Οι Ιταλοί μετρούν τις δεκάδες των νεκρών στα ερείπια του Αματρίτσε και προσπαθούν να συνέλθουν από το σοκ των 6 βαθμών στη μέση της νύχτας. Είτε από τις περιοχές κοντά στο επίκεντρο είτε από άλλα μέρη χιλιόμετρα μακριά, όπου οι κάτοικοι σηκώθηκαν από το κρεβάτι από τη δόνηση, σχεδόν όλες οι μαρτυρίες επαλαμβάνουν μία λέξη: «Εφιάλτης».

Ο σεισμός ήταν τόσο δυνατός που έγινε αισθητός από την Μπολόνια μέχρι τη Νάπολη. Το γιατί το σοκ ενός σεισμού 6,2 βαθμών ενώ ολόκληρη η χώρα κοιμάται είναι τεράστιο δεν χρήζει περιγραφής ή εξήγησης, όμως για την κεντρική Ιταλία υπάρχει κάτι επιπλέον που ενέτεινε -και συνεχίζει να εντείνει- το φόβο: Η πικρή αλλά πολύ πρόσφατη εμπειρία της Λ’Άκουιλα.

«Τέτοια ώρα είχε γίνει και τότε, στις 03:32 το 2009, και τώρα ήταν 03:36» λένε πολλοί που μιλούν στους δημοσιογράφους. Για αυτό και δεν πρέπει να ξενίζει αυτό που βρίσκεται στα χείλη πολλών Ιταλών, και στους τίτλους των ΜΜΕ, «μία νέα Λ’Άκουιλα» -η Ιταλία το βιώνει σαν επανάληψη του 2009.

«Σώθηκα σαν από θαύμα» λέει στην Repubblica ο οδοκαθαριστής Μάρκο που ζει στο Αματρίτσε: «Είχα μόλις σηκωθεί για να πάω στη δουλειά. Ξαφνικά, άρχισε να σείεται η γη και άρχισαν όλα να τρέμουν» λέει. «Αρκούσαν δέκα δευτερόλεπτα, και μετά είχαν όλα καταστραφεί» συμπληρώνει χαρακτηριστικά.

Όπως και τόσοι άλλοι, κάνει τον συσχετισμό με την καταστροφή του 2009: «Θυμάμαι το σεισμό στη Λ’Άκουιλα, εκείνος είχε λίγο μεγαλύτερη διάρκεια, εδώ έγιναν όλα μέσα σε μία στιγμή».

Άλλος κάτοικος, του κοντινού Κονφίνιο, περιγράφει στο τοπικό Adnkronos τι συνέβαινε μέσα στα κτίρια: «Μας ξύπνησαν στις τρεισήμιση το πρωί τα έπιπλα που έπεφταν στο πάτωμα, οι τοίχοι κουνήθηκαν για ένα μέτρο». «Καταφέραμε να βγούμε εγκαίρως, κόσμος έτρεχε στο δρόμο με τα εσώρουχα» λέει.

«Μαζευτήκαμε στη μεγάλη πλατεία, ανάψαμε φωτιά και αρχίσαμε να βγάζουμε ηλικιωμένους που είχαν εγκλωβιστεί στα σπίτια τους» συνεχίζει, για να καταλήξει, όπως τόσοι άλλοι: «Ένας εφιάλτης».

«Από τις 03:36 δεν έχω σταματήσει να κλαίω. Ξύπνησα από τις φωνές του πατέρα μου ενώ η μητέρα μου ούρλιαζε το όνομά μου» γράφει στο twitter η Ελίζα, που συνεχίζει λέγοντας πως πέρασε όλη τη νύχτα έξω από το φόβο.

«Βγήκα ημίγυμνος στο δρόμο» λέει στο τοπικό RietiLife ο Βαλέριο, που περιγράφει πώς είχε μετατραπεί σε σωρό ερειπίων ο δρόμος του Αματρίτσε: «Βγήκαμε με τα τρακτέρ για να ανοίξουμε το δρόμο».

Οι μαρτυρίες δεν κινούνται όλες στο ίδιο μοτίβο: Οι τυχεροί που βγήκαν αλώβητοι περιγράφουν το χάος που βρήκαν στο δρόμο, άλλοι την αγωνία για τους δικούς τους μέσα σε σπίτια που είχαν καταρρεύσει.

«Μία νεαρή Ισπανίδα, σύζυγος ενός ξαδέρφου μου που μόλις είχαν παντρευτεί, σκοτώθηκε» λέει στο Adnkronos κάτοικος του Ακουμόλι, επίσης από τις σφοδρότατα πληγείσες περιοχές. «Μία θεία μου βγήκε ζωντανή μετά από τέσσερις ώρες από τα ερείπια» προσθέτει.

«Βγήκαμε έξω, καταλάβαμε ότι δεν υπήρχε ρεύμα στο δρόμο. Και αυτό που με τάραξε περισσότερο από όλα ήταν ότι δεν έβλεπες τα φώτα που φαίνονταν κανονικά στο βουνό, έβλεπες μόνο σκόνη» λέει.

Ή η ιστορία ένος άνδρα που μεταφέρει η Repubblica από την κοντινή Πεσκάρα ντελ Τρόντο: Ένας πατέρας που είχε μόλις επιστρέψει από τη Ρώμη και βρήκε κατεστραμμένο το πατρικό του σπίτι, όπου διανυκτέρευαν οι δύο γιοι του. Έσκαψε με τα χέρια στα ερείπια, βγάζοντας και τους δύο σώους -τον έναν τραυματισμένο.

Στην ίδια πόλη συνεχίζονταν μέχρι νωρίς το βράδυ οι επιχειρήσεις: «Έμεινα άφωνος από αυτό που είδα, δεν έχουμε σταματήσει να σκάβουμε όλη μέρα» λέει στο Reuters ο αγρότης Μαρτσέλο ντι Μάρκο, που ήρθε από κοντινό χωριό για να βοηθήσει.

Ο Γκουίντο μένει στο Τσέρκιο, περίπου 100 χιλιόμετρα από το Αματρίτσε -και ανάμεσά τους βρίσκεται η Λ’Άκουιλα, όπου έμενε το 2009 όταν είχε χτυπήσει τότε ο σεισμός. Τα ξημερώματα της Τετάρτης, έστω κι αν ήταν μακριά, πετάχτηκε πάλι από το κρεβάτι του: «Ξανάζησα το ίδιο πράγμα, ένας εφιάλτης» λέει, όπως και τόσοι άλλοι. Και καταλήγει: «Έτσι καταλαβαίνεις πόσο εύθραυστη είναι αυτή η χώρα-μπότα στη μέση της Μεσογείου».