Αμέσως μετά, όμως, είπε στον Γιουστσένκο- και στην παγκόσμια κοινή γνώμη- μια μεγάλη αλήθεια, την οποία λίγοι ως τώρα παραδέχονται ανοικτά: ότι ακόμη και σε περίπτωση επίθεσης της Ρωσίας σε γειτονική ή συμμαχική χώρα (δηλαδή σε ένα μέλος του ΝΑΤΟ) δεν τίθεται θέμα εμπλοκής του Βορειοατλαντικού Συμφώνου σε ανοικτό πόλεμο με τη Ρωσία, με το επιχείρημα ότι «το ΝΑΤΟ δεν είναι μια επιθετική συμμαχία».

Η Γεωργία και η Ουκρανία δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ και η ένταξή τους πρέπει να θεωρείται λίαν αμφίβολη παρά τις εκκλήσεις τους- ακριβώς επειδή απειλούνται από τη Ρωσία, εναντίον της οποίας το ΝΑΤΟ δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να ασκήσει στρατιωτική βία αν δεν θέλει να διακινδυνεύσει έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.

Με τους σιτοβολώνες της, την τεράστια ακτογραμμή της στον Εύξεινο Πόντο, το στρατηγικό λιμάνι της Σεβαστούπολης και βέβαια το εκτεταμένο δίκτυο σοβιετικών αγωγών που μεταφέρει καύσιμα στη Δύση, η Ουκρανία είναι για τη Ρωσία απείρως σημαντικότερη ως σφαίρα επιρροής από τα μικροσκοπικά προτεκτοράτα της στη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία.

Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο Ντμίτρι Τρένιν, αναλυτής του Ινστιτούτου Κάρνεγκι, σύμφωνα με τον οποίο «η Ουκρανία είναι σήμερα το επίκεντρο της νέας γεωπολιτικής αντιπαράθεσης» ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία. «Ουδείς ρώσος ηγέτης θα μπορούσε να παραμείνει στην εξουσίααν η Μόσχα “έχανε” την Ουκρανία από τους Αμερικανούςμε την ένταξή της στο ΝΑΤΟ » λέει.

Αμερικανικοί πετρελαϊκοί κολοσσοί όπως οι ΕxxonΜobil, Chevron και ConocoΡhillips και η βρετανική ΒΡ έχουν τεράστια συμφέροντα στην Κασπία, τα οποία απειλούνται άμεσα από την παλινόρθωση της ρωσικής κυριαρχίας στην ευρύτερη περιοχή του «εγγύς εξωτερικού», όπως αποκαλούν διακριτικά οι Ρώσοι τις σφαίρες επιρροής της πρώην ΕΣΣΔ.

Το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο δεν έχει πρόσβαση στον Εύξεινο Πόντο, μεταφέρει το πετρέλαιό του στη Δύση μέσω του αγωγού Μπακού- Τσεϊχάν, ο οποίος διασχίζει τη Γεωργία, και του γεωργιανού λιμανιού του Μπατούμι. Δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτό το λιμάνι, και όχι στο Πότι, έσπευσαν να αγκυροβολήσουν δύο από τα πολυάριθμα αμερικανικά πολεμικά πλοία τα οποία τις τελευταίες ημέρες αναβιώνουν στον Εύξεινο την «πολιτική της κανονιοφόρου».