ΒΕΝΕΤΙΑ. Ενα από τα πράγματα που θαυμάζει κανείς στη Σαρλίζ Θερόν , πέραν της εκθαμβωτικής της ομορφιάς, είναι το ότι είναι ετοιμόλογη. Κάθε άλλο παρά εύκολη βορά σε όσους θέλουν να εκμεταλλευτούν τη διασημότητά της, προκειμένου να εντυπωσιάσουν. Χθες, για παράδειγμα, κάποιος στο κοινό της συνέντευξης Τύπου δήλωσε ερωτευμένος μαζί της. « Θέλω να σας παντρευτώ » είπε μέσα στα γιουχαϊτά των υπολοίπων στην αίθουσα.

« Σε ποια πλευρά του κρεβατιού κοιμάστε;» της πέταξε.

« Σε αυτήν που δεν κοιμάστε εσείς » απάντησε ψύχραιμα η Θερόν « αλλά προσέξτε, ο φίλος μου θα σας σκοτώσει ».

« Μπα; Εχετε και φίλο; Δεν το ήξερα » απάντησε.

« Είδατε,για να είστε κακά ενημερωμένος ;… Αλήθεια, πόσα λεφτά βγάζετε; Είστε σίγουρος ότι μπορείτε να αντεπεξέλθετε; ».

Οπότε ο τύπος κατάπιε τη γλώσσα του, την ώρα που πολύ θα ήθελε να ανοίξει η γη να τον καταπιεί. Μιλώντας για χρήματα, η Θερόν εκδήλωσε τον ενθουσιασμό της ως συμπαραγωγός στην ταινία. « Οταν έκανα την παραγωγή στο “Μonster”κατάλαβα ένα πράγμα. Για να κάνεις αυτή τη δουλειά,πόσο μάλλον σε ταινίες όπως το “Μonster” και η “Φλεγόμενη πεδιάδα”, δεν πρέπει να θέλεις να βρίσκεσαι “από πάνω”. Γιατί αν νομίσεις ότι με μια τέτοια ταινία θα αγοράσεις έπαυλη,γελιέσαι.Το δώρο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι μόνον η υπερηφάνεια που νιώθεις για το αποτέλεσμα».

Η φύση και το συναίσθημα
« Περάσαμε τόσο όμορφα στα γυρίσματα της “Φλεγόμενης πεδιάδας” που κατά τη διάρκειά τους η Σαρλίζ- και ελπίζω να μη με σκοτώσει που το μαρτυρώαπορούσε για το πώς θα πείθαμε για κάτι τέτοιο με ένα τόσο δυσάρεστο θέμα! ».

Ο Γκιγέρμο Αριάγα, ο οποίος έκανε το σκηνοθετικό ντεμπούτο του, δεν θα μπορούσε να έχει περισσότερο δίκιο. Στη «Φλεγόμενη πεδιάδα» («Τhe burning plain»), η οποία προβλήθηκε χθες εντός διαγωνισμού στο φεστιβάλ και ήδη ανήκει στις καλύτερες στιγμές του, ο πόνος, η δυστυχία και βέβαια ο θάνατος απασχολούν και πάλι τον μεξικανό συγγραφέα και σεναριογράφο της «Βαβέλ» και των «Τριών ταφών του Μελκιάδες Εστράδα».

Κεντρικά πρόσωπα μιας δαιδαλώδους πλοκής που καταλήγει σε ένα σύνολο ναι μεν δυσάρεστο, αλλά επίσης λυτρωτικό και άκρως συγκινητικό, είναι τρεις γυναίκες: η Σαρλίζ Θερόν, η Κιμ Μπέισινγκερ, που εξελίσσεται σε Λάνα Τέρνερ των ημερών μας και όλα δείχνουν ότι έχει την υποψηφιότητα του Οσκαρ στην τσέπη, και η νιόφερτη μα και πολλά υποσχόμενη Τζένιφερ Λόρενς. Ανεξάρτητες γυναίκες που παλεύουν με τα πάθη τους ή προσπαθούν να ξεφύγουν από λάθη και ενοχές του παρελθόντος. Οπως σε όλες τις ταινίες στις οποίες έχει συμμετάσχει ο Αριάγα, έτσι και εδώ ο χρόνος θρυμματίζεται, προκειμένου να βρεθεί ένα σημείο ταύτισης των ιστοριών. Μία από τις εκπλήξεις είναι ότι, ενώ νομίζουμε ότι παρακολουθούμε τρεις διαφορετικές ιστορίες, στην πραγματικότητα βλέπουμε την ίδια. Η αφήγηση είναι μαεστρική!

« Πιστεύω ότι ακόμη και στη ζωή δεν αφηγούμαστε ποτέ γραμμικά τις ιστορίες» είπε ο Αριάγα για την τεχνική του «τεμαχισμένου χρόνου» που χρησιμοποιεί όταν γράφει. « Αν, π.χ.,με ρωτούσαν πώς έγινα σκηνοθέτης, θα ξεκινούσα από τον παππού μου,θα μιλούσα για τα παιδιά μου,θα πάλευα με τον χρόνο. Οταν κάνεις κινηματογράφο πρέπει να βρεις τη γλώσσα που σου ταιριάζει και ο χρόνος παίζει σημαντικό ρόλο ».

Ο χρόνος, όμως, σε συνάρτηση με την ιδέα του θανάτου, απασχολεί τον Αριάγα με μια ευρύτερη, περισσότερο φιλοσοφική έννοια. « Πόσο ίδιοι παραμένουμε στο πέρασμα του χρόνου; » αναρωτιέται. « Νιώθω ότι μόνο μέσα από τις σχέσεις μπορούμε να μάθουμε ποιοι στ΄ αλήθεια είμαστε. Η ταυτότητά μας είναι κομμάτι των ανθρώπων που μας κοιτάζουν. Οταν, λοιπόν, κάποιος άνθρωπός μας πεθαίνει,κατά μια έννοια χάνουμε ένα μέρος της ταυτότητάς μας ».

Σημαίνοντα ρόλο στη δημιουργία της ταινίας έπαιξε επίσης ο σκηνικός χώρος της, μοιρασμένος ανάμεσα στην καυτή έρημο στα σύνορα Μεξικού- Νέου Μεξικού και στην κρύα, μουντή και βροχερή ατμόσφαιρα του Βόρειου Σιάτλ. « Πιστεύω ότι το τοπίο επηρεάζει τα συναισθήματά μας,όπως ακριβώς συμβαίνει με τους ήρωες της ταινίας » είπε ο Αριάγα, ο οποίος, σύμφωνα με τον ηθοποιό Τζ.Ντ.Πάρντο, έδινε οδηγίες του τύπου « άκου τον αέρα» ή « νιώσε τη γη ».

« Ολα τα στοιχεία της φύσης,το νερό, η φωτιά, ο αέρας και η γη, βρίσκονται στην καρδιά του συναισθηματικού ταξιδιού των ηρώων » κατέληξε ο Αριάγα για τη θαυμάσια αυτή ταινία του, τίτλος εργασίας της οποίας ήταν «Τα τέσσερα στοιχεία».