Θα πρέπει- φαντάζομαι – να εκφράζω και τα ανάλογα αισθήματα άλλων, ίσως πολλών ακόμη, διατυπώνοντας δημοσίως τις ευχαριστίες μου προς τον Γιώργο Αλογοσκούφη (στο σκίτσο), για τον λόγο ότι πέρασε από τη Βουλή την τροπολογία για τα μισθολογικά των ΔΕΚΟ την τελευταία ημέρα του Ιουλίου ( μέσ΄ στην καρδιά του θέρους – ακούω τον Εμπειρίκο να απαγγέλλει…) και όχι τον Σεπτέμβριο ή, ακόμη χειρότερα, τον Οκτώβριο στην Ολομέλεια του σώματος.

Η πρόνοια αυτή του Γ. Αλογοσκούφη για εμάς, τους «αμάχους», αποδεικνύει την καλοσύνη του χαρακτήρα του ως ανθρώπου. Διότι, επιλέγοντας την καρδιά του θέρους για να χτυπήσει τις συντεχνίες των ΔΕΚΟ, στέρησε από τους αντιπάλους του το αποτελεσματικότερο όπλο τους: τις απεργίες εις βάρος των πλέον οικονομικά αδυνάμων της κοινωνίας.

Ανεξαρτήτως του αν οι συνδικαλιστές υπόσχονται « νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου », η σφαγή των Ουγενότων με την οποία απειλούν (σ.τ.Π.: Ουγενότοι εν προκειμένω δεν είναι οι προτεστάντες, αλλά ο κάθε φουκαράς που είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί τα δημόσια μέσα συγκοινωνίας για τις μετακινήσεις του στην πόλη) εκ των πραγμάτων δεν θα είναι τόσο εκτεταμένη τον Σεπτέμβριο, αφού η τροπολογία έχει πλέον ψηφισθεί.

Εύκολα μια κυβέρνηση υποκύπτει στις αντιδράσεις που εκδηλώνουν τα οργανωμένα συμφέροντα για τις προθέσεις της και ματαιώνει την εφαρμογή τους. (Ειδικά τούτη εδώ η κυβέρνηση…) Πολύ δυσκολότερα όμως μια κυβέρνηση υποκύπτει στις ίδιες αντιδράσεις όταν πια οι προθέσεις της έχουν γίνει νόμος του κράτους. Στην πρώτη περίπτωση η υποχώρηση είναι ένας απλός εξευτελισμός. ( Συνηθισμένα τα βουνά απ΄ τα χιόνια – μια και το σημείωμα αναφέρεται στη σημερινή κυβέρνηση…) Στη δεύτερη, είναι μια μεγαλειώδης ξεφτίλα.

Αυτή τη διαφορά ελπίζω ότι την καταλαβαίνουν και οι συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ. Και ίσως αποτελέσει τον λόγο για τον οποίο η εκδίκηση που θα πάρουν οι συντεχνίες από τους «αμάχους» τον Σεπτέμβριο δεν θα έχει την ένταση ούτε την έκταση που θα είχε αν την ίδια ώρα η Βουλή συζητούσε την τροπολογία. Οι πιθανότητες των συντεχνιών να κερδίσουν είναι λιγότερες, καθώς απέναντί τους θα έχουν μια κυβέρνηση που θα διακινδυνεύει την αξιοπρέπειά της.

Υπάρχει, ωστόσο, κάτι κωμικό στην όλη υπόθεση. Ευχαριστώντας τον Αλογοσκούφη επειδή σκέφθηκε τους «αμάχους» είναι σαν να ευχαριστείς τους αντάρτες επειδή δεν πείραξαν τους εχθρούς που διανυκτέρευσαν στο χωριό και έτσι δεν το ισοπέδωσαν οι Γερμανοί. Αν δεν το έχετε καταλάβει, αυτή η «Νέα Διακυβέρνηση» (όταν είναι πράγματι «νέα», όταν δηλαδή επιχειρεί μεταρρυθμίσεις) γίνεται με κλεφτοπόλεμο, με μεθόδους αντάρτικου. Χτυπάει και φεύγει…

Πριν από πολλά χρόνια επισκέφθηκα κάτι ιταλούς φίλους που είχα στο Μιλάνο και οι οποίοι έμεναν σε μια εργατική συνοικία της πόλης. Εμεναν σε ένα διαμέρισμα θαυμάσιο, αλλά σε περιοχή της πόλης υποβαθμισμένη, ενώ είχαν τη δυνατότητα να μένουν σε καλύτερη. Τους ρώτησα γιατί είχαν κάνει αυτή την επιλογή. « Γιατί εδώ είσαι ασφαλής » μου απάντησαν. « Αν δεν ενοχλείς τους άλλους δεν σε ενοχλεί κανείς. Την περιοχή ελέγχει η μαφία ».

Θυμήθηκα το περιστατικό όταν, εξ αφορμής της δολοφονίας του νεαρού Αυστραλού στη Μύκονο από μπράβους νυχτερινού κέντρου, άκουσα έναν τοπικό παράγοντα να λέει σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό ότι « στη Μύκονο υπάρχει μικρή δύναμη αστυνομικών διότι ποτέ δεν συμβαίνει τίποτε ».

Κατάλαβα τι πραγματικά εννοούσε ο άνθρωπος με αυτή τη φράση χάρη στο περιστατικό που ανέσυρα από τη μνήμη…

Το είδαμε κατά κόρον στην περίπτωση των Ζωνιανών, το βλέπουμε ξανά τώρα με τη δολοφονία που διέπραξε ένας μπράβος στη Μύκονο. Είναι το θλιβερό θέαμα του βουλευτή όταν υπερασπίζεται με αστεία επιχειρήματα την τοπική κοινωνία από την οποία αντλεί την ισχύ του.

Ακουγα, λόγου χάριν, από έναν σταθμό την κυρία Αριάδνη Μανούσου, βουλευτίνα Κυκλάδων της ΝΔ, να αρνείται να εκφέρει κρίση για τη στάση της Αστυνομίας στη Μύκονο επειδή, όπως είπε, δεν ήθελε να είναι « κάθετη ». Οταν πάνω στη συζήτηση ο δημοσιογράφος τη στρίμωξε (με την καλή έννοια, φυσικά) αναφέροντας την κατάσταση του θύματος, η κυρία Μανούσου κατέφυγε στον άχρηστο συναισθηματισμό: « Γι΄ αυτό το παιδί πρέπει να σκύψουμε όλοι το κεφάλι! ».

Με όλο τον σεβασμό στην προσωπικότητα της κυρίας Μανούσου, στο κοινοβουλευτικό αξίωμά της και στις θεάρεστες προθέσεις της, να της πω ότι εγώ, καθώς και πάρα πολλοί άλλοι, δεν έχουμε κανέναν λόγο να σκύβουμε το κεφάλι από ντροπή εξαιτίας του θλιβερού περιστατικού! Μάλλον εκείνη και όσοι άλλοι συναποτελούν τις τοπικές αρχές θα πρέπει να ντρέπονται και να σκύβουν το κεφάλι. Το παιδί δεν γλίστρησε στις σκάλες και έχασε τη ζωή του, το σκότωσαν στο ξύλο δύο μπράβοι της νύχτας και η Αστυνομία του νησιού πληροφορήθηκε το περιστατικό την επομένη από την αυστραλιανή πρεσβεία.

pandora@dolnet.gr