Η διαφοροποίηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι οικονομίες της ευρωζώνης μεσούσης της κρίσης δυσκολεύει την άσκηση νομισματικής πολιτικής από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία πρέπει να αποφασίσει για το ύψος των επιτοκίων που θα ισχύσουν σε μια ομάδα χωρών οι οποίες βρίσκονται σε διαφορετική φάση του οικονομικού κύκλου. Ως πιο αδύναμοι κρίκοι της ζώνης ευρώ εμφανίζονται η Ισπανία και η Ιρλανδία που βρίσκονται στα πρόθυρα της ύφεσης και οι Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιταλία με τα τεράστια ελλείμματα και το υψηλό δημόσιο χρέος. Η Ελλάδα ειδικότερα βιώνει τον εφιάλτη μιας νέας (δεύτερης) επιτήρησης καθώς ο προϋπολογισμός θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο να υλοποιηθεί κυρίως εξαιτίας της υστέρησης των εσόδων, οι στόχοι για τον ρυθμό ανάπτυξης αναμένεται να αναθεωρηθούν στο 3,0%- 3,2%, όταν τον περασμένο Απρίλιο η πρόβλεψη ήταν 3,6% και πέρυσι τον Δεκέμβριο 4%, ενώ για τον πληθωρισμό από 2,8% αναθεωρήθηκε στο 3,5% και στη συνέχεια στο 4,2% και τώρα ουδείς μπορεί να δεσμευθεί για την πορεία του. Πέραν αυτών, το εμπορικό έλλειμμα εκτινάχθηκε το α΄ τετράμηνο στα 11,9 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τη Εurostat, αντανακλώντας την περαιτέρω διάβρωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας.