Επιστολές προς «Το Βήμα»

Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr

«Καταστροφικά τεκμήρια»
Αδυνατώ να κατανοήσω πώς ένας νόμος που έχει κριθεί αντισυνταγματικός (κι εννοώ αυτόν για τα… περιβόητα τεκμήρια ΙΧ) μπορεί να επανέρχεται, έτσι… απλά! Δηλαδή «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»; Κανένας σεβασμός στις δικαστικές αποφάσεις και στο Σύνταγμα στο οποίο ορκίστηκαν; Το «έχεις σπίτι… φέρ΄ τα, έχεις αυτοκίνητα… ξαναφέρ΄ τα» το ξέρει κι η… γάτα μου! Ομως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Διότι εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, μη αντέχοντας το τεκμήριο, θα ακινητοποιήσουν τα ΙΧ τους, «πνίγοντας» τις Εφορίες με τις αθρόες καταθέσεις πινακίδων με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Θα υπάρξει απώλεια εσόδων του κράτους, αφού δεν θα εισπράξει τέλη κυκλοφορίας για αυτά τα οχήματα. Απώλεια επίσης εσόδων από την κάθετη πτώση των πωλήσεων ΙΧ (ήδη ανεφέρθησαν 600 ακυρώσεις παραγγελιών)! Κάποια καταστήματα εμπορίας αυτοκινήτων θα κλείσουν, με αποτέλεσμα αφενός και άλλη απώλεια εσόδων και αφετέρου δημιουργία ανέργων και πάει λέγοντας. Τα ίδια και χειρότερα θα συμβούν με την ήδη «γονατισμένη» οικοδομή και τα 400.000 διαμερίσματα αδιάθετα κτλ. Υπό τη «δαμόκλειο σπάθη» των τεκμηρίων πάνω απ΄ το κεφάλι του, ποιος πολίτης θα αποτολμήσει να αποκτήσει ένα σπίτι ή ένα ΙΧ της προκοπής; Μήπως τελικά τα τεκμήρια αυτά φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα;

ΜΑΝΟΣ ΚΥΔΩΝΗΣ Γλυφάδα, Αθήνα

«Πανάκριβο το “ραντεβού με τον Θεό”»
Διάβασα στο «Βήμα» (10.09.08) το ενδιαφέρον άρθρο του κ. Θ. Λαϊνά με τον, ποιητική αδεία,(ελπίζω) τίτλο «Σήμερα το πρώτο “ραντεβού με τον Θεό”», που αναφέρεται στο περίφημο πείραμα του LΗC στο CΕRΝ. Με την ευκαιρία επιτρέψατέ μου να ανασύρω την εισαγωγή. εν είδει ποιήματος, από ένα άρθρο μου με τίτλο «Θεωρία της Αρμονικότητος του Πεδίου (του Φωτός) », το οποίο δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό του Πανελληνίου Συλλόγου Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων ήδη από τον Οκτώβριο του 1981: «Γκρεμίσαμε τα είδωλα και στη θέση τους στήσαμε / καινούργιους θεούς, τις μεγάλες ανακαλύψεις./ Μα κι έτσι,το Πρόβλημα δεν λύσαμε./ Σιγά σιγά και χωρίς ντροπή/ αλλάξαμε/ μονάχα τα ονόματα και τον Δία/ τον είπαμε Μεσόνιο./ Και ξεχάσαμε τον ένα και μοναδικό Θεό,/ τον Υιό του ανθρώπου». Σήμερα έφθασε η ώρα οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι, και μάλιστα οι Ελληνες μεσούντων εκτάκτων φορολογικών μέτρων, να πληροφορηθούμε εκ των υστέρων το τεράστιο ύψος του λογαριασμού γι΄ αυτό το «ραντεβού». Σημειώνω ότι τον λογαριασμό αυτόν οι Αμερικανοί έξυπνα αρνήθηκαν να πληρώσουν, όταν επί κυβερνήσεως Κλίντον το Κογκρέσο των ΗΠΑ, τον Οκτώβριο του 1993, ακύρωσε μια αντίστοιχη υπερκατασκευή ανακάλυψης νέων θεών (SSC), και μάλιστα όταν αυτή είχε ήδη αρχίσει να υλοποιείται στην Κομητεία του Ελις στο Τέξας. Αφού λοιπόν πληρώσαμε, άθελά μας, τον λογαριασμό, τουλάχιστον ας το απολαύσουμε και ας προβληματισθούμε. Εύχομαι το πείραμα αυτό να αποτελέσει την αφορμή ώστε ο κοινός νους ημών των κοινών θνητών να αρχίσει να αμφισβητεί την αυθεντία των Αρχιερέων της κατεστημένης γνώσης, να τους παρακαλέσει ευγενικά να πάψουν να προσβάλλουν τον ανθρώπινο Λόγο με τις αντιφάσεις τους, να απαιτήσει την έκδοση προτιμολογίων των θεών τους και ίσως να διεγερθεί στην αναζήτηση της οδού του Φωτός, η αλήθεια της οποίας δεν πωλείται, αλλά, αιώνες τώρα, μας χαρίζεται.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ Γ. ΡΑΥΤΌΠΟΥΛΟΣ Μ/Η Μηχανικός ΕΜΠ Ανάβυσσος Αττικής

