Πρόταση: Κανείς και καμία να μην μπορεί να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς χωρίς να έχει συμπληρώσει τα 18 χρόνια
Η ανθρωπομηχανή θριάμβευσε. Επειτα από χιλιάδες ώρες εργασίας, επτά-οκτώ ολόκληρα χρόνια, ήλθε το ποθητό αποτέλεσμα: το χρυσό μετάλλιο! Δούλεψαν γι΄ αυτό προπονητές, χορογράφοι, μακιγέρ, διατροφολόγοι, ψυχολόγοι, εργαστηριακοί, γονείς. Και στη μέση ένα κοριτσάκι, δώδεκα- ή μήπως έντεκα- χρόνων.
Το ΄χαν αναλάβει από τριών-τεσσάρων χρόνων. Μαζί με πολλά άλλα παιδάκια- σχεδόν μωρά- που είχαν επιλέξει. Ολα πληρούσαν κάποιες πρώτες προδιαγραφές και διέθεταν γονείς που συναινούσαν. Κάπου στην Κίνα, κάπου στην Ασία, κάπου στην Αμερική, στην Ευρώπη, ακόμη και στην Ελλάδα.
Αυτά τα χιλιάδες διαλεγμένα κοριτσάκια του κόσμου, αφού πέρασαν τις ιατρικές τους εξετάσεις, μπήκαν στο Πρόγραμμα. Κάποιες, πολλές χιλιάδες άτυχα (ή μήπως τυχερά;) γρήγορα ξεσκαρταρίστηκαν. Και όσο προχωρούσε το πρόγραμμα ξεσκαρτάρονταν κι άλλα, κι άλλα… Ως λίγους μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς να επιλεγούν οι εξάδες που θα εκπροσωπήσουν τις χώρες τους στη γυμναστική γυναικών. Γυναικών, δηλαδή, ως επί το πλείστον 11-13 χρόνων. Πριν από την πρώτη τους περίοδο, που άλλωστε για παν ενδεχόμενο το Πρόγραμμα φρόντισε να έχει καθυστέρηση… μην έχουμε και κανένα απρόοπτο στο τέλος.
Σε κάθε Νάντια, Ολγα, Ελένη, Τζούλια, Κιμ που εμφανίζεται στους Ολυμπιακούς αντιστοιχούν εκατοντάδες Νάντιες, Ολγες, Ελένες, Τζούλιες και Κιμ που δεν τα κατάφεραν, δεν έφθασαν στα μετάλλια, δεν έφθασαν καν να συμμετάσχουν στους Ολυμπιακούς. Με τα όνειρα κομμένα, με τη σωματική διάπλαση περίεργη, γεμάτες ψυχολογικά προβλήματα. Και με γονείς απογοητευμένους που το μεγάλο τους σχέδιο για λύση του οικονομικού τους προβλήματος, για να ξεφύγουν από τη μοίρα της τάξης τους, της συνοικίας τους, του χωριού τους, κατέρρευσε.
Βλέπετε, το πρόγραμμα είναι αμείλικτο. Η ανθρωπομηχανή του επιστημονικού δαρβινισμού προχωρεί απορρίπτοντας. Ολα αυτά τα κοριτσάκια δεν έπαιξαν κυνηγητό στην αλάνα της γειτονιάς τους ούτε κρυφτό στους αγρούς γύρω από το χωριό τους. Δεν έκλεψαν πατάτες τηγανητές από την κουζίνα, μάλλον δεν πασαλείφθηκαν τα μούτρα τους με τα πρώτα παγωτά. Δεν ξέφυγαν από τους γονείς τους για μια βουτιά στη θάλασσα, δεν έκαναν κοπάνα από το σχολείο για να πάνε βόλτα.
Ολα αυτά τα κοριτσάκια ήταν συνεχώς κάτω από το μικροσκόπιο των συνεχών εξετάσεων. Με την ειδική διατροφή για να αποκτήσουν τους κατάλληλους μυςαλλά όχι και πολύ φουσκωτούς για να μη χάσουν τη χάρη. Για να έχουν ευλύγιστα κόκαλα στην κατάλληλη ηλικία. Με την ειδική ψυχολογική στήριξη για να ξεπερνούν συναισθηματισμούς και ψυχοψαξίματα. Με τους χορογράφους και τους προπονητές να τα μαθαίνουν τις ασκήσεις με ακρίβεια αλλά και με χάρη. Χάρη απαραίτητη για να θέλξουν κοινό και κριτές με λίγη δόση σεξουαλικότητας, ίσα ίσα μια στάλα βέβαια, γιατί το θέαμα είναι δι΄ οικογενείας.
Εμείς όλοι που για μία ακόμη φορά θα καθίσουμε αναπαυτικά στους καναπέδες μας μπρος στην τηλεόραση ή στο στάδιο για live θέαση, εμείς όλοι, δισεκατομμύρια σε όλον τον κόσμο, θα παρακολουθήσουμε αμέριμνοι, αλλά τελικά συνένοχοι, το αποκορύφωμα χιλιάδων διαρκών βιασμών. Αλήθεια, πού είναι τα δικαιώματα των παιδιών (και τους έχουμε… και συνήγορο); Δεν είναι όλη αυτή η διαδικασία παιδική εργασία, κακομεταχείριση παιδιών, ακύρωση της παιδικής αθωότητας, βίαιη στέρηση φυσιολογικής σωματικής και ψυχικής ανάπτυξης;
Ολοι εμείς που απολαμβάνουμε, οι γονείς που τα παραδίδουν, οι ομοσπονδίες και οι κυβερνήσεις που χρηματοδοτούν, οι «αθάνατοι» του Ολυμπισμού, ο κ. Ρογκ που ηγείται, όλοι ανεχόμαστε, προωθούμε, ενισχύουμε τελικά τη διάπραξη κολάσιμων πράξεων εις βάρος χιλιάδων ανήλικων κοριτσιών. Και αν η Νάντια Κομανέτσι το φέρει βαρέως εκ των υστέρων αλλά τουλάχιστον κέρδισε από τη δημοσιότητά της, όλα τα άλλα, τα χιλιάδες «τα κορίτσια τα καημένα, ούτε λέξη πια γι΄ αυτά».
Πρόταση: Να αντισταθούμε, να πιέσουμε, να οργανώσουμε καμπάνιες. Κανείς και καμία να μην μπορεί να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς χωρίς να έχει συμπληρώσει τα 18 χρόνια. Θα χάσουμε σε χάρη αλλά θα κερδίσουμε σε ανθρωπιά.
Ο κ. Σπ. Καβουνίδης είναι πολιτικός μηχανικός.
