Αν αποσυνδέσει κανείς τα εξαγγελθέντα φορολογικά μέτρα από την τρέχουσα πολιτική συγκυρία, αν τα προσεγγίσει αυτόνομα, αγνοώντας τις συνθήκες επιβολής τους, αν δηλαδή θελήσει να τα αξιολογήσει εκτός του παρόντος πολιτικού πλαισίου, ξεπερνώντας ότι είναι αποτέλεσμα του νεοδημοκρατικού ναυαγίου στην οικονομία, τότε μάλλον δεν θα έχει να εκφράσει πολλές αντιρρήσεις.

Και εξηγούμεθα για να μην παρεξηγούμεθα.

Το αίτημα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής είναι κατά βάση σοσιαλδημοκρατικό, για να μην πούμε αριστερό.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου το υιοθέτησε και το ανέδειξε το 1981 και έκτοτε συνεχείς ήταν οι προσπάθειες καταπολέμησης του φαινομένου.

Το 1985 ο Δ. Τσοβόλας επέβαλε τεκμήρια βιωσιμότητας, προκειμένου να προσεγγίσει τα εισοδήματα των ελευθέρων επαγγελματιών, και το 1994 ο Αλέκος Παπαδόπουλος επέβαλε με τον αυτό σκοπό τα αντικειμενικά κριτήρια.

Επίσης, είναι γνωστό ότι ο κ. Αλαβάνος έχει κατά καιρούς θέσει ζήτημα μετατόπισης του φορολογικού ενδιαφέροντος από τη μισθωτή εργασία στο κεφάλαιο. Ο ίδιος είχε προτείνει την επιβολή της φορολογίας της υπεραξίας στις χρηματιστηριακές πράξεις, όπως και απαιτούσε τη φορολόγηση των μερισμάτων που απολαμβάνουν οι μέτοχοι. Πρότεινε μάλιστα να προστίθενται στο εισόδημα και να φορολογούνται όχι αυτόνομα με χαμηλό συντελεστή 10%, αλλά σύμφωνα με τους όρους της φορολογικής κλίμακας.

Ο κ. Γ. Παπανδρέου ζητούσε επίσης την επιβολή του φόρου της υπεραξίας στις αγοραπωλησίες των μετοχών.

Το ΚΚΕ, τέλος, σχεδόν από τη γέννησή του ζητεί μετατόπιση από την έμμεση στην άμεση φορολογία.

Πάντα οι κομμουνιστές έθεταν ζήτημα μεταβολής της σχέσης έμμεσων και άμεσων φόρων, επειδή παλαιόθεν επικρατούσε η άποψη ότι οι έμμεσοι φόροι πλήττουν αδιακρίτως τα λαϊκά στρώματα, ενώ οι άμεσοι είναι δικαιότεροι, καθώς μέσω της προοδευτικότητάς τους μπορούν να απαιτηθούν φόροι από τους έχοντες και κατέχοντες.

Μπορούμε επίσης να βεβαιώσουμε το αναγνωστικό κοινό ότι η πλειονότητα των στελεχών του ΠαΣοΚ, σε άλλες συνθήκες, δεν θα είχε ενδοιασμούς στην εφαρμογή αντίστοιχων φορολογικών μέτρων.

Ομως άλλο θέμα οι διαχρονικές αντιλήψεις των περισσοτέρων στο θέμα της φοροδιαφυγής και άλλο οι σημερινές επιλογές του κ. Αλογοσκούφη, υπό το κράτος της αποτυχίας και του πανικού. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι φόροι του κ. Αλογοσκούφη δεν είναι μπλε. Κόκκινοι είναι και επιεικώς ροζ. Δείγμα κι αυτό της σύγχυσης των καιρών μας.

akarakousis@dolnet.gr