«Ξεραΐλα»
Επιθυμώ να συγχαρώ τους αξιότιμους κυρίους Γεώργιο Πατούλη, Δήμαρχο Αμαρουσίου και Γιώργο Ζήκο, Αντιδήμαρχο επί θεμάτων πρασίνου του ίδιου Δήμου για τη μεγάλη φροντίδα τους στην οικονομία νερού. Τώρα, αν τα δεντράκια, οι θάμνοι και το γκαζόν των οδών Κεφαλληνίας, Εφέσου και πάνω από την υπόγεια γέφυρα στη διασταύρωση Λ. Κηφισιάς- Παραδείσου έχουν ξεραθεί αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι… προνοούν για τη λειψυδρία.

Α. ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Ομιλος Ενεργών Πολιτών Βορείου και Ανατολικής Αττικής

«Το ΠαΣοΚ χρειάζεται τομές»
Οταν ηθελημένα απεδέχθη το κάλπικο δαχτυλίδι της διαδοχής ο αξιότιμος κ. Γ. Παπανδρέου δεν πίστευε ότι το σοσιαλιστικό κόμμα του τόπου θα είχε αγγίξει το ναδίρ. Δέχτηκε την πρόκληση και προσπάθησε ανεπιτυχώς να το καθαρίσει από όσους το είχαν στελεχώσει μόνο για ίδιον όφελος. Αυτά τα πρόσωπα ήταν το αίτιο των χαμένων εκλογικών αναμετρήσεων. Χαίρονταν για την ήττα αυτοί οι εσωκομματικοί αντίπαλοι περισσότερο από τους αντιπάλους. Υπάρχουν ακόμη ενεργά στελέχη που ως υπουργοί έγραψαν μελανές σελίδες για τους εργαζόμενους. Ακόμη πλαισιώνουν χωρίς ντροπή την ηγετική ελίτ του κόμματος. Καιρός να τους διώξει πια. Δεν το έχει κάνει μέχρι στιγμής αυτό ο κ. Παπανδρέου και ο λαός έχει αμφιβολίες. Πλέον σταθερά κλείνει η ψαλίδα διαφοράς από τη ΝΔ. Ο λαός αφυπνίζεται και βλέπει ότι πλησιάζει η ώρα για να απαλλαγεί από τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού, διαπλοκής, σκανδάλων, χρηματισμού και υποτέλειας. Για τη σίγουρη όμως νίκη του ο κ. Γ. Παπανδρέου πρέπει να κάνει εκείνες τις τομές στις οποίες αναφερθήκαμε, για να ανασάνει επιτέλους ο τόπος.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ Βιολόγος, Βόλος

