Στο ασπρόμαυρο και κάτω από τους ήχους του Τζορτζ Γκέρσουιν «Μανχάταν» («Μanhattan», 1979), ο Γούντι Αλεν κινηματογραφεί με αγάπη τη λατρεμένη πόλη του, τη Νέα Υόρκη, κρατώντας για τον εαυτό του τον ρόλο του μοναχικού τύπου, ο οποίος αναζητεί την κατάλληλη γυναίκα. Για πολλούς θεωρείται η πιο ώριμη ταινία του νεοϋορκέζου κινηματογραφιστή και σίγουρα είναι η πιο τρυφερή· κάποιοι μάλιστα την εισέπραξαν ως συνέχεια της αμέσως προηγούμενης ταινίας του, «Ο νευρικός εραστής» («Αnnie Ηall»). Τον βασικό γυναικείο ρόλο κρατάει η τότε μούσα του Νταϊάν Κίτον, ενώ, όπως πάντα, αρκετοί γνωστοί ηθοποιοί εμφανίζονται σε μικρούς ρόλους. Ανάμεσά τους η Μάριελ Χέμινγκγουεϊ (η οποία μάλιστα προτάθηκε για το Οσκαρ β΄ γυναικείου ρόλου), αλλά και η Μέριλ Στριπ που παίζει μια ομοφυλόφιλη. Η ταινία διεκδίκησε επίσης το Οσκαρ σεναρίου γραμμένου κατευθείαν για την οθόνη (γραμμένο από τον ίδιο τον Αλεν, βέβαια, αλλά και από τον μόνιμο συνεργάτη του Μάρσαλ Μπρίκμαν ).
Απαγωγή στην Κολομβία
Γυρισμένο εξ ολοκλήρου με μία λήψη, το «ΡVC-1» (2007) του ελληνικής καταγωγής Σπύρου Σταθουλόπουλου έχει τις ρίζες του σε αληθινή ιστορία που συνέβη το 2000 σε αγροτική περιοχή της Κολομβίας, όταν μια γυναίκα και η οικογένειά της έπεσαν θύματα απαγωγής για λύτρα 7.000 δολαρίων. Πιστεύοντας ότι η οικογένεια είναι πλούσια, μια ομάδα τρομοκρατών την παγιδεύει. Τοποθέτησαν στον λαιμό της μητέρας έναν εκρηκτικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα αυτή να είναι μια ωρολογιακή κινούμενη βόμβα και να βρεθεί παγιδευμένη σε ασύλληπτες συνθήκες ψυχολογικής και σωματικής πίεσης. Η γυναίκα και η οικογένειά της καταβάλλουν δραματικές προσπάθειες να απενεργοποιήσουν τη βόμβα, καθώς ο χρόνος μετράει αντίστροφα και η ένταση κορυφώνεται… Παίζουν: Μερίδα Ούρκια (φωτογραφία), Ντανιέλ Πάεζ,Αλμπέρτο Σορνόζα.
Με το δάχτυλο στη σκανδάλη
Oπως στο «Ο κύριος και η κυρία Σμιθ», έτσι και στο «Wanted» η Αντζελίνα Τζολί (φωτογραφία) υποδύεται μια γυναίκα με το δάχτυλο στη σκανδάλη, η οποία αναλαμβάνει την προστασία του Τζέιμς Μακ Αβόι (της «Εξιλέωσης»), όταν ο δολοφόνος πατέρας του δολοφονείται. Στη συνέχεια ο Μακ Αβόι γίνεται μέλος μιας «κοινότητας» δολοφόνων ώστε να εκπαιδευτεί και να πάρει την εκδίκησή του. Πιστολίδι με τη σέσουλα, βασισμένο σε κόμικς και ιδωμένο μέσα από τη ματιά του ρώσου σκηνοθέτη Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ , ο οποίος έπειτα από δύο ταινίες με βρικόλακες που γύρισε στην πατρίδα του («Νight watch», «Day watch») πήρε εισιτήριο για το Χόλιγουντ. Η Τζολί δυναμική και με τσαμπουκά, ο Μακ Αβόι εκτός τόπου και χρόνου…
Ωριμος Γούντι Αλεν σε άσπρο-μαύρο
Στο ασπρόμαυρο και κάτω από τους ήχους του Τζορτζ Γκέρσουιν «Μανχάταν» («Μanhattan», 1979), ο Γούντι Αλεν κινηματογραφεί με αγάπη τη λατρεμένη πόλη του, τη Νέα Υόρκη, κρατώντας για τον εαυτό του τον ρόλο του μοναχικού τύπου, ο οποίος αναζητεί την κατάλληλη γυναίκα. Για πολλούς θεωρείται η πιο ώριμη ταινία του νεοϋορκέζου κινηματογραφιστή και σίγουρα είναι η πιο τρυφερή· κάποιοι μάλιστα την εισέπραξαν ως συνέχεια της αμέσως προηγούμενης ταινίας του, «Ο νευρικός εραστής» («Αnnie Ηall»).
Στο ασπρόμαυρο και κάτω από τους ήχους του Τζορτζ Γκέρσουιν «Μανχάταν» («Μanhattan», 1979), ο Γούντι Αλεν κινηματογραφεί με αγάπη τη λατρεμένη πόλη του, τη Νέα Υόρκη, κρατώντας για τον εαυτό του τον ρόλο του μοναχικού τύπου, ο οποίος αναζητεί την κατάλληλη γυναίκα. Για πολλούς θεωρείται η πιο ώριμη ταινία του νεοϋορκέζου κινηματογραφιστή και σίγουρα είναι η πιο τρυφερή· κάποιοι μάλιστα την εισέπραξαν ως συνέχεια της αμέσως προηγούμενης ταινίας του, «Ο νευρικός εραστής» («Αnnie Ηall»).
Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.