφ. Τι να συνέβη άραγε; Ο θεατρόφιλος(;) θεατής ενοχλήθηκε τόσο πολύ από τα ευρήματα του ρώσου σκηνοθέτη ή μήπως είχε πάει στο αθηναϊκό θέατρο πολύ καλά διαβασμένος;

Διαβασμένος όχι ως προς την ουσία της κορυφαίας τραγωδίας, αλλά ως προς το τι συνέβη κατά την επεισοδιακή πρεμιέρα της στις 15 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Και ξαφνικά το γιουχάισμα ξανάγινε της μόδας. Γιουχάισμα, βροχή από «αίσχος» και κέρματα στην Επίδαυρο; Μούντζα στο Θέατρο Βράχων, για να μη μείνει και αυτό παραπονεμένο. Λες και κάθε κοινό που σέβεται τον εαυτό του και πηγαίνει να παρακολουθήσει τη συγκεκριμένη παράσταση είναι αποφασισμένο να γιουχάρει. Ειδάλλως δεν θα φανεί αρκούντως θεατρόφιλο. Και όταν τα φώτα άναψαν, μερίδα των ετοιμοπόλεμων (τηλε)θεατών έλεγε με θυμό: «αυτά συμβαίνουν όταν εμπιστευόμαστε τις μεγαλύτερες τραγωδίες μας σε ξένους». Μάλλον η μεγαλύτερη τραγωδία μας είναι ότι δεν θα απαλλαγούμε ποτέ από την ξενοφοβία. Διότι, με την ίδια ακριβώς λογική, θα έπρεπε να απαγορευθεί στους συμπατριώτες μας σκηνοθέτες να ανεβάζουν Σαίξπηρ, Τσέχοφ και άλλους μη έλληνες και συνεπώς… βαρβάρους συγγραφείς.