«Αξιοποίηση ελληνικού επιχειρηματικού δαιμονίου»
Δημοσιεύονται καθημερινώς εις τον κυβερνητικόν Τύπον άρθρα, μελέται, αναλύσεις και παντός είδους κείμενα κατά του κρατισμού, ο οποίος έφερε την χώρα μας- λόγω του «χαρισματικού» Ανδρέα Παπανδρέου- εις τα πρόθυρα της χρεωκοπίας, αν όχι εις αυτήν ταύτην την χρεωκοπίαν, αφού το δημόσιον χρέος, όλως αδικαιολογήτως, έχει υπερβεί το Α.Ε.Π. της χώρας, ενώ αναμένεται να υπερτριπλασιασθή έως το 2050. Εν τούτοις, όλοι οι συγγραφείς παραλείπουν να τονίσουν ότι ειδικώς οι Ελληνες διαθέτουν ένα πανίσχυρον οικονομικόν όπλον: το διά των αιώνων αποδεδειγμένον ελληνικόν επιχειρηματικόν δαιμόνιον. Από αρχαιοτάτων χρόνων οι Ελληνες διέπρεψαν εις το εμπόριον και την ναυτιλίαν. Απτόν παράδειγμα, η Κάτω Ιταλία και η Μασσαλία, όπου ήνθισαν ελληνικαί παροικίαι, δεσπόζουσαι των πάντων. Επηκολούθησαν αιώνες καθ΄ ους η ελληνική ναυτική δύναμις εδέσποσε παγκοσμίως, τόσον εμπορικώς, όσο και εν μέρει πολεμικώς. Οι επαναστατημένοι Ελληνες έτρεψαν εις φυγήν τον τουρκικόν στόλον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ ο πυρήν της επαναστάσεως (Φιλική Εταιρεία και κοινότητες του Εξωτερικού) συνέδραμεν αποφασιστικώς εις την απελευθέρωσιν της Ελλάδος από τον τουρκικόν ζυγόν. Δεν απαιτείται να υπομνυσθή ότι όλοι οι μεγάλοι εθνικοί ευεργέται υπήρξαν Ελληνες επιχειρηματίαι της διασποράς (Αβέρωφ, Ζάππας, Συγγρός, Σίνας κ.ά.), οι οποίοι, χάρις εις το επιχειρηματικόν των δαιμόνιον, συνέβαλον αποφασιστικώς εις την δημιουργίαν του μεταπελευθερωτικού ελληνικού κράτους (Λεωφόρος και Αλσος Συγγρού, Παναθηναϊκόν Στάδιον, Ακαδημία Αθηνών, Αστεροσκοπείον κ.ά.).

Αλλά και μετά τον Β΄ Παγκόσμιον Πόλεμον, μεγάλοι Ελληνες επιχειρηματίαι (Στ. Νιάρχος, Α. Ωνάσης, Ι. Λάτσης, Πρ. Μποδοσάκης κ.ά.) διεκρίθησαν επί διεθνούς επιπέδου, όχι μόνον διά την επιχειρηματικήν των δράσιν, αλλά και διά τας μεγάλας εθνικάς ευεργεσίας των. Η παράδοσις αυτή συνεχίζεται και μέχρις σήμερον υπό την μορφήν του αποδήμου ελληνισμού, ο οποίος διαπρέπει εις τας νέας του πατρίδας, διά την Παιδείαν του, την διάκρισίν του επιστημονικώς και επιχειρηματικώς. Νομίζω ότι δεν είναι αναγκαίον να υπομνυσθή ότι το «Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικόν Κέντρον», τα κοινωφελή ιδρύματα «Αλέξανδρος Σ. Ωνάση», «Ιωάννη Σ. Λάτση» και «ΣταύρουΣ. Νιάρχου» και η συμβολή του Ιδρύματος Μποδοσάκη και άλλων κοινωφελών ιδρυμάτων («Παπαστράτειoν», «Κατσάμπειον», «Σικιαρίδειον», «Μπενάκειον» κ.ά.) αποδεικνύουν ότι ο πλούτος των Ελλήνων επιχειρηματιών, διεθνών και εντοπίων, επιστρέφει στην Ελλάδα.

