Αν υπάρχει ημερομηνία έναρξης της πιστωτικής ασφυξίας, δεν θα υπάρξει συγκεκριμένη ημερομηνία ανάκαμψης
Η ζωή άλλαξε στις 9 Αυγούστου πέρυσι, τότε που οι αγορές πάγωσαν. Ωστόσο και σήμερα έναν χρόνο αργότερα, δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε αν η κρίση έχει τελειώσει. Αντίθετα, τα προβλήματα επεκτείνονται. Αυτό που άρχισε ως κρίση του χρηματοπιστωτικού τομέα φαίνεται ότι εξελίσσεται τώρα και σε επιχειρηματική κάμψη. Με τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων- από τα ακίνητα ως τις μετοχές- να πέφτουν και με τον πληθωρισμό να αυξάνει, η σημερινή πιστωτική ασφυξία συγκρίνεται με εκείνη της δεκαετίας του 1970. Αλλά τότε, η Βρετανία για παράδειγμα διερχόταν κρίση στον δευτερογενή τραπεζικό της κύκλο, ενώ οι μεγάλοι οργανισμοί αποτελούσαν σωσίβιο σωτηρίας για τις δευτερογενείς εταιρείες. Τώρα οι μεγάλες τράπεζες είναι αυτές που πλήττονται- δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι πιστωτικοί οργανισμοί για να στραφούν σε βοήθεια. Σήμερα μόνον οι κυβερνήσεις είναι σε θέση να ενισχύσουν τις μεγάλες τράπεζες καθώς και ορισμένοι κρατικοί επενδυτικοί οργανισμοί, ιδιαίτερα αυτοί που διαθέτουν αποθέματα από τις υψηλές τιμές του πετρελαίου, που χρησιμοποιούν την κρίση για να αγοράσουν μερίδια των δυτικών τραπεζών. Συνήθως η πιστωτική ασφυξία ακολουθεί την ύφεση. Αυτή τη φορά όμως η ασφυξία προηγήθηκε- που σημαίνει όμως ότι αν η οικονομία κολλήσει ή και αρχίσει να κάμπτεται, θα προστεθούν τα προβλήματά της στα προηγούμενα προβλήματα των τραπεζών καθώς θα αυξηθούν οι χρεοκοπίες των πελατών εταιρειών τους ή προσώπων. Καθώς η χρηματοπιστωτική κρίση γίνεται επιχειρηματική, η ανεργία αρχίζει να διευρύνεται. Και αν η πτώση των τιμών των ακινήτων δεν πλήττει τις τσέπες, η απώλεια θέσεων εργασίας τις πλήττει. Το ότι η ανεργία είναι ένας δείκτης που καθυστερεί, ενισχύει τους φόβους ότι η επέτειος της πιστωτικής ασφυξίας μπορεί να μην είναι καν το ήμισυ του δρόμου.
Αν υπάρχει ημερομηνία έναρξης της πιστωτικής ασφυξίας, δεν θα υπάρξει συγκεκριμένη ημερομηνία που θα λήξει. Ούτε τα πάντα μαζί θα εξυγιανθούν για να δείξουν ότι η κρίση έχει τελειώσει. Μερικοί τομείς της οικονομίας θα ξεπεράσουν το πρόβλημα, ενώ άλλοι θα συνεχίζουν να πιέζονται. Για μερικές επιχειρήσεις, οι επιπτώσεις της ασφυξίας θα διαρκέσουν επί χρόνια. Αλλες μπορεί να μην επιβιώσουν καν για να δουν την ανάκαμψη. Καθώς μπαίνουμε σε αυτό που θα μπορούσε να είναι απλώς η δεύτερη χρονιά, από μια ολόκληρη σειρά ετών, η πίεση για αποφασιστική δράση αυξάνει, με την ελπίδα ότι η ύφεση θα κάμψει τον πληθωρισμό, και μια μείωση των επιτοκίων θα κάμψει την ύφεση.
