Πραγματικά είναι απερίγραπτο αυτό που συμβαίνει στη δισκογραφία σήμερα. Βιώνοντας τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία της, ο καθένας ως Μεσσίας έχει και μια λύση να προτείνει την ώρα που οι πωλήσεις των CD έχουν πέσει κατά το ένα τρίτο από το 2000. Σήμερα πολλοί θυμούνται ότι η μουσική βιομηχανία δεν έπρεπε να αντιμετωπίσει με δυσπιστία την αγορά μουσικής σε ψηφιακή μορφή επιδιδόμενη σε ένα κυνήγι μαγισσών, όπως έγινε με τον Νapster, και ότι «έπρεπε από την πρώτη στιγμή να αγκαλιάσει τις νέες τεχνολογίες» όπως λέει χαρακτηριστικά ο διευθυντής της γνωστής βρετανικής μουσικής εφημερίδας «ΝΜΕ» Πολ Στρόουκς. Η μεγαλύτερη απειλή όμως για τη δισκογραφία, η οποία μπορεί να λειτουργήσει και ως ταφόπλακά τηςτουλάχιστον όπως την ξέραμε- είναι γέννηση του «μίνι» κολοσσού που ακούει στο όνομα Live Νation. Ως πριν από τέσσερα χρόνια σχεδόν κανείς δεν γνώριζε κάτι για αυτήν ή δεν έδινε σημασία, και πλέον μονοπωλεί το ενδιαφέρον του Τύπου με τις εντυπωσιακές μεταγραφές που πραγματοποιεί. Και αυτό γιατί είναι η πρώτη φορά που μια νέα εταιρεία διαμορφώνει το δυναμικό της όχι με καλλιτέχνες όλων των επιπέδων, αλλά μόνο με εκείνους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της εμπορικότητας. Μεταγραφές που πλέον κινούνται στο γνωστό ποδοσφαιρικό επίπεδο της Γηραιάς Αλβιώνας και της Ισπανίας με ποσά άκρως εντυπωσιακά, αλλά και δεσμευτικά. Το νέο μοντέλο στο οποίο επενδύει η Live Νation το ονομάζει «συμφωνίες των 360 μοιρών», το οποίο πρακτικά σημαίνει ότι η εταιρεία έχει λόγο πλέον σε κάθε τι που έχει σχέση με τους καλλιτέχνες: από το CD, τις συναυλίες, όλα τα αντικείμενα που φέρουν το όνομα των καλλιτεχνών, τους δικτυακούς τόπους τους και ό,τι άλλο. Η βόμβα έσκασε προ ολίγων μηνών με τη «βασίλισσα» της ποπ Μαντόνα , η οποία υπέγραψε μαζί τους αντί του ποσού των 120 εκατ. δολαρίων (περίπου 100 εκατ. ευρώ) για τα επόμενα δέκα χρόνια. «Η κατάσταση στη μουσική βιομηχανία αλλάζει και ως καλλιτέχνης και επιχειρηματίας πρέπει να ακολουθήσω τις εξελίξεις. Για πρώτη φορά στην καριέρα μουοι τρόποι με τους οποίους μπορεί η μουσική μου να φθάσει στο κοινό είναι απεριόριστοι.Ποτέ δεν ήθελα να σκέφτομαι με στεγανά και με τη νέα αυτή συνεργασία οι δυνατότητες είναι ατελείωτες» είπε η 50χρονη τραγουδίστρια.

Στην ίδια γραμμή κινήθηκε και ο γνωστός ράπερ Jay-Ζ, ο οποίος υπέγραψε ένα ακόμη πιο εντυπωσιακό συμβόλαιο, ύψους 125 εκατ. ευρώ, λέγοντας ότι αυτό συμβαδίζει απόλυτα με τη δυνατότητα να φθάσεις στο κοινό με τόσους πολλούς διαφορετικούς τρόπους σήμερα. Ακολούθησαν η κολομβιανή σταρ Σακίρα με συμβόλαιο που κινείται ανάμεσα στα 58-82 εκατ. ευρώ και το συγκρότημα των Νickelback σε ένα παρόμοιο επίπεδο. Τέλος, οι U2 φάνηκαν πιο συγκρατημένοι, υπογράφοντας συμβόλαιο που αφορά τα πάντα πλην των CD, όπου συνεχίζουν τη σχέση τους με τη Universal.