Το ελληνικόν επιχειρηματικό δαιμόνιον προσπαθεί και πρέπει να αξιοποιήση η παρούσα κυβέρνησις. Βεβαίως, ο κρατισμός δεν είναι εύκολο να εκριζωθή, διότι προσκρούει εις πάσης φύσεως ιδιοτελή συμφέροντα, τα οποία παρεμποδίζουν πάσαν ανάπτυξιν. Βεβαίως, υπεράσπισις του «ελληνικού επιχειρηματικού δαιμονίου» δεν σημαίνει υπέρβασις, αλλ΄ ούτε φυσικώ τω λόγω ασυδοσία της δράσεως αυτής. Είναι φυσικόν εκείνος που δρα ελευθέρως να αισθάνεται τον πειρασμό να υπερβή τα όρια της ελευθερίας και δη να κάνη κατάχρησιν αυτής, πολλές φορές μέχρι και ανατροπής της ελευθερίας ταύτης ή και προκλήσεως του κοινωνικού συνόλου (μονοπώλια, ολιγοπώλια, καρτέλ κ.λπ.). Αι υπερβάσεις, όμως, αύται δεν δικαιολογούν την κατάργησιν του κανόνος. Επομένως, η επιχειρηματική ελευθερία δεν είναι δυνατόν να καταργηθή λόγω των πιθανών ή πραγματικών εξαιρέσεων από αυτήν. Βεβαίως, εις περίπτωσιν καθ΄ ην η ασυδοσία είναι ο κανών, πρέπει να λαμβάνονται μέτρα από το κράτος προς επάνοδον εις την πραγματικήν ελευθερίαν.

Σήμερον, η Ελλάς μαστίζεται από πάσης φύσεως υπερβολάς και ασυδοσίας, προ παντός όμως από μίαν τεραστίαν σύγχυση μεταξύ κανόνος και εξαιρέσεως. Η ανάκαμψις της χώρας από τον Β΄ Παγκόσμιον Πόλεμον προήλθε από τα επιτυχή οικονομικά μέτρα του Σ. Μαρκεζίνη και του Κ. Καραμανλή, τα οποία εστηρίζοντο καθ΄ ολοκληρίαν επί της ελευθέρας οικονομίας. Κατά την περίοδον 1952-1974, επραγματοποιήθη ανάπτυξις της οικονομίας εις ποσοστό 7% ετησίως, δηλαδή αμέσως μετά την ιαπωνικήν οικονομίαν. Δυστυχώς, εις την Ελλάδα, από της μεταπολιτεύσεως, λόγω των σοσιαλιστικών πειραμάτων του Κ. Καραμανλή, κυρίως όμως του Α. Παπανδρέου, επήλθε πλήρης εξάρθρωσις, όχι μόνον της οικονομίας, αλλά και της κοινωνίας, περαιτέρω δε της κρατικής υποδομής. Μόνον διά των μεταρρυθμίσεων τας οποίας επηγγέλθη η παρούσα κυβέρνησις θα καταστεί δυνατόν, αν όχι να ανακτηθή το χαμένον έδαφος, τουλάχιστον να επανέλθομεν εις κανονικήν αναπτυξιακήν πορείαν.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Π. ΖΟΛΩΤΑΣ Αθήναι

«Τρία τέρμινα…»
Να κλαίει ή να γελάει κανείς; Ιδού η μεγάλη απορία όταν το ερώτημα αφορά τα συμβαίνοντα σήμερα στην πολιτική ζωή του τόπου μας. Δεν περνάει ημέρα χωρίς κάποιο «σκάνδαλο» να φιγουράρει στην πρώτη σελίδα των εφημερίδων. Ο άλφα τα «τσέπωσε», ο βήτα φοροδιαφεύγει, ο δείνα «αμάρτησε για το παιδί του»- και έπεται συνέχεια… Συνέχεια που ευτελίζει βασικά κάθε έννοια ηθικής και νομιμότητας. Και οι εμπλεκόμενοι, αλήθεια, τι πράττουν; Απολύτως τίποτε ή σφυρίζουν, κατά το κοινώς λεγόμενον, αδιάφορα. Και αυτό γιατί; Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι στη χώρα αυτή τίποτε δεν διαρκεί περισσότερο από τρία… τέρμινα! Γνωρίζουν ότι όλες οι υποθέσεις των οποίων άπτονται, έστω και κατ΄ εφαπτομένην, πολιτικά πρόσωπα τελικά θα τεθούν στο αρχείο. Για να είναι όμως ήσυχοι με τη συνείδησή τους (αλήθεια, υφίσταται η έννοια της λέξης αυτής στις ημέρες μας;), υποβάλλουν και μια μήνυση αιτούντες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ (ούτε πλατανόφυλλα να ήταν!), δήθεν για δυσφήμηση. Επισημαίνουν δε ότι τα χρήματα (αν βέβαια εκδικαστεί ποτέ η υπόθεσή τους και έχει αίσια έκβαση) δεν τα θέλουν για τον εαυτό τους, αλλά θα τα χορηγήσουν δίκην δωρεάς σε κάποιο κοινωφελές ίδρυμα ή σωματείο αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας. Ετσι αποζητούν να αποκτήσουν και τον τίτλο του ευεργέτη. Δεν απομένει λοιπόν παρά να τους ανεγείρουμε και ανδριάντες εφάμιλλους των αντιστοίχων των Σίνα, Αβέρωφ και άλλων μεγάλων εθνικών μας ευεργετών!

