Μετά τα γεγονότα της Γεωργίας τα βλέμματα και οι ανησυχίες στρέφονται τώρα στην Ουκρανία. Ολο και περισσότεροι δυτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι η μεγάλη παρευξείνιος χώρα μπορεί να είναι το επόμενο «θερμό σημείο» στην κρίση.

Οι κινήσεις των τελευταίων ημερών, και είναι πολλές, δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους ανησυχούν όλο και περισσότερο για πιθανή «μετάσταση» της κρίσης από τη Γεωργία στην Ουκρανία, και αργότερα στο Αζερμπαϊτζάν- κάτι που θα είχε καταστρεπτικές συνέπειες για τα αγγλοαμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα, ιδίως στον ενεργειακό κλάδο.

Γι΄ αυτό, άλλωστε, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντικ Τσένι ετοιμάζει ήδη τις βαλίτσες του για τις τρεις χώρες-«κλειδιά».

Την ώρα που ο ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ βρισκόταν στο Τατζικιστάν για τη Σύνοδο του Οργανισμού Συνεργασίας της Σανγκάης, ο φιλοδυτικός πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιουστσένκο είχε κάθε λόγο να φοβάται ότι είναι ο επόμενος στόχος.

Γνωρίζει ότι οι Ρώσοι δεν θα του συγχωρήσουν τον έμμεσο αλλά πολύ σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε το Κίεβο στον πρόσφατο πόλεμο, εκπαιδεύοντας και εξοπλίζοντας τους Γεωργιανούς με σχετικά προηγμένα οπλικά συστήματα της σοβιετικής περιόδου, αλλά και απειλώντας επανειλημμένα με «αποκλεισμό» την ελεύθερη μετακίνηση των ρωσικών πολεμικών πλοίων από και προς τη ναυτική βάση της Σεβαστούπολης.

Ο βαθμός της εμπλοκής του Κιέβου στη μάχη του Καυκάσου φαίνεται και από το γεγονός ότι τα τέσσερα πολεμικά αεροσκάφη που έχασε η Ρωσία στον σύντομο πόλεμο (μεταξύ των οποίων και ένα υπερηχητικό βομβαρδιστικό Τupolev Τu-22 με πολυμελές πλήρωμα) κατερρίφθησαν από ουκρανικά αντιαεροπορικά συστήματα.

Οι Ρώσοι διαπίστωσαν με έκπληξη- και αρκετές απώλειες- ότι ορισμένα από τα ουκρανικής προελεύσεως βαρέα άρματα μάχης Τ72 των Γεωργιανών ήταν σαφώς πιο αναβαθμισμένα από τα δικά τους, ιδίως όσον αφορά τις δυνατότητές τους στις νυκτερινές βολές.

Το ίδιο ίσχυε και για τα γεωργιανά μαχητικά Su-25. Οι «βελτιώσεις» έδωσαν στους Γεωργιανούς ένα σημαντικό τακτικό πλεονέκτημα τις πρώτες ώρες της επίθεσής τους στη Νότια Οσετία, αλλά βέβαια δεν στάθηκαν ικανές να τους σώσουν όταν βρέθηκαν μπροστά στην ανώτερη ρωσική στρατιωτική μηχανή.

Ταυτόχρονα, οι ευθείες απειλές του προέδρου Γιουστσένκο για πιθανή εκδίωξη του ρωσικού στόλου από το ουκρανικό λιμάνι της Σεβαστούπολης, στον Εύξεινο Πόντο, κάνει τους ρώσους στρατηγούς να κοκκινίζουν από αγανάκτηση.

Ηδη η Ουκρανία προανήγγειλε ότι θα απαιτήσει « σημαντικά υψηλότερες οικονομικές απολαβές » από τη Ρωσία για τη χρήση του ναυστάθμου. Στρατιωτική πηγή της Μόσχας απάντησε αμέσως, με οργή, ότι η Ρωσία «δεν έχει να συζητήσει τίποτε για το καθεστώς της Κριμαίας» υπενθυμίζοντας ταυτοχρόνως ότι ο ρώσος πρόεδρος «δεν λησμονεί την απώλεια των τεσσάρων αεροσκαφών» τα οποία «κατερρίφθησαν από ουκρανικά πυρά». Αντιμέτωπος με αυτή την επικίνδυνη κατάσταση, ο κ. Γιουστσένκο αντέδρασε με μια μεγαλοπρεπή και συμβολική στρατιωτική παρέλαση, την πρώτη που πραγματοποιήθηκε από το 2001 στους δρόμους του Κιέβου, στις 25 Αυγούστου, επέτειο της ανεξαρτησίας της χώρας από τη Ρωσία πριν από 17 χρόνια.

Καθώς, όμως, γνωρίζει ότι ο στρατός του δεν είναι σε θέση ούτε ίσως σε διάθεση να τον «προστατεύσει », με τόσα εκατομμύρια ρωσικής καταγωγής ουκρανούς υπηκόους (εκ των οποίων αρκετοί διαθέτουν πλέον και ρωσικά διαβατήρια) στρατηγικά τοποθετημένους στην ουκρανική επικράτεια, και ιδίως στην τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας χερσόνησο της Κριμαίας, ο Ουκρανός ηγέτης στράφηκε στους δυτικούς «προστάτες», και ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, ζητώντας αυτό που ζητεί συνεχώς από το 2002: την όσο το δυνατόν ταχύτερη ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ.

Ενας από τους σημαντικότερους επισκέπτες του που έσπευσαν να τον υποστηρίξουν εκ του σύνεγγυς στο Κίεβο ήταν ο φιλόδοξος υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, ο οποίος χρησιμοποίησε βαριές εκφράσεις κατά της Ρωσίας.

Ο επικεφαλής του Φόρεϊν Οφις είπε ότι «βρισκόμαστε σε μια κατάσταση η οποία σηματοδοτεί το τέλος της σχετικής ηρεμίας που επικρατούσε στην Ευρώπη και στις περί αυτήν περιοχές» μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης.

«Δεν αποδεχόμαστε την κατάτμηση της Ευρώπης σε ζώνες επιρροής.Δεν αποδεχόμαστε ότι η μόνη επιλογή που έχει να κάνει η Ουκρανία είναι ή να αποτελεί εχθρό της Ρωσίας ή υποτελή της. Ο ουκρανικός λαός δεν θέλει να επιλέξει ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Αποδέχονται ότι θα είναι πάντα μια γειτονική της Ρωσίας χώρα και ταυτόχρονα μια ευρωπαϊκή χώρα » δήλωσε.