Πώς γιγαντώθηκε όμως η Live Νation και πού βρήκε τα απαιτούμενα ποσά για τέτοιου είδους συμβόλαια και με καλλιτέχνες αυτού του βεληνεκούς; Η ιστορία της ουσιαστικά αρχίζει το 1972 και έχει τις ρίζες της σε ένα συγκρότημα επιχειρήσεων ονόματι Clear Channel Communications. Δημιουργήθηκε όταν ο χρηματιστής Λόουρι Μέις αγόρασε έναν ραδιοσταθμό στο Σαν Αντόνιο του Τέξας που εξελίχθηκε στην πορεία σε μια αυτοκρατορία αξίας 3 δισ. δολαρίων (1,89 δισ. ευρώ) που αφορούσε το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, τη διαφήμιση και στη συνέχεια τις συναυλίες.

Η Live Νation ανεξαρτητοποιήθηκε ουσιαστικά το 2005 από τον όμιλο Clear Channel Communications έπειτα από πιέσεις περί μονοπωλίου και τα ηνία ανέλαβε ο Καναδός Μάικλ Ραπίνο. Αμα τη αναλήψει των καθηκόντων του, ο Ραπίνο έδιωξε τα 50 διευθυντικά στελέχη της εταιρείας και αφαίρεσε από το μενού της τα σπορ για να επικεντρωθεί στις συναυλίες. Προσέλαβε στη θέση του διευθυντή τον μέντορά του Μάικλ Κολ ο οποίος γιγάντωσε την εταιρεία με τις κατάλληλες κινήσεις ώστε πλέον, με βάση το Μπέβερλι Χιλς, η Live Νation να έχει τον έλεγχο στους μεγαλύτερους χώρους συναυλιών- στη Βρετανία μόνο έχει το Βrixton Αcademy και το Wembley Αrena-, καθώς και τις περισσότερες συναυλίες που γίνονται στον πλανήτη.

Φυσικά δεν πηγαίνουν όλα κατ΄ ευχήν και πολλοί είναι εκείνοι που εκφράζουν την άποψη ότι πολύ σύντομα μπορεί το όλο εγχείρημα να ξεφουσκώσει, ιδιαίτερα με τις υψηλές αμοιβές που προσφέρει στους καλλιτέχνες. Αυτός ήταν άλλωστε και ο βασικός λόγος που το 2007, ενώ πραγματοποίησε έναν τζίρο ύψους 4,2 δισ. δολαρίων (2,64 δισ. ευρώ) από τις 28.000 συναυλίες που διοργάνωσε σε 18 χώρες, σημείωσε ζημιές 11,8 εκατ. δολαρίων (7,4 εκατ. ευρώ). Οι επενδυτές επίσης είδαν με αγωνία τη μετοχή της εταιρείας να πέφτει κατά 50% ως αποτέλεσμα της υπογραφής του συμβολαίου με τη Μαντόνα. Πολλοί είναι εκείνοι που λένε επίσης ότι τα συμβόλαια που υπογράφει αφορούν καλλιτέχνες που έχουν δώσει ό,τι καλύτερο είχαν ως σήμερα και δύσκολα θα επαναλάβουν τους θριάμβους του παρελθόντος, γι΄ αυτό άλλωστε και μπήκε ένα φρένο προσωρινά στην υπογραφή νέων καλλιτεχνών, αφού τα σχέδια για εφέτος συμπεριλάμβαναν περί τα 15 ηχηρά ονόματα. Σίγουρα ο χρόνος είναι εκείνος που θα δείξει αν η Live Νation έχει διαγνώσει σωστά την κρίση που περνάει η δισκογραφία, προς το παρόν όμως δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στους παραδοσιακούς εκπροσώπους του χώρου.