Εξι χρόνια μετά την τελευταία της δισκογραφική παρουσία («Αργησες»), δύο χρόνια μετά την επίσης τελευταία συναυλιακή εμφάνισή της (2006, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών), η Αλέκα Κανελλίδου επέστρεψε στη δισκογραφία με ένα νέο άλμπουμ που τιτλοφορείται «Μάθε ν΄ αγαπάς και τα ξαναλέμε». Πρόκειται όμως για επιστροφή ή απλώς για μια ανάγκη παρουσίας της μεγάλης κυρίας της τζαζ που τα τελευταία χρόνια ουσιαστικά απέχει από τα δρώμενα; Απ΄ ό,τι φαίνεται η τύχη και η ευτυχής συγκυρία είναι εκείνη που καθόρισε τη νέα παρουσία της.

« Κάνω δίσκο όταν βρεθεί κάτι.Δεν κυνηγώ τη δισκογραφία.Και εν προκειμένω από σύμπτωση γνωρίστηκα με τον συνθέτη του άλμπουμ Στέφανο Κόκκαλη,ο οποίος ήθελε να ερμηνεύσω κάποια κομμάτια σε μια εκδήλωση.Η επαφή αυτή πήγε καλά και προέκυψε ο νέος δίσκος…Μου άρεσαν τα τραγούδια.Γράφει όμορφα και ευαίσθητα,όπως οι παλιοί συνθέτες ». Με τις λιγοστές παρουσίες της στα μουσικά δρώμενα θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι η Αλέκα Κανελλίδου μένει προσκολλημένη στο παρελθόν της. Δεν ισχύει όμως αυτό. Η ίδια εξηγεί ότι δεν έχει αποτραβηχτεί. « Απλώς στέκομαι πίσω και παρατηρώ.Οπως παρατηρώ ότι σήμερα κατά μία έννοια οι τραγουδιστές είναι συνώνυμοι των διασκεδαστών. Οι τραγουδιστές όμως είναι και λίγο καλλιτέχνες.Σήμερα κυριαρχεί η ανάγκη της μίμησης και της ικανοποίησης των εταιρειών και των νυχτερινών κέντρων.Μια γρήγορη ανακύκλωση.Αυτό αισθάνομαι εγώ και δεν θέλω να το ακολουθήσω ».

Ισως γιατί από το 1964, οπότε άρχισε η καριέρα της με το τραγούδι «Μικρός Βασιλιάς» (δίσκος 45 στροφών) σε μουσική Γιάννη Σπάρτακου, κατόρθωσε να ακολουθήσει τον δρόμο που ήθελε η ίδια. Το ιδιαίτερο χρώμα της φωνής της και η αγάπη της για την τζαζ την έκαναν ιδανική ερμηνεύτρια του ξένου τραγουδιού. Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι είναι εκείνη που έχει ντουμπλάρει τη Ζωή Λάσκαρη στο «Crazy girls» που ακουγόταν στην ταινία «Οι θαλασσιές οι χάντρες» (1967). Επτά χρόνια αργότερα συμμετείχε στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, με το «Ασε με να φύγω» το οποίο απέσπασε το γ΄ βραβείο και η ίδια το βραβείο δημοσιογράφων για την καλύτερη ερμηνεία. Με το ιδιαίτερο ύφος της, η Αλέκα Κανελλίδου έχει ερμηνεύσει τραγούδια των Γιάννη Σπανού, Γιώργου Κατσαρού,Μίμη Πλέσσα,Αλέξη Παπαδημητρίου,Γιώργου Χατζηνάσιου,Μάριου Τόκα, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα,Φίλιππου Πλιάτσικα. Για την ίδια το τραγούδι είναι πρωταρχική ανάγκη. «Από μικρό παιδί ήμουν κολλημένη με τη μουσική.Πιστεύω όμως ότι όχι μόνο εγώ αλλά και πολλοί άλλοι ξεκίνησαν όχι για να κάνουν τη μεγάλη καριέραούτε να γίνουν πασίγνωστοι σε μία εβδομάδα.Χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι το σουξέ δεν βοηθά και δεν κάνει τα πράγματα εύκολα για τη συνέχεια.Εμείς όμως πρώτα θέλαμε να αποκτήσουμε φίλους και γνώση,να πλουτίσουμε τη ζωή μας και μετά να έρθουν όλα τα άλλα.Σήμερα πολύ αμφιβάλλω αν τα πράγματα έχουν αυτή την κατεύθυνση ». Η ίδια πάντως φαίνεται να αποφεύγει τους μεγάλους μαζικούς χώρους της διασκέδασης- « είναι λίγοι οι χώροι όπου κοινό και καλλιτέχνης μπορούν να αισθανθούν πολιτισμένοι »- ενώ προτιμά να επισκέπτεται κάποια κλαμπ που παίζουν τζαζ, η οποία παραμένει άλλωστε η μεγάλη της αγάπη.

Η Αλέκα Κανελλίδου τραγουδάει, όταν αποφασίζει να το κάνει, επειδή « τα τραγούδια είναι ταξίδια.Τα τραγούδια χαρίζουν ταξίδια.Αυτό θέλω να κάνω και νιώθω όταν τραγουδάω και αυτό θέλω να μεταδίδω.Αν δεν ταξιδεύω δεν ονειρεύομαι.Βλέπω όμως ότι όλοι όσοι βγαίνουν έξω επιζητούν την έκρηξη.Και αυτό σήμερα είναι δύσκολο να αλλάξει.Σήμερα η διασκέδαση είναι μια ψευδαίσθηση.Και όπου παςέχεις την αίσθηση ότι δεν σου φέρονται καλά. Ας ελπίσουμε ότι θα έρθουν ωραιότερες ημέρες αλλά και νύχτες ».

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πλάκα, στην καρδιά της Αθήνας, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να πάρει την απόφαση να εγκαταλείψει τους ρυθμούς της πόλης, μένοντας πλέον στη Ραφήνα. «Ακόμη εδώ τα πράγματα είναι μια χαρά». Οπως μια χαρά είναι και ο τετράχρονος Ρόκι. Τo παγκ σκυλάκι της, με το οποίο φωτογραφήθηκε για τις ανάγκες του καλύμματος του νέου της δίσκου.