Κ. Δ. ΜΑΛΛΙΟΣ Καρδιολόγος, Αθήνα

«Ας ελπίζουμε…»
Είναι εύλογη η λύπη, αλλά και η απαισιοδοξία όσων προσβλέπουν στην αλλαγή, φιλειρηνικά, των ελληνοτουρκικών σχέσεων, εξαιτίας της επίμονης και πείσμονος αδιαλλαξίας της Αγκυρας και του- δήθεν- ηγέτη των Τουρκοκυπρίων έναντι της κυπριακής κυβερνήσεως. Εφόσον δεν σέβεται η Τουρκία, και όπως φαίνεται ούτε υπολογίζει, το γεγονός ότι η νόμιμη Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ, τότε πώς ονειρεύεται την ένταξή της στην Ευρώπη; Και πώς ο ελληνικός λαός και οι ηγέτες του να συμβάλουν στην ενταξιακή πορεία της, όταν η συμπεριφορά της Τουρκίας παραμένει αδιάντροπα προκλητική; Και βέβαια οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα παραβλέψουν την τουρκική θρασύτητα. Ας το ελπίζουμε.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΙΟΝ. ΑΓΡΑΠΙΔΗΣ Ανδραβίδα Ηλείας

«Μήπως;»
Το γεγονός ότι η Εκκλησία μας παρουσιάζεται ως ο μεγαλύτερος τσιφλικάς στον τόπο μας, ως ο μεγαλύτερος κάτοχος ακίνητης περιουσίας, μήπως θα πρέπει να μας οδηγήσει όλους μας, πολίτες και πολιτικούς, σε μια νέα στάση απέναντί της; Μια Εκκλησία η οποία διαθέτει μια τόσο ισχυρή οικονομική ρώμη, ποια σχέση μπορεί να έχει με τον πάμπτωχο Ναζωραίο; Μια Εκκλησία που διαχρονικά εμφανίζεται ως διψασμένη πάντα για χρήμα, πώς είναι δυνατόν για να γίνει πιστευτή σε σχέση με τα όσα διακηρύττει; Και το τελευταίο μου για σήμερα ερώτημα: με βάση την ως τώρα εκκλησιαστική πορεία, μήπως θα πρέπει να δούμε την Εκκλησία ιστορικά από μια άλλη οπτική, ξαναγράφοντας προς τούτο τη σχετική ιστορία;

