Μόνο ο βορειοηπειρώτης τεχνίτης θυμίζει ότι κάποτε η ορεινή Καρδίτσα ήταν γεμάτη από πρωτομάστορες, μάστορες και παρακεντέδες. Οι ξακουστοί λιθοξόοι («πελεκάνοι» ή «χτιστάδες», όπως ήταν γνωστοί) κατέβηκαν στα χωριά της περιοχής από τη Δυτική Μακεδονία τον 19ο αιώνα και πολλοί υποστηρίζουν ότι, κατά την παραμονή τους στη θεσσαλική γη, η μαστορική τους ανήχθη σε υψηλή τέχνη. Πρώτα γινόταν η εξόρυξη και μετά το «πελέκημα», για το οποίο προτιμούσαν τις « πέτρες τις αραδωτές ». Στη συνέχεια έκαναν το «πλάσιμο», δηλαδή το σμίλεμα των λίθων και έπειτα οι «χτιστάδες» έπιαναν δουλειά αφήνοντας πίσω τους εξαιρετικά μνημεία παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Ηταν σεβαστοί στον κόσμο και οι συντεχνίες τους, τα «μπουλούκια», ήταν πανίσχυρες. Σήμερα που όλα έχουν αλλάξει, οι λιγοστοί εναπομείναντες μάστορες υπενθυμίζουν ότι το σμίλεμα της πέτρας έχει μια συνταγή που οι περισσότεροι έχουμε ξεχάσει: «Αργά».