Στη μάχη κατά του πληθωρισμού η απαλλαγή απ΄ την κουλτούρα της στρογγυλοποίησης ίσως αποδειχθεί σωτήρια
Η αναγγελία από τα μεγάφωνα του πλοίου της επιστροφής από τα νησιά των Κυκλάδων, την Κυριακή το απόγευμα, ότι η αναμενόμενη ώρα άφιξης στην είσοδο του λιμανιού του Πειραιά είναι 6 λεπτά πριν από τις 12 τα μεσάνυχτα προκάλεσε το γέλιο των επιβατών στα σαλόνια και στα καταστρώματα του πλοίου. Δηλαδή των ελλήνων επιβατών, διότι οι ξένοι είναι συνηθισμένοι να υπολογίζουν και τα λεπτά στα δρομολόγια. Το λεωφορείο στην Κεντρική και στη Βόρεια Ευρώπη περνά από τη στάση στις 11 και 14΄ ή στις 8 και 39΄, όχι κατά τις 11 ή κατά τις 8 και μισή.
Στη χώρα μας όμως όλα θα πρέπει να στρογγυλεύονται, στη κοντινότερη ώρα ή μισή. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τα δρομολόγια. Ισχύει πρωτίστως για τις τιμές. Στα νησιά είναι πλέον δύσκολο να βρεις δεκαδικό στις τιμές των καφέ, εστιατορίων και μπαρ. Ολα είναι στρογγυλοποιημένα στο κοντινότερο ευρώ. Ετσι, για να διευκολυνόμαστε στα ρέστα. Δεν υπάρχει τιμή 8,35 ευρώ. Θα είναι είτε 8 είτε 9, άντε 8,50 ευρώ. Ετσι και ο λογαριασμός έρχεται στο τέλος 14, 15 ή 18 ευρώ. Στρογγυλά πράγματα δηλαδή.
Και αυτή φυσικά είναι μια νοοτροπία που δύσκολα αλλάζει. Οπως η εκτιμώμενη ώρα άφιξης, που υποθέτω ότι προκύπτει από τον υπολογιστή του σκάφους και αφού αυτός λάβει υπόψη του σειρά παραμέτρων, προκαλεί τη θυμηδία των νεοελλήνων ταξιδιωτών για την ακρίβεια της πρόβλεψης, έτσι και η αναγραφή των «ψιλών» στους τιμοκαταλόγους προκαλεί την αποστροφή του πάντοτε γαλαντόμου νεοέλληνα καταναλωτή.
Ωστόσο με την αύξηση των τιμών του πετρελαίου και την ύφεση προ των πυλών στις ΗΠΑ και σε άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες, ο έλεγχος των τιμών σήμερα αποκτά μεγαλύτερη σημασία από τα προηγούμενα χρόνια, όταν η άνοδος του πληθωρισμού συνοδευόταν από αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης. Σήμερα η άνοδος των τιμών, που οφείλεται στα ακριβότερα καύσιμα και στις ακριβότερες πρώτες ύλες, επί της ουσίας σημαίνει απώλεια εισοδήματος για τους Ελληνες. Διότι αυτοί που καρπούνται την άνοδο των τιμών είναι οι παραγωγοί πετρελαίου, πρώτων υλών κτλ., οι οποίοι ως γνωστόν ζουν εκτός Ελλάδος. Εκεί καταλήγει το μεγαλύτερο μέρος των αυξήσεων.
Επομένως αν οι παραγωγοί, έμποροι κλπ. προσπαθήσουν να βγάλουν τα σπασμένα ανεβάζοντας τις τιμές, το μόνο που θα πετύχουν θα είναι να ρίξουν νερό στον μύλο του πληθωρισμού, δηλαδή να προκαλέσουν έναν ανατροφοδοτούμενο πληθωρισμό. Κάτι το οποίο θεωρείται ότι μεσομακροπρόθεσμα θα οδηγήσει σε καθεστώς στασιμοπληθωρισμού, δηλαδή χαμηλής οικονομικής ανάπτυξης και υψηλού πληθωρισμού. Μπροστά στον κίνδυνο αυτόν, η ευαισθητοποίηση των καταναλωτών στη σημασία που έχουν τα λεπτά του ευρώ και η απαλλαγή από την κουλτούρα της στρογγυλοποίησης ίσως αποδειχθεί σωτήρια.
gpapai@dolnet.gr