ΤΑΚΗΣ ΣΟΥΒΑΛΙΩΤΗΣ Αγρότης, Χαλανδρίτσα Πατρών

Το εξεταστικό σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ
Εχω την πεποίθηση ότι ένας σχεδιασμός και μια στρατηγική όσον αφορά την υπόθεση της Παιδείας και της εκπαίδευσης γενικότερα πρέπει να αποβαίνει προς όφελος του ελληνικού λαού. Διατυπώνω τον παραπάνω πρόλογο γιατί στις φετινές Πανελλαδικές Εξετάσεις συμμετείχε και ο γιος μου, διαγωνιζόμενος στο Τρίτο Πεδίο Θετικής Κατεύθυνσης. Σας παραθέτω τον συνολικό αριθμό μορίων που συγκέντρωσε: 18.155. Το όνειρό του και η επιθυμία του είναι να ακολουθήσει τις ιατρικές επιστήμες. Δεχόμαστε συγχαρητήρια αλλά δεν τα «χαιρόμαστε», γιατί υπολειπόμεθα κατά τι σε μόρια από την Ιατρική Σχολή Αλεξανδρούπολης. Το Λύκειο με τη σημερινή μορφή και δομή του είναι παντελώς απαξιωμένο σήμερα. Είναι κοινό μυστικό ότι από τις αρχές του έτους των εξετάσεων οι μαθητές ελάχιστα προσέρχονται στις αίθουσες. «Κάθονται» να διαβάσουν στο σπίτι και παρακολουθούν το πρόγραμμα των φροντιστηρίων τους για την εκπλήρωση του στόχου τους. Πρέπει να δούμε πώς θα αποδεσμεύσουμε το Λύκειο από το Πανεπιστήμιο. Θεωρώ ότι τα παιδιά στο Λύκειο διδάσκονται πολλά μαθήματα με αποτέλεσμα να φορτώνονται με μεγάλο όγκο δουλειάς στο σπίτι. Το ερώτημα που θέτω είναι αν η διαδικασία μάθησης όπως γίνεται σήμερα καλλιεργεί την κριτική ικανότητα των μαθητών ή τους οδηγεί σε στείρα αποστήθιση. Μάλλον το δεύτερο ισχύει. Επίσης πρέπει ή δεν πρέπει να υπάρξει και ένας εκσυγχρονισμός της διδασκαλίας; Πρέπει ή δεν πρέπει να δοθεί στο Λύκειο ο πρωτεύοντας ρόλος της δύναμης της γνώσης; Κάνω τις παραπάνω σκέψεις και καταθέτω την άποψή μου γιατί είμαι ένας πατέρας που- ενώ ο γιος του πέρασε την πόρτα του ελληνικού Πανεπιστημίου «αναγκάζεται» να στείλει το παιδί του στο εξωτερικό για να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Τι σύστημα πρόσβασης είναι αυτό, όταν δεν σου δίνει τη δυνατότητα να επανεξεταστείς στο μάθημα ή στα μαθήματα στα οποία δεν έγραψες καλά, αλλά πρέπει να ξαναδιαγωνιστείς σε όλα τα μαθήματα από την αρχή; Είμαι πεπεισμένος ότι ο γιος μου, όπως και άλλα παιδιά που έχουν αποκτήσει βαθμό πρόσβασης πάνω από 18 και δεν πετυχαίνουν στη σχολή προτίμησής τους, είναι «θύμα» αυτού του εξεταστικού συστήματος. Ας είναι λοιπόν τα τελευταία. Κλείνοντας αυτές τις σκέψεις, κάνω έκκληση στον Πρωθυπουργό της χώρας που πιστεύει βαθιά ότι ο χώρος Παιδείας χρειάζεται εκσυγχρονισμό- γι΄ αυτό άλλωστε και την έχει θέσει στην κορυφή των μεταρρυθμιστικών ενεργειών του- να τολμήσει να ανοίξει τον διάλογο για την αλλαγή του εξεταστικού συστήματος.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΕΝΕΚΟΣ Ιατρός Καρδιολόγος Καισαριανή, Αθήνα

«Πολιτικά αδιέξοδα, ευτελισμός θεσμών»
Τις τελευταίες μέρες ακούμε διαρκώς για την πιθανή νόθευση ή νοθεία των εκλογών κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος. Το περιστατικό αυτό και η ενδεχόμενη καταστροφή ψηφοδελτίων δεν εκπλήσσουν. Αποτελούν επιμέρους ενδείξεις μιας γενικότερης αποσάθρωσης και ενός προϊόντος ευτελισμού των θεσμών του κράτους. Θεωρώ ότι αυτός ο εμπαιγμός των πολιτικών θεσμών γίνεται εύκολα αντιληπτός αν κανείς παρακολουθήσει τις κομματικές δηλώσεις του φετινού καλοκαιριού. Θερμό ήταν και φέτος, με σημαντικά θέματα προς αντιπαράθεση. Η οικονομία, η εξωτερική πολιτική, οι φωτιές, οι συντάξεις, και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Για όλα τα θέματα, όλες οι παρατάξεις προσφέρουν στερεότυπες απαντήσεις, πανομοιότυπες μεταξύ τους, που εύκολα κάποιος τοποθετεί στη θέση τους κάποιες άλλες, για διαφορετικό θέμα, αλλά ουσιαστικά το νόημα δεν αλλάζει: η λεγόμενη ξύλινη γλώσσα, στεγνή από οράματα για το μέλλον και ταυτόχρονα σάπια μέσα στα τέλματα του πολυκαιρισμού.

