Να φαίνεται το νερό ή να μη φαίνεται; Να ακούγεται ή όχι; Να καλυφθεί με δίχτυ ή με γυαλί; Τα ερωτήματα έπεφταν βροχή στη συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου σχετικά με την πλατεία Μοναστηρίου και ειδικότερα με το ζήτημα που ανέκυψε εδώ και μερικούς μήνες: την ανάδειξη ενός μεγάλου μέρους της κοίτης του Ηριδανού, ο οποίος ως γνωστόν διέρχεται κάτω από την πλατεία και αποκαλύφθηκε κατά λάθος (!). Κάθε ένας από τους αρμόδιους φορείς είχε τη δική του πρόταση και ιδέα (το ίδιο και τα μέλη του Συμβουλίου) για την τρύπα έκτασης 60 τ.μ. η οποία χάσκει σήμερα ανοιχτή και σε βάθος έξι μέτρων από την επιφάνεια της πλατείας, ώσπου εν τέλει να καταλήξουν με μικρή πλειοψηφία (8 έναντι 6) στο να καλυφθεί με γυαλί, προκειμένου ο Ηριδανός να είναι ορατός μεν από τους περαστικούς, προστατευμένος δε από κάθε «κακόβουλη» πράξη. Εκείνο που ουδείς έθεσε είναι το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης της πλατείας. Υπό τις νέες συνθήκες είναι αδύνατον να παραδοθεί ολόκληρη στα μέσα Σεπτεμβρίου, όπως είχε ανακοινώσει ο κ. Μιχ.Λιάπης. Διαφοροποιημένη εντελώς από την πρόταση-προμελέτη που κατέθεσε η Εταιρεία Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων ήταν η τελική απόφαση. Σύμφωνα με αυτήν η κάλυψη της οπής στο βάθος της οποίας κυλά ο Ηριδανός θα γίνει με κρύσταλλο τοποθετημένο επικλινώς στο επίπεδο της πλατείας ενώ γύρω του θα υπάρχει κάγκελο. Παράλληλα όμως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και το ζήτημα της υγρασίας που θα αναπτυχθεί λόγω αυτής της κατασκευής. Το νέο κομμάτι του Ηριδανού δεν θα επικοινωνεί με το παλιό, το οποίο ήδη έχει αναδειχθεί στον σταθμό Μοναστηράκι. Στην επιφάνεια της πλατείας όμως θα πρέπει να υπάρξει κοινή αισθητική μεταξύ της νέας κατασκευής που θα προστατεύει- αναδεικνύει το νεοανακαλυφθέν τμήμα του Ηριδανού και της παλιάς, η οποία έχει ήδη διαμορφωθεί ως επιμήκης οπή επί της πλατείας, από την οποία φαίνεται- με μεγάλη προσπάθεια- η κοίτη του ποταμού. Απίθανο όμως είναι πλέον να ακούγεται το νερό του ποταμού που τρέχει κάτω από την πλατεία.

Εκ νέου εξάλλου θα κατασκευαστεί η κρήνη διαμέτρου 1,10 μ., η οποία, όπως φαίνεται από παλιές γκραβούρες, υπήρχε στην πλατεία κατά την Τουρκοκρατία- αν και υπήρξε πολύς προβληματισμός για το είδος της χρήσης της από περαστικούς και «μόνιμους» κατοίκους. Ενα περίπτερο που βρίσκεται στην οδό Αρεως προβλέπεται να μετακινηθεί στην απέναντι πλευρά. Τέλος, κάγκελα θα τοποθετηθούν σε δύο πλευρές της εκκλησίας της Παντάνασσας για την προστασία της.

Πρόβλημα για δυνατούς λύτες, ούτως ή άλλως, η υπόθεση Μοναστηράκι. Ιδού ορισμένες παρατηρήσεις που βάρυναν για την απόφαση: «Οπου τα αρχαία έχουν μείνει ακάλυπτα καταστρέφονται» είπε η προϊσταμένη της Γ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων κυρία Νικολέττα Βαλάκου . «Ενα παιδί που έκανε σκέιτμπορντ στην πλατεία Συντάγματος έπεσε πριν από έναν μήνα από το πεζοδρόμιο της λεωφόρου Αμαλίας επάνω στα αρχαία προκαλώντας μεγάλες ζημιές. Τώρα θα απομακρύνουμε τον πεισιστράτειο αγωγόπου βρίσκεται εκεί και θα βάλουμε αντίγραφο» συνέχισε. «Οι άνδρες της Ασφαλείας του υπουργείου Εξωτερικών πετούν απορρίμματα- χαρτιά από σουβλάκια και κουτιά από μπίρες – στο κομμάτι όπου διασώζονται τα αρχαία τείχη της Αθήνας» πρόσθεσε η αρχαιολόγος κυρία Ολγα Ζαχαριάδου. Αυτά τα αληθή άκουσαν τα μέλη του ΚΑΣ και προτίμησαν την ασφαλή, αν και ελάχιστα εντυπωσιακή πλέον, ανάδειξη του Ηριδανού.

Η αποκάλυψη του νέου τμήματος του ποταμού (όταν λόγω μιας νεροποντής αλλά και εξαιτίας κακοτεχνιών της Εταιρείας Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων καταβυθίστηκε, τον περασμένο Οκτώβριο, ένα τμήμα της πλατείας) θεωρείται από τους αρχαιολόγους πολύ σπουδαία, αφού ήρθαν στο φως τρεις κατασκευαστικές φάσεις του εγκιβωτισμού του (με πλάκες, οξυκόρυφη και θολωτή), ταυτόχρονα όμως έφερε και νέα προβλήματα. Διότι το βασικό ερώτημα που τίθεται τώρα είναι τι θα απομείνει από αυτή τη μόλις τεσσάρων στρεμμάτων πλατεία στην οποία στριμώχνονται όλοι και όλα.