Για πρόεδρος της νέας εταιρείας προαλείφεται ο Ρ. Κολανίνο της Ρiaggio
Λύση α λα ελληνικά (εφόσον αποτελέσει πράγματι λύση για τις ΟΑ…) φαίνεται ότι επιλέγει ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην προσπάθειά του να ιδιωτικοποιήσει την παραπαίουσα Αlitalia. Αποφάσισε να χωρίσει την εταιρεία σε δύο κομμάτια: ένα κερδοφόρο που θα πουλήσει σε μια κοινοπραξία εγχώριων επενδυτών (λέγεται ότι είναι διατεθειμένοι να δαπανήσουν 1 δισ. ευρώ για την Αlitalia!), αφού τα όνειρα πώλησης της εταιρείας σε ξένους και δη στην Αir France-ΚLΜ αποδείχθηκαν απατηλά, και ένα ζημιογόνο κομμάτι, που θα πτωχεύσει. Ο ιταλικός πτωχευτικός νόμος όμως περί προστασίας της χρεοκοπημένης εταιρείας από τους πιστωτές της, ο οποίος ψηφίστηκε το 2003 έπειτα από τη χρεοκοπία της γαλακτοβιομηχανίας Ρarmalat, δεν εξυπηρετεί στην περίπτωση της Αlitalia. Γι΄ αυτό ο ιταλός πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του τροποποίησαν τον νόμο προσαρμόζοντάς τον έτσι ώστε να εξυπηρετηθεί το σχέδιο διάσωσης του εθνικού αερομεταφορέα της γειτονικής χώρας.
Σύμφωνα με τα ιταλικά πρακτορεία ειδήσεων ΑΝSΑ και Αpcom, ο κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της Αlitalia νέος πτωχευτικός νόμος έλαβε χθες το πράσινο φως από το υπουργικό συμβούλιο της Ιταλίας και πλέον «η διαδικασία ιδιωτικοποίησης της Αlitalia πρόκειται να επιταχυνθεί». Γιατί για τη νέα κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, που σχηματίστηκε μετά τις εκλογές του περασμένου Απριλίου, η διάσωση και διατήρηση της εθνικής ταυτότητας της Αlitalia αποτελεί ζήτημα πρώτης προτεραιότητας. Θέτοντας ως όρο την παραμονή της εταιρείας σε ιταλικά χέρια, ο «Καβαλιέρε» προσέλαβε την τράπεζα Ιntesa Sanpaolo ως σύμβουλο για την πώληση από την κυβέρνηση του μεριδίου 49,9% του αερομεταφορέα που κατέχει.
Βεβαίως η πώληση μιας επιχείρησης που χάνει 200 εκατ. ευρώ ημερησίως εξαιτίας της ανορθολογικής λειτουργίας της, του έντονου ανταγωνισμού από τις εταιρείες χαμηλού κόστους και κυρίως από την ιταλική Αir Οne και βεβαίως εξαιτίας της εκτίναξης των τιμών του πετρελαίου, άρα και του λειτουργικού της κόστους στα ύψη, δεν αποτελεί εύκολη υπόθεση. Η συγκυρία μόνο ευνοϊκή δεν είναι για την ιδιωτικοποίηση μιας αεροπορικής εταιρείας, καθώς στα ανωτέρω αρνητικά πρέπει να προστεθεί και η οικονομική δυσπραγία στην Ιταλία και στην υπόλοιπη Ευρώπη που, ενώ αυξάνει τις ορέξεις για φυγή, περιορίζει- φευ- τις δυνατότητες…
Εν πάση περιπτώσει, έπειτα από εβδομάδες έντονων διαβουλεύσεων και διεργασιών για το μέλλον της Αlitalia που έλαβαν χώρα μέσα στο κατακαλόκαιρο, άρχισε πλέον η ροή των ειδήσεων για την υπόθεση αυτή που έχει πάρει πολύ… πατριωτικά
Ο νόμος περί προστασίας από τους πιστωτές της που ψηφίστηκε το 2003 δεν ισχύει αυτή τη φορά
ο ιταλός πρωθυπουργός. Ετσι χθες ανακοινώθηκε ως και ο επικεφαλής της νέας, μικρότερης μεν αλλά οικονομικά εύρωστης Αlitalia: πρόκειται για τον χωρίς αμφιβολία επιτυχημένο ιταλό μάνατζερ Ρομπέρτο Κολανίνο, ο οποίος διέπρεψε ως πρόεδρος της γνωστής ιταλικής εταιρείας κατασκευής διτρόχων οχημάτων Ρiaggio (είναι η εταιρεία που κατασκευάζει μεταξύ άλλων και τις ονομαστές Vespa). Ο Κολανίνο πρόκειται να γίνει πρόεδρος της Αlitalia, ενώ για διευθύνων σύμβουλος προαλείφεται ένας επίσης βετεράνος μάνατζερ, ο Ρόκο Σαμπέλι, γνώριμος και παλαιός συνεργάτης μάλιστα του Κολανίνο.
Σύμφωνα με το σχέδιο διάσωσης της Αlitalia, τα περιουσιακά στοιχεία της υπό κρατικό έλεγχο εταιρείας θα συγχωνευθούν με εκείνα της δεύτερης (σε επιβατική κίνηση) εταιρείας της Ιταλίας Αir Οne – ο επικεφαλής της Αir Οne Κάρλο Τότο συγκαταλέγεται, άλλωστε, μεταξύ του ομίλου των 16 ιταλών επενδυτών που θα αναλάβουν την υγιή και κερδοφόρα Αlitalia. Πάντως, παρά τους βερμπαλισμούς του Μπερλουσκόνι περί… ιταλικότητας της Αlitalia, «κλειδί» για την επιτυχία του εγχειρήματος διάσωσης της εταιρείας είναι η συμμετοχή και ενός ξένου επενδυτή στο όλο σχέδιο- λέγεται ότι ο «Καβαλιέρε» πασχίζει τώρα να ξανασαγηνεύσει την Αir France-ΚLΜ, την οποία ο ίδιος με τα πατριωτικά του ντελίρια είχε εξαναγκάσει σε φυγή. Ευτυχισμένη θα ήταν η ιταλική κυβέρνηση αν εξεδήλωνε ενδιαφέρον και η Lufthansa. Τέλος, η επιτυχία του εγχειρήματος προϋποθέτει και τη συνεργασία των συνδικάτων. Γιατί το σχέδιο διάσωσης προβλέπει περικοπές 5.000-7.000 θέσεων εργασίας από τις 20.000 που προσφέρει συνολικά σήμερα η ζημιογόνος Αlitalia.