Το φαινόμενο της πολιτικής αερολογίας και πολυλογίας δίχως παραγωγή έργου, δίχως εμπνευσμένα και δυνατά οράματα για το αύριο εκ μέρους των πολιτικών είναι αποπνικτικό. Στην παρούσα κατάσταση των πραγμάτων έχουμε καταλήξει να εκλαμβάνουμε ως όραμα τη στοιχειώδη σοβαρότητα κατά την άσκηση βασικών λειτουργιών της κοινοβουλευτικής μας αντιπροσωπείας και την εμπέδωση βασικών αρχών πολιτικής αρετολογίας. Το τυφλό βάδισμα στα εσκαμμένα, πολιτική πρακτική των περασμένων δεκαετιών που υπεδείκνυε τον καταγγελτικό λόγο των πολιτικών, δεν εμπεριέχεται στη σημερινή πολιτική αντίληψη. Απλά συμβάλλει στον περαιτέρω ευτελισμό των θεσμών και κυρίως δημιουργεί στους νέους αποστροφή προς την πολιτική. Ουδείς εξ ημών θέλγεται να ασχοληθεί με τα κοινά. Τοιουτοτρόπως διαιωνίζεται η σημερινή μετριότητα. Αλλά μήπως αυτός είναι ο τελικός στόχος;

ΝΙΚΟΛΑΣ ΔΟΥΚΕΛΛΗΣ Μαθητής Σχολής Μωραΐτη

Κτηματολόγιο, Σουφλιάς, Κωστίκας και Γιωρίκας
Ο κ. υπουργός του ΥΠΕΧΩΔΕ φρόντισε να βρει δουλειά για εκατομμύρια ταλαίπωρους Ελληνες μεσοκαλόκαιρο. Αναφέρομαι στο περίφημο Κτηματολόγιο. Αναγκάστηκαν να ανοίξουν τα χρονοντούλαπά τους και να μετακινηθούν από τη μία πόλη στην άλλη για να ολοκληρώσουν την απογραφή των ακινήτων τους, μέσα σε στενά περιθώρια. Προσφάτως ο συμπαθής υπουργός έδωσε έναν μήνα προθεσμία, ως 31.10.2008, και ζήτησε «συγγνώμη» για την ταλαιπωρία των πολιτών, δεν ξέχασε όμως να προειδοποιήσει ότι άλλη προθεσμία δεν θα δοθεί και με τεντωμένο τον δείκτη του χεριού του απείλησε με βαριά πρόστιμα, λες και απευθυνόταν σε κάποιους φταίχτες. Ενώ κατά τη γνώμη μου το φταίξιμο βαρύνει αποκλειστικά την πολιτεία, διότι δέκα χρόνια και πλέον το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο και λόγω της καθυστέρησης της πολιτείας χάθηκαν τα ευρώ που χορήγησε η ΕΕ για τον σκοπό του Κτηματολογίου, αλλά και ο πολύτιμος χρόνος, που καλούνται να τον αναπληρώσουν οι ταλαίπωροι πολίτες μέσα σε στενά όρια και σε αντίξοες συνθήκες.

Στην πρόσφατη περιοδεία του στη Θεσσαλονίκη ο κ. Σουφλιάς επισκεπτόμενος τα έργα του μετρό Θεσσαλονίκης και αστειευόμενος βάπτισε τους δύο μετροπόντικες Κωστίκα και Γιωρίκα, εξηγώντας στους δημοσιογράφους ότι τα παραπάνω μυθικά και απρόσωπα ονόματα αντιστοιχούν στο όνομα του κ. Πρωθυπουργού και στο δικό του. Η άποψή μου είναι ότι, επειδή οι δύο μετροπόντικες θα συναντηθούν κατά τη διάνοιξη των σηράγγων με αρχαία μακεδονικά μνημεία, θα ταίριαζε τα εν λόγω μηχανήματα να πάρουν ονόματα μακεδονικά, π.χ. Πέλλα, Βεργίνα, Φίλιππος, Αλέξανδρος κτλ. Ο κ. υπουργός, αντί να «ευλογεί» τον εαυτό του, θα έπρεπε να λάβει υπόψη του τις καθημερινές προκλήσεις των Σκοπιανών που επιβουλεύονται με αυτές την πατρίδα μας και ιδιαίτερα τη Μακεδονία μας. Τα επίκαιρα δεν επιτρέπουν τέτοια αστεία.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΑΣΛΗΣ Καβάλα

Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr