Αφού προπονήθηκε στο παραινετικό και αυστηρό ύφος με τον Γιώργο Παπανδρέου, ο Πρωθυπουργός ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει και τον κ. Γκρούεφσκι. Μου φαίνεται πως το πιο ενδιαφέρον σημείο της επιστολής του είναι εκεί που αναφέρει « δεν υπάρχει “μακεδονική” μειονότητα στην Ελλάδα.Ποτέ δεν υπήρξε. […] Οσον αφορά περιουσιακά ζητήματα,οιοσδήποτε θα μπορούσε να κάνει χρήση της δυνατότητας νομίμου προσφυγής στα Δικαστήρια,συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ». Δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ «μακεδονική» μειονότητα επειδή η Ελλάδα αρνείται ότι υπάρχουν Μακεδόνες έτεροι πλην των ημετέρων ή δεν υπήρξαν ποτέ ούτε Σλαβομακεδόνες; Το πρώτο είναι μυωπικός ελιγμός, το δεύτερο ισχυρότατος εθνικισμός, από αυτούς που « σπέρνουν ανέμους και θερίζουν θύελλες » όπως σοφά δήλωσε η κυρία Μπακογιάννη, πλην όμως κάπως καθυστερημένα: ήταν υπουργός όταν η κυβέρνηση του πατέρα της έσπερνε διαδηλώσεις, λαοσυνάξεις και τη γραμμή για Ονομασία « χωρίς τη λέξη Μακεδονία,σύνθετα ή παράγωγα ». Ευτυχώς, δεν έχουμε ακόμη εισπράξει θύελλες, και τα κωμικά στοιχεία υπερτερούν των τραγικών ως τώρα. Ενδιαφέρον έχει επίσης η έμμεση παραδοχή από τον έλληνα πρωθυπουργό ότι υπάρχει θέμα « διεκδίκησης περιουσιών », έστω και αν υποδεικνύει προσφυγές σε δικαστήρια, που έτσι ή αλλιώς η Ελλάδα δεν μπορεί να εμποδίσει. Ομως αυτή η παραδοχή, σε συνδυασμό με τη μη αναγνώριση μειονότητας, θυμίζει το « έχουμε και πλερώνουμε και ό,τι γουστάρουμε κάνουμε »ό,τι ακριβώς χρειάζεται για να κάνεις έξω φρενών κάθε φτωχότερο βαλκάνιο γείτονα που έχει κρεμάσει (και αυτός) την αυτοεκτίμησή του στην «εθνική περηφάνια». Καλά ξεμπερδέματα.